Gevoelens voor je beste vriend

- Hoofdstuk 15 -

Pov Robbie:

Ik knuffel Matthy terug en kijk vragend opzij naar Raoul en Koen. Raoul haalt zijn schouders op. 'Hey liefie gaat het?' Zeg ik en wrijft over zijn rug. Hij laat me los en knikt. 'Gelukkig' Zeg ik met een glimlach. We lopen naar de woonkamer en gaan zitten. 'Hoe was het op school?' Vraagt Raoul aan Matthy. Ik zie dat Matthy schrikt van de vraag. 'Ehm ehm' Zegt hij en weet niet wat hij moet zeggen. 'Matt wat is dat!' Zeg ik geschrokken en kijk naar zijn arm. Ik wil zijn arm vastpakken, maar hij trekt zijn arm weg en zegt: 'Bemoei je met je eigen zaken' Raoul kijkt hem boos aan en Matthy zucht en geeft me zijn arm. Gelijk pak ik hem vast en ga er met mijn vingers over. 'Wat is er gebeurd Matt?' Vraag ik bezorgd en hij trekt dan zijn arm terug. 'Niks bijzonders' Zegt hij zacht. 'Je gaat ons nu vertellen wat er gebeurd is' Zegt Raoul met een stemverheffing. Matthy schrikt op. 'Ik word gepest door een paar jongens, nou goed?!' Schreeuwt hij en hij bijt geschrokken van zijn eigen reactie op zijn lip. 'Ik had hier nooit moeten komen' Zegt hij en staat op. Hij pakt zijn fietsensleutels en loop naar de gang.

Pov Raoul:

'Kutzooi' Zeg ik en sta op. Ik loop snel naar de gang en pak Matthy stevig bij zijn arm. Hij wou net de deur uit lopen met zijn jas onder zijn arm. Hij kijkt me aan met zijn waterige blauwe ogen. 'Je waagt het om weg te gaan' Zeg ik. Hij knikt geschrokken. Ik gooi zijn jas op de kapstok en trek hem de kamer weer in. Rob en Koen kijken ons aan. Dan trekt Matthy zich los. 'Wat ben ik eigenlijk aan het doen?! Hoezo luister ik naar jou!' Zegt hij met een verheffende stem. 'Omdat ik het zeg' Zeg ik op dezelfde toon terug. 'Nou nee' Zegt hij en kijkt me aan met een blik die ik niet kan plaatsen. 'Jij gaat nu gewoon godverdomme zitten' Schreeuw ik. Normaal gesproken zou hij nu achteruit deinzen, maar hij blijft staan. Je ziet dat de moed hem in zijn schoenen zakt, maar hij blijft me aankijken en zegt: 'Nee. Wat wil je van me?' Ik schud lachend mijn hoofd. 'Ik wil de oude Matthy terug die met me praat over alles wat hem dwarszit.' Zeg ik. Hij slikt geschrokken en ik zie dat de stress hem overheerst. Hij houd zich groot, maar hij staat op instorten. Deze reactie had hij niet verwacht. Een schuldgevoel overheerst me. Dit had ik nooit mogen zeggen...

Pov Matthy:

Ik slik geschrokken. Meent hij dit? Is dit echt hoe hij over me denkt? Ben ik dan echt zo veranderd? Dat wil ik helemaal niet.. Ik zeg toch nogsteeds alles tegen hem? Of niet?.. Ik voel hoe mijn ademhaling onregelmatig word. 'M-meen je d-dat?' Breng ik gekwetst uit. Raoul kijkt me schuldig aan. 'Het spijt me Matthy.. Ik had dat nooit mogen zeggen' Zegt hij. 'HOU TOCH JE MOND! JE MEENT ER GEEN WOORD VAN' Gil ik. Ik wil hem een klap uitdelen, maar op dit moment tril ik uit angst voor wat hij gaat doen. Ik draai me snel om en ren naar de gang, waar ik mijn jas pak en naar buiten ren.

