Bijtende Jaloezie ~ Pierre Gasly Fanfiction

Hoofdstuk 3

Nina bekeek de jongen die op haar af kwam lopen. Ze herkende hem: hij droeg een witte pet achterstevoren op zijn hoofd en had een witte overal aan. Achter zijn oren hing een donkerblauw mondkapje met het nummer 10 op de wang. Een paar blonde plukken staken uit de pet. Nina verbaasde zich dat niemand minder dan Pierre Gasly haar kwam begroeten en haar handen begonnen te zweten. 

Nina kende de Formule 1 coureurs. Ze was immers groot fan van Formule 1. Ze zou liegen als ze zou zeggen dat ze de jongens allemaal onaantrekkelijk vond, maar ze was zich ook bewust van de functie die ze heeft bij Ferrari. Dit soort emoties mocht ze absoluut niet laten merken op het werk. Toch had ze al die tijd al een klein oogje op Pierre, ze vind hem de meest aantrekkelijke coureur van allemaal. 

"Hoi, mijn naam is Pierre, en volgens mij ben je nieuw hier, toch?" Hij keek haar vragend aan en stak een hand naar haar uit. Nina twijfelde, we zaten midden in een coronapandemie, een hand geven was misschien niet verstandig.  Maar een vuist geven was misschien bot. Nina besloot toch het laatste te doen. Pierre keek lichtelijk verward en maakte toen van zijn hand een vuist. Ook hij realiseerde zich dat een hand geven inderdaad niet verstandig was. "Mijn naam is Nina, aangenaam kennis te maken." sprak ze op haar beste Engels. "En ja, ik ben inderdaad nieuw hier. Dit is mijn eerste dag op het circuit." Pierre bekeek haar met vriendelijke ogen en schoof zijn mondkapje een stukje over zijn neus. "Leuk! En wat doe je precies? Een baan bij Scuderia Ferrari moet wel een goede baan zijn!" Hij kwam enthousiast over voor iemand die niet eens een coureur was voor dit team. Nina vond hem direct aardig. "Ik ben de mental coach van Charles." Pierre keek verbaasd, zijn ogen waren groot en zijn wenkbrauwen namen een verbaasde vorm aan. "Nee joh! Echt waar? Dat heeft Charles me niet vertelt. En dit zou Charles me echt wel vertellen..." Aan zijn blik was niet duidelijk op te merken wát Charles precies aan hem zou vertellen, maar het kwam lichtelijk flirterig over. Nina merkte dat ze begon te blozen. Plots voelde ze een hand op haar schouder. Ze schrok, omdat ze niet snel zou verwachten dat iemand hier op haar werk dat zou doen. Ze keek links van haar en Charles dook naast haar op. Aan zijn ogen was te zien dat hij naar haar lachte. Vervolgens richtte hij zijn ogen op Pierre. 

Nina kreeg een dubbel gevoel. Aan de ene kant was het fijn dat Charles zich op zijn gemak leek te voelen bij haar. Een goede band tussen coach en coachee is natuurlijk belangrijk. Aan de andere kant wist ze niet of het wel professioneel was van hem om haar zomaar aan te raken, al was het misschien vriendschappelijk bedoeld. Pierre keek verrast naar Charles. "Zo, een mental coach dus, ik dacht dat Rick dat was?" Charles schudde zijn hoofd. "Nee, je weet dat het niet zo goed liep, dus we hebben besloten om de samenwerking te stoppen. En nu is Nina hier! Het gaat heel goed tot nu toe, toch?" Charles keek vragend naar Nina. In de tussentijd liet hij zijn hand van haar schouder vallen. "Ja je bent tot nu toe erg open, dat is goed voor het proces!" Meer dan dit kon Nina ook niet zeggen. Het was immers beroepsgeheim en niemand, maar dan ook niemand, mocht weten wat er binnen die vier muren werd besproken. "Goed om te horen man! Ik moet gaan, zie je later. Succes straks!" zei Pierre tegen Charles en hij gaf hem een boks. "Tot de volgende keer!" zei hij tegen Nina en hij maakte kleine spleetjes van zijn ogen. Je kon aan hem zien dat hij oprecht blij was. Nina kreeg het warm van binnen. Ze had een slecht vooroordeel over coureurs en die bleken tot nu toe helemaal niet waar te zijn. Ergens voelde ze zich schuldig. Deze jongens zijn allemaal zo aardig voor haar. Nina wenste Charles succes bij de vrije training en nam afscheid van hem. Voor haar zou de dag verder rustig verlopen. 

Nina kon die avond nog steeds niet geloven dat Pierre Gasly naar haar toe kwam om met haar te praten. Zoiets had ze nooit durven dromen. Het leek alsof iedere dag in het werk bij Scuderia Ferrari steeds beter en leuker werd! Nina nam plaats in haar hotelbed en staarde naar het plafond. Ze voelde haar hart hevig kloppen bij de gedachte aan Pierre en aan de ontmoeting met hen die middag. Ze hoopte hem eigenlijk snel weer te zien, het liefst morgen al. Deze gedachte probeerde ze weg te drukken. Het is zo overdreven en onprofessioneel. Iemand aantrekkelijk vinden is oké, maar zo geobsedeerd met een persoon bezig zijn kan echt niet. Ze moest zich focussen op Charles en zijn proces. Dat was voor haar baan immers het belangrijkste. Met deze onrustige gedachten in haar hoofd viel ze uiteindelijk in slaap.