Sexlessons ft. my uncle

Deel 121

Lorenzo blijft me kusjes in mijn nek geven, terwijl zijn vingers beneden het werk doen.

"I-ik ga komen."

"Kom voor me schat." Die woorden laten me klaarkomen. Ik heb al tijden niet meer zo'n heerlijk orgasme gehad. Het lijkt wel alsof ik mij en Lorenzo's verleden spontaan vergeten ben. Wat doet hij toch met me?

Lorenzo geeft me de tijd om even op adem te komen. "Holy fuck."

Op Lorenzo's gezicht verschijnt enkel een zelfvoldane grijns. Blijkbaar heeft hij er ook wel lol in dat hij me zo goed kan laten voelen.

Wanneer ik mezelf weer bij elkaar heb geraapt kijk ik hem verleidelijk aan. "Ik wil meer."

"Niet nu."

"WAT?! Hoezo niet?" Meteen schieten angstige gedachtes door mijn hoofd heen. Heeft Lorenzo spijt van wat hij net heeft gedaan?

"Je moet met Babs gaan praten."

Ik slaak een opgeluchte zucht. Hij heeft geen spijt dus. Das pas dringen zijn woorden tot me door. "Ik moet wát doen?"

"Je moet met Babs gaan praten," herhaalt Lorenzo.

Ik klauter van het aanrecht af en trek mijn slipje weer aan. "No way. Babs en ik zijn al drie jaar over. Ik heb haar niet meer nodig in mijn leven, hoe gemeen het ook klinkt."

"Ze mist je fucking erg Chrissy. Ik heb haar een aantal keer huilend gezien toen je al het contact met haar had afgebroken. Toen ze hoorde dat je gister op je zus haar feestje was is ze meteen gekomen. Vanochtend zag ik pas dat ze me een appje had gestuurd, omdat ze je niet kon vinden. We waren al naar mijn huis gegaan toen."

"Beter dat ze me niet kon vinden,"snauw ik eigenwijs. "Ik heb geen zin om met haar te praten."

"Je moet haar een kans geven Chrissy. Je kan het verleden niet blijven ontwijken. Ik weet zeker dat Babs al blij is als ze je heel even ziet. Ik wil je zelfs wel naar haar toe brengen. Je gaat er echt geen spijt van krijgen."

Oké... nu begin ik een klein beetje te twijfelen... Babs en ik hebben het zo leuk gehad op de middelbare school. Ze is er altijd voor me geweest, op een paar kleine ruzies na. Ben ik wel eerlijk bezig nu? Fuck nee... Babs verdiend dit niet... Waarom ben ik zo'n vreselijk persoon geworden in drie jaar?

"Gaat ze niet boos worden als ze me ziet?" vraag ik voorzichtig.

"Chris... ze stond letterlijk te janken gister hoorde ik.  Ze wilt je zo graag nog een keer zien."

"Goed dan," zeg ik. "Ik ga naar Babs toe, op één voorwaarde."

"En dat is?"

"Dat ik hier vannacht weer mag blijven slapen. Ik heb echt geen zin om naar huis te gaan."

Lorenzo grijnst. "Deal."

-

Een uurtje later zijn Lorenzo en ik onderweg naar de stad waar Babs woont. De stad waar ik jaren gewoond heb...

Ik zal liegen als ik zou zeggen dat ik niet zenuwachtig ben.

Toch probeer ik mezelf gerust te stellen met de gedachte dat ik ook erg zenuwachtig was om Lorenzo te zien. En dat is toch alleen maar goed uitgepakt.

Ik ben niet meer boos op hem over vroeger. Ik voel die woede gewoon niet meer. Maar ik wil ergens ook niet te snel gaan (ook al had ik vanochtend bijna seks met hem). Ik weet dat Lorenzo en ik ooit nog even goed moeten praten over vroeger, maar voor nu vind ik dit wel prima.

Ineens stelt Lorenzo een vraag. "Heb je met mannen geneukt de afgelopen drie jaar?"

Excuse me?

"Hoezo wil je dat weten Lorenzo?" vraag ik lachend.

"Gewoon. Nieuwsgierig."

"Ja, ik heb met mannen geneukt," zeg ik eerlijk. Het is nou niet dat ik er trots op ben en eigenlijk heb ik ook wel spijt. Waarom had ik Lorenzo niet gewoon drie jaar geleden vergeven? Hij is zoveel leuker dan al die andere mannen.

"Mhm oké," is het enige wat Lorenzo zegt.

"En jij dan? Heb jij met andere vrouwen geneukt?"

"Nee."

Wacht wat?

Ik staar Lorenzo ongelovig aan, maar hij blijft naar de weg kijken.

"Meen je dat?"

"Ja."

"Je hebt letterlijk niemand meer na mij geneukt? Oh eh- ik bedoel na Aivy."

Lorenzo's blik wordt even verdrietig zodra ik Aivy's naam opbreng.

"Sorry," mompel ik.

"Het geeft niet. Maar je hebt gelijk. Ik heb niemand meer geneukt na al dat gedoe. Ik- ik kon het gewoon niet."

"Hoezo niet?" Ik begin steeds nieuwsgieriger te worden.

Het is even stil.

"Omdat ik nog steeds van je houdt."