patience // ognis

x11

—NISA—

Ekipten birilerinin seslenmesiyle gölden çıkıp kenardaki taşa oturmuştum. Oyun alanına dönmek istemiyordum. Omzumda bir el hissettiğimde o tarafa döndüm. Karşı takımdan Sercan'ın yanıma geldiğini görünce kaşlarımı çattım.

Elini omzumdan çekmeden yanıma oturduğunda ona baktım.

"Takma bu kadar kafana ya, herkesin sayı alamadığı gün olur."

"Sinirleniyorum ama alamayınca. Bu değilim çünkü ben."

Gülümseyip omzumdaki elini sıkılaştırdı.

"Biliyorum bu olmadığını canım, çok daha iyisin zaten bunu buradaki herkes biliyor."

Bir şey demeden önüme dönüp kafamı eğdim. Söyleyeceği başka bir şey kalmadığına göre artık gitmesi gerekiyordu?

Ayağa kalktığında gideceğini sandığım için rahat bir nefes vermiştim ki önümde çömelip elimi tuttu. Yerde bulduğu bir taşı avcumun içine bıraktığında kaşlarımı çatıp ona baktım.

"Ne bu?"

"Sinirlendiğinde, üzüldüğünde bu taşı tut. Güzel duygular yüklesin sana. Tamam mı?" Konuşurken yüzünde rahatsız edici bir gülümseme vardı. Hoşuma gitmemişti. Bir şey demeden kafamı tamam, anlamında salladığımda kolumu sıvazlayıp kalktı ve takımının yanına ilerledi. O kalkar kalkmaz ben de elimdeki taşı rastgele fırlattım.

Taş mı bana moral verecekti? Ne saçma.

Bir süre daha oturduktan sonra kalkıp benche ilerledim. Gizem ve Cemal hemen yanıma koşturunca kaşlarımı çattım.

"Nisoooo anlat anlat noldu?"

"Ne noldu Gizem?"

"Ya kızım Sercan geldi ya yanına! Anlat ne dedi, noldu işte!"

Göz devirip benche oturdum.

"Bir şey olmadı, rastgele taş verdi elime. Bunu tutacakmışım üzüldüğümde bana güzel his verecekmiş. Gider gitmez attım zaten taşı."

Son cümlemle beraber Gizem'in koluma vurması bir oldu. Ne olduğunu anlamayıp ona baktım.

"Ya kızım salak mısın niye atıyorsun taşı ya? Çok romantik offf."

"Saçmalıyorsun Gizem." Ayağa kalkıp atışlara yaklaşan Ardahan'a bağırmak için o tarafa ilerledim.

Acaba kamera çekmiş miydi? Yayınlarlar mıydı bunu televizyonda? Ogeday taşı fırlattığımı görecekti gerçi, yayınlasalar nolur?