K3 Terug K3?

17. Verrassing

Thomas zag hoe Hanne en Julia naar beneden kwamen. Julia liet de ketting aan Thomas zien en was supergelukkig. Thomas besloot om teken te doen naar Marthe vanuit de woonkamer die ondertussen gebeld had naar de sprekende klok. Viktor had nog steeds niet door dat Marthe eigenlijk met niemand aan het praten was. 'Ok, dank u wel en tot zo!', Marthe gaf de gsm terug aan Viktor. Thomas, Hanne en Julia liepen de kamer binnen. 'Het is in orde, hoor. We kunnen terecht bij Jacques vanavond. Hij gaat akkoord dat we bij hem blijven overnachten.', Marthe knipoogde naar de anderen. 'Dat is top. Hier is het ook gelukt!', Thomas knipoogde terug en wees onopgemerkt naar Julia. 'Dan zullen we jullie eens laten, bedankt voor alles!', ze stonden klaar om terug weg te gaan, maar op dat moment hoorden ze de sleutel in het sleutelgat gaan. In de verte herkenden ze de stem van Gert. 'Zou het misschien mogelijk zijn om langs de achterdeur naar buiten te gaan?', Viktor vond het nog al een rare vraag, maar begeleidde hen naar de achterdeur. Tot hun grootste verbazing liepen ze doodnormaal naar buiten.

Toen ze terug in de auto stapten, moesten ze allemaal eens diep zuchten. 'Dat scheelde geen haar, als hij ons gezien dan konden we het wel vergeten.', Thomas reed terug naar zijn huis. De meisjes waren enorm enthousiast nu ze de ketting in handen hadden, Thomas deed alsof hij hetzelfde voelde. Eigenlijk was Thomas totaal niet blij, hij had de meisjes namelijk over één ding voorgelogen. Hij besloot om nog even te zwijgen, maar hij begon meer en meer te beseffen dat de tijd begon te dringen. 'Nog even en alles is terug zoals het was, niemand die ons nog raar aankijkt.', Marthe lachte naar haar vriendinnen. 'Of denkt dat we drie idioten zijn.', Thomas was blij voor de meisjes en kon zo zijn echte gevoel wegsteken, toch had Julia het gevoel dat er iets scheelde met hem. 'Heeft er iemand een idee, hoe we dit alles ongedaan kunnen maken?', Thomas wou nog wat extra tijd rekken, want hij had nog altijd de moed niet gevonden om te vertellen wat er op zijn maag lag. 'Ik vermoed dat we hetzelfde moeten doen als wat Gert deed, maar dan met muziek van ons. De foto's op onze gsm en ons radio-optreden en de kracht van de ketting moet toch genoeg zijn om alles op te kunnen heffen.', Thomas was blij voor de meisjes dat ze doorhadden, hoe het in zijn werk ging. Toch bleef hij er zich slecht bij voelen. 'Misschien is het beter als we nog een dag wachten, we zijn allemaal moe. Het is een lange dag geweest.', Thomas probeerde via die manier opnieuw om tijd te rekken en dat hadden Hanne en Marthe toen nog niet in de gaten. Julia daarentegen, snapte er niets meer van.

'Thomas, is er iets wat je mij moet vertellen?', Julia had geduldig afgewacht tot dat ze wist dat Hanne en Marthe sliepen. 'Wat zou er zijn, Julia?', Thomas deed alsof hij half sliep, maar dat had Julia in de gaten. 'Sinds we de ketting hebben, heb ik het gevoel dat je anders doet.', Thomas besefte dat Julia hem kon doorzien, maar deed verder alsof zijn neus bloedde. 'Anders? Nee, ik ben gewoon ontzettend blij, dat alles bijna achter de rug is. Je moet je echt geen zorgen maken om mij, er is helemaal niets aan de hand. Alles tiptop in orde!', Thomas stond bijna te hyperventileren en dat zag Julia ook. 'Ok, als jij zegt dat er niets aan de hand is, dan zal er wel niets zijn.', Julia kroop met een gek gevoel terug onder de lakens, ze besefte dat Thomas iets achterhield en dat zij de enige was die dat uit hem zou krijgen. Van alles K3'tjes had Julia de beste klik met hem en dat hadden Hanne en Marthe al langer door dan hen. Er was veel veranderd de laatste dagen, zowel op positief als op negatief vlak. Maar de band die ze had ontwikkeld met Thomas was veruit het positiefste...