Bijtende Jaloezie ~ Pierre Gasly Fanfiction

Hoofdstuk 21

Nina liep achter Pierre aan naar de motorhome van AlphaTauri. Samen liepen ze naar het café, Pierre bestelde koffie voor haar en zichzelf. Ze liepen door naar een tafeltje en namen daar plaats. Het was gelukkig rustig in het café, zodat anderen niet mee konden luisteren met dit gesprek. Nina had er een naar gevoel bij. Pierre keek boos en verdrietig tegelijk. Het leek alsof hij ieder moment kon huilen. Sterker nog, het leek alsof hij net gehuild had. Nina wachtte in stilte af wat Pierre wilde gaan zeggen. "Nina... ik... ik heb je gemist." Pierre keek Nina kort in haar ogen aan en keek toen weg. "Ik jou ook." antwoordde ze. Pierre beet op zijn lip en probeerde zijn tranen binnen te houden. "Ik snap gewoon niet hoe Daniel zo iets kon doen. Wat een vieze vuile..." Pierre hield zijn mond. Het was sowieso niets voor hem om te vloeken, althans niet zonder goede reden. "Ik weet ook niet waarom hij dat deed. Echt niet." antwoordde ze. "Werk je nog voor hem? Voor Daniel bedoel ik." Nina was in de war door deze vraag. Ze heeft nooit voor Daniel gewerkt, maar juist voor McLaren. Toevallig werd ze in contact gebracht met Daniel, maar het had net zo goed Lando Norris kunnen zijn. "Nee. Ze hebben me vanochtend vertelt dat ze mijn contract gaan ontbinden." Uit schaamte durfde Nina hem niet meer aan te kijken. "Het spijt me voor je Nina... echt waar.." Pierre dacht in stilte na. Nina begon te frummelen aan een touwtje van haar trui. Het was ontzettend slecht weer hier in Sochi, en hoewel ze in een overdekt café zaten voelde het toch koud aan. "Ik zou willen dat je bij kon blijven dit weekend maar... ik weet niet of dat zo'n goed idee is." "Nou, als je wilt kan ik je aanmoedigen. Ik heb toch niets anders te doen dit weekend." Nina keek hoopvol. "Maar misschien is het ook goed om dit eerst uit te praten. Kun je me vergeven voor wat er is gebeurt?" "Ja. Ik wil je wel vergeven. Eigenlijk had je geen schuld, dat had ik direct moeten weten. Het lag allemaal aan Daniel. Hij kon zijn poten niet thuishouden." Pierre was duidelijk gefrustreerd. "Ik zou dit graag achter ons willen laten. Maar hoe denk je dat ze hier in de paddock gaan reargeren?" Pierre dacht weer na. Voor wie was dit nu eigenlijk slechte PR? Voor Pierre of voor Daniel? "Misschien moeten we gewoon doen alsof het niet is gebeurd. We hebben het achter ons gelaten en we gaan door. Ik wil weer dat sterke koppel zijn dat we zijn geweest." Eindelijk kwam er lachje van Pierre zijn gezicht terwijl hij dit vertelde en Nina's handen beetpakte. "Ik ben het met je eens." Pierre stond op en Nina volgde zijn voorbeeld. Hij kwam dichterbij en pakte haar vast om haar vervolgens innig te omhelzen. Nina snoof zijn geur op. "Ik ben zo blij dat het weer goed is." fluisterde ze naar hem. "Ik ook." antwoordde hij, en hij gaf haar een kus. 

Het was inmiddels zaterdag, de dag van de qualificatie. Nina kon het niet laten om naar de rondetijden van Daniel te kijken. Het voelde nog steeds als een onafgesloten hoofdstuk. Terwijl hij als 5e kwalificeerde, een zeer goede prestatie voor hem dit seizoen, kon Pierre niet eens Q3 bereiken, een domper. Het zou een spannende race worden, omdat de weersverwachting regen had voorspeld. Die zondag zat Nina gespannen op een stoel in de pitbox. Inmiddels had ze al haar McLaren kleding weer ingeleverd en droeg ze haar eigen kleding. De jongens van AlphaTauri vonden het gezellig dat ze bij hen in de pitbox zat, dit was haar eerste keer. Normaliter zat ze in de pitbox bij McLaren of Ferrari, maar die kansen waren helaas verkeken. Nina probeerde deze gedachte weg te duwen, omdat ze geen zin had om vandaag verdrietig te zijn. Het werd een spannende race. Op een zeker moment leek het zelfs alsof Pierre tegen Daniel aan het racen was. Beeldde ze zich dit nu in? Of was het echt waar? Niemand hoefde hier te vechten om de strijd om haar. De strijd was al gewonnen, en Pierre had gewonnen, net als zij. Ze kon niet geloven dat Daniel meeging in de strijd om haar, terwijl hij wist hoeveel Pierre voor haar betekent. Nina beet nerveus op haar lip. Zolang niemand gewond raakte was het oké. Dit gebeurde gelukkig niet. Pierre was achtergeraakt naar de 13e plek. Hij was duidelijk gefrustreerd toen hij uit zijn auto stapte en baande zich direct een weg naar zijn kleedkamer. Nina zette haar koptelefoon af en volgde hem. Toen ze eenmaal in zijn kleedkamer waren gearriveerd begon hij direct te foeteren. "Dit kan gewoon niet waar zijn! Het lijkt alsof ik steeds slechter ga presteren! Ik wil laten zien wat mijn comptenties zijn, en Daniel zit me gewoon bewust in de weg! Kun je dat geloven?" Pierre keek Nina aan, in de verwachting dat ze iets zou zeggen. Ze probeerde hem te kalmeren en ging naast hem op het bed zitten. "Dit heeft niks met Daniel te maken Pierre, probeer je op jezelf te focussen. Vandaag was gewoon niet je dag." ze masseerde zijn schouders en gaf hem een kus op zijn wang. Pierre begon zichtbaar te ontspannen. "Dankje lieverd, hoe doe je dat toch? Mij altijd zo kalmeren?" Hij glimlachtte naar haar. "Tja, ik heb er voor gestudeerd schat." Nina begon wat te blozen. "Ik zou willen dat je altijd bij me kon zijn, bij iedere race, om met me te praten en me te helpen ontspannen." "Nou, dat kan." antwoordde ze. "Ik heb inmiddels geen baan meer, en niets anders te doen ben ik bang." Opnieuw probeerde Nina haar gedachten weg te drukken. Ze had het echt moeilijk met het feit dat ze geen baan meer had binnen de Formule 1. Het leek alsof Pierre alles had, en zij niks. Pierre merkte op dat ze verdrietig werd. "Misschien kan ik je wel helpen.. ik heb een idee."