"Marknell may dumi ba ako sa mukha! Humarap ka nga sakin!"
"Shut up Namarih."
"Eh bat kanina mo pa niiwas tingin mo sakin?!" Pagmamaktol ko sa kanya. "Hoy!" Sinundot-sundot ko ang tagiliran niya pero tinampal niya lang palayo ang kamay ko. Mabilis akong bumusangot tsaka tumalikod sa kanya.
Bahala siya dyan, ayaw niya ako tingnan, wala namang dumi ang mukha ko pag tingin ko sa selpon ko ah, maliban nalang kong may nakikita siyang invisible dumi sa mukha ko.
Thirty minutes nalang magbebell na at kanina pa kami walang kibuan, pinatugtog ko nalang ang selpon ko ng malakas na malakas.
"Namarih."
Narinig ko siyang nagsalita pero hindi ko siya pinansin.
"Namarih, let's go."
Hindi ko pa din siya pinansin at nakataas kilay lang akong nakatalikod sa kanya.
"Hindi mo ako papansinin?"
"Hindi." Napatakip ako sa bibig ko. Huhu.
"Tara na." Hinawakan niya ang balikat ko kaya napaharap ako sa kanya, kaagad akong bumusangot.
"Wala pa naman ang bell nagmamadali kana?" Saad ko sa kanya. Hinawi niya ang buhok niyang nakaharang sa mata niya.
"Bukas na yung room." Inalis niya ang kamay niya sa balikat ko.
"Oh? EDI mauna ka."
"No, let's go there...together." Napa oww naman ako sa sinabi niya at kaagad may pumasok sa isip ko na ikinangiti ko.
"Why are you smiling?" Takang tanong niya.
"Ikaw ah! Kaya ka siguro nag iiwas ng tingin sakin kasi—" inangat-angat ko ang kilay ko para tuksuhin siya.
"What?!" Inis niyang saad.
"Mwheheh ikaw ah!" Nangisay-ngisay ako dahil sa kilig.
"What Namarih?!"
"Kasi may crush ka sakin! Ayiiieeee!" Siniko ko siya dahilan ng pagkahulog niya sa upuan. Napalakas ata.
"Fuck, what are you talking about?!" Agad siyang tumayo at masama ang tinging ipinukol sa akin.
"Crush mo ako kaya iwas ka ng iwas sakin!" Tinukso-tukso ko siya at nakita ko na naman ang pamumula ng mukha niya. Sabi ko na nga ba eh.
"Sorry Mark pero hindi pa ako handa, hindi ako easy to get. Kailangan ko pang makapagtapos ng aking pag-aaral." napabuntong hininga ako. "Madami akong pangarap na nais kong tupadin. Siguro may tamang panahon para sa atin, para sa nararamdaman mo sa aki—"
"What are you saying?!" Sigaw niya kaya naputol ko ang sasabihin ko.
Hayst, napakamot ako sa ulo ko. "Ang ibig kong sabihin, hindi kita kayang icrushback!" Nginitian ko siya.
"You misunderstood it Namarih." Masamang titig na tingin niya habang sinasabi yun sa harap ko.
"Hala! Ganun diba, kagabi nung sabi ko na kumain ka di kana nagreply!"
"T-thats because i fall asleep." Pagdadahilan niya.
"Eh bat moko iniiwasan ngayon? Wala naman akong dumi sa mukha ah." Nakanguso kong saad.
Umiwas siya ng tingin. "So hindi mo ako crushh?" Pang-uusisa ko.
"Hindi!" Agad na depensa niya, grabe naman parang hindi ako karapat dapat para sa salitang 'crush' ah. "Its just that, your the first person who showed care to me." Pagpapatuloy niya na ikinaangat ng tingin ko.
YOU ARE READING
Last Section Innocent Demon
Random𝙎𝙔𝙉𝙊𝙋𝙎𝙄𝙎 "M-maam bakit po ako sa panghuling section? Matataas naman po ang grado ko," Tanong ko sa teacher na naghahatid sakin sa Room ng bago kong school na nilipatan. I heard her sigh. "I don't know too lady, but based on sa sinabi ni Dean...
