K3 Terug K3?

12. Vertrouwen geschonden

'Ik wou jullie sparen en jullie geen slechter gevoel geven. Daarom heb ik gezwegen, ik dacht dat hij te vertrouwen was.', Julia had medelijden met Thomas en gaf hem een knuffel. Ze keken elkaar diep in de ogen. 'Dus, als jouw theorie klopt. Dan wil dat zeggen dat Gert ook nog weet dat wij K3 zijn en wij dus niet de enigen zijn. Dan wil dat ook zeggen dat hij de enige die weet, hoe dit kan worden teruggedraaid.', Marthe verstoorde onrechtstreeks het moment tussen Julia en Thomas. 'Ik denk dat je gelijk hebt. We hebben totaal geen idee wat hij allemaal gedaan heeft om te staan waar we nu staan. Hij zal één of andere vloek hebben uitgesproken om dit te laten gebeuren of iets van magie hebben gebruikt.', Thomas moest lachen met zijn eigen redenering. 'Dom van mij, magie bestaat helemaal niet. Het is een verzinsel voor kinderen.', Marthe en Hanne keken hem aan. 'Magie bestaat wel. Of ben je al vergeten wat wij hebben meegemaakt in dat Egyptisch museum of op die cruise? Of wat onze voorgangers allemaal niet hebben meegemaakt met een medaillon, een kattenprins, een ijsprinsesje of met die bengeltjes?', Thomas moest lachen. 'Fictie kan dus wel realiteit overstijgen, wauw!', Julia kreeg toen een idee. 

'Hoe zit dat eigenlijk met Klaasje en met Josje? Zitten zij met hetzelfde probleem als ons of zijn zij alles vergeten?', Thomas vond het raar dat de meisjes zich dat niet eerder afvroegen, maar was nog meer onder de indruk van Julia. 'Dat is een hele goede vraag, maar ik denk niet dat ze in dezelfde situatie als ons zitten, anders zouden we er toch al iets over hebben gehoord.', Thomas zag aan de gezichten van de meisjes dat ze - sinds zijn bekentenis - nog sneller wilden dat alles terug werd zoals vroeger. 'We moeten iets verzinnen, desnoods gaan we Gert gewoon confronteren met onze vermoedens.', Hanne was het beu, ze wilde meteen overgaan tot actie. 'Ik snap dat je dat wil doen, maar we kunnen dat niet doen. Jullie werden in het begin al als gekken bestempeld, we hebben dat kunnen oplossen met dat optreden, maar als we nu Gert gaan confronteren, dan zijn we terug bij af en draait alles opnieuw in het honderd.', Thomas besefte dat hij meer argumenten nodig had om Hanne te kunnen overtuigen. 'Ik ben het beu. Ik wil terug over straat lopen en herkend worden door iedereen die ik tegenkom. Dat kinderen beginnen te gillen als ze mij opmerken. Dat als we ergens worden uitgenodigd, we ontvangen worden op een andere manier dan vanmorgen. We moeten iets doen zodat alles terug normaal wordt.', Thomas begreep de frustratie van Hanne en besloot om haar te volgen in haar plan.

'Ok, ik doe mee. We gaan alleen een deftig plan afspreken zodat we niet in de kijker lopen.', Thomas dacht na. 'Als we naar Studio 100 gaan, moeten we er voor zorgen dat we niet teveel toeschouwers hebben. Dus ik denk dat het beter is om te wachten tot vanavond. We moeten er dan voor zorgen dat we Gert in zijn kantoor kunnen spreken en dat er ondertussen iets anders aan de hand is zodat niemand voor de rest iets opmerkt.', Julia kreeg een idee. 'Vanavond gaan we samen naar de balie. We verzinnen iets, desnoods zeggen we dat Karen, Kristel en Kathleen ons een rondleiding hadden beloofd en dat ze elk moment konden opdagen. Hanne en Marthe houden de persoon achter de balie aan het lijntje en ik ga dan met Thomas naar Gert.', Marthe moest lachen. 'Tuurlijk, wil jij weer met Thomas naar daar.', Julia keek Marthe vragend aan. 'Wat stel jij dan voor?', de manier waarop Julia die vraag aan haar stelde, liet merken dat ze aan het koken was vanbinnen. Gelukkig had Thomas dat snel in de gaten. 'We gaan geen ruzie maken. We hebben elkaar nodig, meer dan ooit! We gaan onze tijd niet verdoen aan zinloze discussies. Ik ga mee met het idee van Julia.', Marthe keek met een kwade blik naar Thomas en Julia, als haar ogen kogels waren, hadden ze er niet meer gezeten...