Gevoelens voor je beste vriend

- Hoofdstuk 2.2 -

Het is een paar weken later. Ik zit de laatste tijd niet echt goed in mijn vel. Ik snauw iedereen af en hoe erg ik ook mijn best doe, het lukt me niet om eerst tot 10 te tellen voordat ik iets doe of zeg...

Ik loop naar beneden en glimlach naar Raoul. 'Hoi Matt!' Zegt hij. Ik ga zitten aan de keukentafel en kijk naar wat Raoul aan het doen is in de keuken. Hij zit iets te bakken ofzo. 'Wat is er Matt?' Vraagt hij. 'Oh ik was benieuwd wat je aan het doen was' Zeg ik. Hij maakt een 'oohh' met zijn mond en laat me dan de pan zien. Er zit een ei in. Ik knik. Hij legt het op het bord en schuift hem naar mij toe. 'Oh eh nee ik hoef niet' Zeg ik met een kleine glimlach. 'Jawel Matt' Zegt hij. 'Nou oke dan' Zeg ik. Hij glimlacht. Ik eet het rustig op en ondertussen is Raoul de keuken aan het opruimen. Als ik het op heb, leg ik mijn bord en bestek in de vaatwasser en help Raoul met de keuken opruimen. Ik loop daarna naar de woonkamer en ga op de bank zitten, waarna ik een beetje op Instagram ga scrollen.

'YOOO JOSTI'S!' Schreeuwt Koen, die eindelijk zijn bed uit kwam. 'Wie wil ff potje schaken?' Vraagt hij. 'Ja Matthy! Wij gaan een potje schaken!' Zegt hij opgewekt. Ik kijk hem aan met een 'ben-je-serieus' blik, maar volg hem dan toch maar naar de tafel.

'Matt serieus, kwal' Zegt hij lachend als grap. Ik negeer hem. Niet veel later speelt hij vals en blijft volhouden dat het de 'regels' zijn. Ik zucht agressief en probeer rustig te blijven. Wanneer Koen mij schaakmat zet, word ik agressief en sla Koen keihard en gooi een glas van de tafel. 'Fie fie fie fie fie, Tyf op man' Zeg ik en ren de trap op naar boven. Ik gooi keihard de kamerdeur dicht en ga zitten op het bed. Even later hoor ik geklop op de deur. 'Jah' Zeg ik. Raoul komt binnen. 'Ik weet niet wat er aan de hand is, maar dat ging echt te ver.' Zegt Raoul. 'Laat me alsjeblieft even' Zeg ik zacht en kijk weg. 'Zeg tenminste even sorry tegen Koen' Dringt Raoul door. 'Ik kom zo.' Zeg ik simpel. Hij knikt en loopt de kamer weer uit.

Pov Raoul:

Ik loop de kamer in. 'Wat heeft hij toch de laatste tijd?' Zeg ik tegen Koen, die een icepack pakt, omdat zijn hele wang blauw word. Opeens komt Matthy naar beneden met een stoffer en blik. Hij ruimt in stilte de glasscherven op. Niemand zegt iets. 'Jullie mogen gewoon praten hoor' Zegt hij simpel. 'Als je klaar bent wil ik inderdaad even praten' Zeg ik. Matthy kijkt me aan met een blik die volgensmij veel harder aankomt dan dat hij bedoeld. 'Ja je hoeft me nou niet boos aan te kijken' Snauw ik. Hij kijkt me een beetje geschrokken aan en ruimt snel de laatste scherven glas op. Ik ga alvast aan tafel zitten. Koen en Matthy komen erbij zitten. Robbie en Lieke zijn naar de supermarkt, dus hebben niks meegekregen. 'Nou Matt, leg uit. Waarom werd je zo boos op Koen?' Vraag ik. 'Hij deed gewoon kut' verklaard Matthy. 'Of jij kan gewoon niet tegen je verlies' Zegt Koen. 'JIJ SPEELDE GEWOON FUCKING VALS!' Schreeuwt Matthy die op de tafel slaat. Ik trek Matthy aan zijn arm van de stoel af waardoor hij half over de stoelpoot struikelde en in mijn armen beland. Gelijk zet hij geschrokken een stap achteruit en kijkt me aan. 'Ik zweer je gaat nu rustig doen hé? Ik ga geen scheidsrechter spelen' Zeg ik. Hij knikt en ik laat hem los. Hij gaat zitten en kijkt kil vooruit. 'Nou ik vind dat je tenminste even sorry kan zeggen' Zeg ik. 'Als hij een sorry verwacht, kan hij net zo goed meteen vertrekken' Zegt hij simpel. 'Jezus Matt! Doe gewoon normaal! Ik weet niet wat je de laatste tijd hebt, maar ik word er zo gek van!' Snauw ik. Hij kijkt me geschrokken aan. 'Denk je dat ik er niet gek van word?!' Schreeuwt hij. 'Ik kan toch geen gedachten lezen!' Schreeuw ik terug. 'Ik zit al weken niet goed in mijn vel en jullie blijven me maar belachelijk maken!' Snauwt Matthy terug. Net op dat moment komen Robbie en Lieke binnen gelopen. 'Ik ben zo klaar met jullie!' Schreeuwt Matthy, terwijl hij naar de deur loopt en ondertussen nog agressief tegen de tafel aantrapt.

Pov Matthy:

Robbie en Lieke kijken me verbaasd aan. Ik druk een papiertje in Robbies hand en kijk nog een keer achterom naar Robbie. Hij kijkt me bezorgd aan en ik zucht en kijk weer weg, waarna ik mijn jas pak en dan de voordeur keihard dicht smijt. Ik ren naar de dijk en ga daar opgehurkt zitten. Als mijn telefoon voor de zoveelste keer afgaat, besluit ik hem uit te schakelen..