Sexlessons ft. my uncle

Deel 101

Hoi mensen,
Sorry voor even niet posten, maar ik was een paar daagjes op vakantie en had ook geen concepten klaar staan. Het spijt me!

Ik schrik wakker.

Niet van de wekker.

Ik had een nare droom. We hadden de vlucht gemist en iedereen gaf mij de schuld. Gelukkig is het niet echt.

Wanneer ik op de wekker kijk zie ik dat het vijf voor zeven is. Over vijf minuten zou mijn wekker toch gaan.

Op dat moment besef ik pas dat we vandaag echt naar New York gaan.

Ik spring mijn bed uit. Mijn koffers had ik al ingepakt gisteravond.

Ondertussen kleed ik mezelf om.

Aangezien we een lange reis in het vliegtuig gaan meemaken doe ik een comfortabel joggingpak aan.

Wanneer ik beneden kom zie ik mijn ouders al aan de ontbijttafel zitten.

"Hoezo zijn jullie zo vroeg op?" vraag ik fronsend.

"We komen jou uitzwaaien," antwoordt mam.

Ik schrik. "Jullie gaan toch niet mee naar Schiphol?"

Mam lacht en schudt haar hoofd. "Nee. We blijven gewoon hier. Je vader en ik vonden het belangrijk om je wel uit te zwaaien. Een week New York is niet niks."

"Maaar.. we komen je volgende week wel ophalen," vult pap aan.

Ik grinnik. "Dat mag dan weer wel hoor."

Al snel staat Lorenzo met zijn auto voor de deur.

Na een lange knuffel met mijn ouders stap ik de auto in. Mijn koffers zijn achterin gegooid.

"Zin in?" vraagt Lorenzo wanneer ik mijn gordel om doe. Hij start de auto.

"Zeker weten."

We zijn met z'n alle al twee uur aan het wachten op Schiphol. Er moest weer eens zo nodig vertraging zijn.

We zitten met z'n alle op een bank. Ik laat mijn hoofd rusten op Lorenzo's schouder.

Ineens schraapt Jazz haar keel. "Ik moet jullie wat vertellen."

"Vertel maar." Babs kijkt haar nieuwsgierig aan.

"Mick en ik zijn samen." Jazz pakt Micks zijn hand en de twee glimlachen.

"Wat leuk!" reageert Babs.

Joe grijnst. "Ik wist het!"

Lorenzo glimlacht. "Gefeliciteerd."

"Ja! Gefeliciteerd," zeg ik.

Nu ik weet dat Jazz en Mick samen zijn vind ik alles nog beter worden. Er kan en zal dus niks tussen Jazz en Lorenzo spelen. Niet dat ik dat dacht, maar alsnog.

Plots klinkt er een vrouwelijke stem door de ruimte die aangeeft in het Nederlands en Engels dat er geen vertraging meer is op onze vlucht.

We staan op en ik pak Lorenzo's hand. Nu gaat de reis pas echt beginnen!