K3 Terug K3?

4. Ik ben niet gek

'Ik ben er zeker van, daar stond iemand en die was foto's van ons aan het nemen.', Julia wees in de richting waar ze de persoon had gezien. Hanne en Marthe keken in het rond, maar zagen niemand. Ze hoorden enkel het geluid van gierende banden, een paar straten verder. 'Waarom zou er iemand foto's van ons nemen? Niemand weet nog dat wij K3 zijn, misschien heb je je het ingebeeld omdat je heimwee hebt.', Marthe wist niet wat haar vriendin opeens had. Julia kon niet geloven dat Hanne en Marthe het niet gezien hadden en haar bovendien bijna gek hadden verklaard. 'Wat gaan we nu doen? Niemand kent ons, hoe gaan we de mensen laten zien wie we echt zijn?', Marthe en Julia haalden hun schouders op.

De K3'tjes waren het noorden kwijt, ze waren compleet ten einde raad. Ze hadden geen enkel bewijs om te laten zien dat zij K3 waren. Ze besloten om terug te gaan naar het Chinese restaurant waar ze de vorige avond ook waren. 'Nog eens hetzelfde als gisterenavond? Of gaan we eens zot doen en eens iets anders proberen?', Marthe, Hanne en Julia besloten eens iets anders te nemen bij de Chinees, want er is toch al te veel veranderd. De eigenares gaf hen deze keer geen Fortune Cookies, omdat haar voorraad op was. Ze kwam haar persoonlijk verontschuldigen bij Marthe. 'Hoe komt het dat zij nog weet wie jij bent?', Julia fronste haar wenkbrauwen. 'Ik kom hier al langer dan dat ik bij K3 zit. Zo simpel is het eigenlijk.', De toekomst van de drie meiden zag er in één klap helemaal anders uit, ze waren een soort van werkloos. 

Het kwartje was nu echt gevallen voor de drie meiden. Iedereen die ze leerden kennen door K3 of alles wat ze hadden gekregen door K3 waren ze ook kwijt. Ten minste dat dachten ze. Julia scrolde door haar berichten en merkte op dat er niets veranderd was. Ze was enkel op haar sociale media, duizenden volgers verloren. Ook Hanne en Marthe hadden hetzelfde voor. 'Dus, we zijn uitgewist, maar op een foute manier. Aangezien we nog steeds over foto's en berichtjes beschikken van toen we in K3 zaten.', toen gebeurde iets waar ze niet op waren voorzien. Karen, Kristel en Kathleen kwamen het restaurant binnengewandeld. Hanne, Marthe en Julia hadden schrik dat ze bij Studio 100 over hen hadden verteld en probeerden te vluchten via een achteruitgang. Ondanks hun snelle reactie had Karen, de drie al lang opgemerkt. Ze wisselden blikken bij Kathleen en Kristel en gingen opeens met zijn drieën rechtstaan. 'Wat zijn jullie van plan? Wat komen jullie hier doen?', Karen, Kristel en Kathleen gingen met hun drieën voor de uitgang staan. Hanne, Marthe en Julia stonden met hun mond vol tanden. Een jongeman van een tafel achteraan, hoorde het gesprek en liep naar de vrouwen. 'Hier zijn jullie. Sorry meiden, dat ze jullie hebben lastiggevallen, ze horen bij mij.', Hanne, Marthe en Julia hadden totaal geen idee wie hij was. 'Ze zullen jullie niet meer voor de voeten lopen. Kom, we zijn weg.', de man knipoogde in de richting van K3 en liet Karen, Kristel en Kathleen staan aan de deur.

'Wie ben jij en waarom help jij ons?', Julia keek de man aan met haar ogen gespleten. 'Kijk, ik weet wie jullie zijn. Ik ga jullie proberen te helpen. Ik had gehoopt hem te pakken te krijgen, maar het is me niet gelukt.', Julia ging dichter bij de man staan en luisterde gedwee. 'Vanmorgen betrapte ik een donker gekleed persoon in jullie buurt, hij zat foto's van jullie te nemen. Op het moment dat ik achter hem aan wou gaan, zette hij het zelf al op een lopen.', Julia was blij dat ze niet de enige was die hem gezien had. 'Ok, dat is allemaal leuk en aardig en zo. Maar mogen we eerst weten wie je bent?', Hanne keek de man verbaasd aan. 'Het is op dit moment, te gevaarlijk om mijn echte naam te zeggen, maar noem me maar Thomas. Ik leg later wel uit waarom.', Thomas begeleide K3 naar zijn auto. 'We moeten eerst ergens anders naartoe...'