Pov Robbie:
Ik en Koen kijken allebei geschrokken naar Raoul en Matthy. Ze roepen wat naar elkaar en dan zegt Raoul: 'Ik wil de oude Matthy terug die met me praat over alles wat hem dwars zit.' Je ziet dat hij dit alleen zegt uit woede; maar wat je ook ziet is dat Matthy erg geraakt is en geschrokken slikt. 'M-meen je d-dat?' Zegt hij gekwetst. Raoul kijkt hem schuldig aan. 'Het spijt me Matthy.. Ik had dat nooit mogen zeggen' Zegt hij. 'HOU TOCH JE MOND! JE MEENT ER GEEN WOORD VAN' Gilt Matthy panikerend. Hij trilt het uit van angst voor wat Raoul gaat zeggen. Voordat Raoul iets kan uitbrengen, draait Matthy zich snel om en rent naar de gang, waar hij zijn jas pakt en naar buiten ren. 'KUT' Schreeuwt Raoul. 'Kut kut kut iemand moet achter hem aan!' Zeg ik en sta op. Koen volgt me en we rennen naar buiten. Matthy's fiets is weg en we zien hem nog net keihard wegfietsen. 'MATTHY!' Schreeuwt Koen. Matthy kijkt achterom, maar fietst gewoon verder. Ik en Koen kijken mekaar aan en ik zie dat Koen zijn autosleutels heeft. 'We gaan er achteraan' Zeg ik vastbesloten. Hij knikt en we springen in zijn auto en gassen het terrein af achter Matthy aan, al zijn we hem allang kwijt. We weten wel welke kant hij op ging, maar verder niks. Opeens zien we zijn fiets staan bij een parkje. 'Hier' Zeg ik snel. Koen stopt de auto en we stappen uit. Gelijk rennen we het park in. Hij zit op het gras en staart naar zijn mobiel. We zien een groepje jongens van achter naar hem toelopen. 'KUT' Roep ik naar Koen. Hij ziet het nu ook en we rennen nog sneller naar Matthy toe. Opeens kijkt Matthy achterom als 1 van de jongens iets tegen hem zegt. Matthy staat gelijk op, maar word keihard weer op de grond geduwd door 1 van de jongens. Hij gaat over Matthy heen hangen en fluisterd iets in zijn oor. Matthy snakt naar adem, omdat de jongen hem bij zijn keel grijpt. Gelijk stormt Koen op de jongen af en duwt hem keihard van hem af, op de grond. De andere jongens die erbij stonden, rennen van schrik weg. Ik kniel bij Matthy neer die rechtop is komen zitten en geschrokken op adem komt. 'Gaat alles goed?!' Vraag ik snel. Hij knikt en verbergt gelijk zijn arm onder zijn jas. Ik zucht. Ik weet nu ook gelijk waarom hij altijd zo uitkeek naar de vakanties.. 'Kom, we gaan snel naar de auto' Zeg ik tegen Koen en Matthy. Matthy staat gelijk op. We lopen naar de auto en gaan zitten. Koen gooit de fiets in de kofferbak en stapt ook in. 'Gaat alles goed Matthy?' Zegt hij dan. 'Ja' Antwoord Matthy schor. We rijden naar het kantoor waar onze auto's staan. We stappen uit en nemen afscheid van Koen die ook naar huis gaat. Wij stappen in mijn auto en rijden ook naar huis. Raoul is al naar huis volgensmij, want zijn auto stond er niet.

- tijdskip -

We stappen uit en gelijk rent Matthy door de schutting naar de tuin. Ik ren hem vragend achterna. Hij knielt neer op het gras en zucht opgelucht, terwijl hij naar de lucht kijkt. 'Wou je zo graag de zonsopgang zien liefie?' Zeg ik, terwijl ik naast hem neerkniel en een arm om hem heen sla. Hij knikt en kijkt me aan. Ik kijk hem terug aan. Even twijfel ik, maar zoen hem dan liefdevol. Ik hoor een klik achter ons en dan zie ik Koen staan. 'IK WIST HET IK WIST HET' Gilt hij. We barsten in lachen uit.