piyano çalan gölge | chanbaek

0: giriş

Hayatımda asla şaşmayan üç şey vardı;

Birincisi, asla ne yaparsam yapayım annemden seninle gurur duyuyorum cümlesini duyamayacak olmamdı. Ülkenin en iyi okulunu kazanmıştım, zaten kazanamasam parayla gideceğim bir okula çalışarak girmiştim. Piyanoda birçok yerde sahne almıştım, ismim bu işte epey biliniyordu. Liseyi birincilikle bitirmiştim. Notlarım her zaman 90lardaydı ve ben annem belki bana ışıldayan gözlerle bakar diye hayatımın çoğunu ders çalışarak geçirmiştim. Fakat annemin ışıldayan gözleri asla bana bakmayacaktı, bu hayatımdaki birinci şaşmazımdı.

İkincisi, artık bundan sıkıldığımdı. Üniversiteyi kazandığımda annemin gözleri yine bana parlamamıştı. Tüm ergenliğimi ders çalışarak harcamıştım ve bu yaşlarımı geri döndüremeyeceğimi fark ettiğimde her şey için çok geçti. Artık sıkılmıştım, annemi tatmin etmeyi denemeyecektim. Ve bunun başarısızlığı her gece yüzüme bir tokat gibi iniyordu. Yine de derslerime çalışmak artık benim için çoktan maratonlaşmıştı ve istemeden buna devam ediyordum. Alkolle tanışmam 20. yaşımda gerçekleşti, her şey bir tane şarap şişesiyle bir tık daha çekilebilir geliyordu. Sabahları aynaya şişmiş gözlerimle baktığımda en azından ağlamalarımı hatırlamıyordum. İkinci şaşmazım her gece bir şişe şarapla ağlamamdı ama bunu sabah uyandığımda hatırlamadığım için şaşmazımın adına alkolik olmam diyeceğim. İkinci şaşmazım alkolik olmamdı.

Ve son olarak üçüncüsü, Chanyeol'ün hayatımın önünde her zaman kocaman bir taş olarak duracak olmasıydı. Adını duymaya artık katlanamıyordum ama her gece beynimde annemin onu övüşleri, ışıldayan gözlerinin Chanyeol'e bakışları yankılanıyordu. Ben bayılana kadar içip ağlarken annemin halüsinasyonu aynamda belirip "Chanyeol ile gurur duyuyorum." diye bana bağrıyordu. Ne yaparsam yapayım susmuyordu. Üçüncü şaşmazım Chanyeol'ü asla geçemeyecek olmamdı. Onunla yarışmaktan yorulmuştum, hayatımı buna adamaktan yorulmuştum. Chanyeol'den sadece bir tık başarılı olacağım diye hayatımda hiçbir zaman bisiklete binecek vaktim olmamıştı, arkadaşlarım olmamıştı, sosyal medyam olmamıştı, her gencin yaptığı şeyleri ben vaktim yok diye yapamamıştım. Benim tek işim Chanyeol'ü geçmekti onu da başaramamıştım. Kendi evimde onun gölgesinde yaşıyordum.

Chanyeol'den nefret ettiğim bir gerçekti, başta onu seviyordum bunu inkar etmeyeceğim ama annem ona olan sevgimi içimden alıp kendine enjekte etmişti. Annem içimdeki tüm güzel duyguları da benden almıştı ama içimdeki Chanyeol sevgisinin gidişi kocaman bir boşluk bırakmıştı bende. Herkesten nefret eden kocaman bir boşluktum.

Chanyeol beni seviyor mu diye sorarsanız evet diyebilirim ama bunu bana hissettirme yolu berbattı. Ben onun gölgesiydim, o ise beni evi yapmıştı fakat insan kendi gölgesinde yaşayamazdı. Yaşatmadım da.

-

AY ÇOKKK UZUN ZAMAN OLDU, TASLAKTA ÇOK FAZLA FICIM VAR AMA HİÇBİRİNDE SONA GELEMEDİM. FICI TAMAMLAMAYINCA PAYLAŞAMIYORUM. BU DA TASLAKTAYDI, UMARIM ŞU AN BUNU OKUYABİLİYORSUNUZDUR ÇÜNKÜ OKUYAMIYORSANIZ YİNE TAMAMLAYAMADIM TASLAKTA DURUYOR DEMEKTİR:(

FIC İLERLEDİKÇE KONUSU DA KAYIYOR BENİM HOŞUMA GİTTİ BİRAZ🧐 UMARIM SİZ DE SEVERSİNİZ.

DİĞERLERİNE DE ÇOKK GÜZEL YORUMLAR VAR ONUN İÇİN DE ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM🥺🥺😭😭😭 ÇOK MUTLU OLUYORUM😭😭

NEYSE ÇOK KONUŞTUM, HEYECANLI OLDUĞUM İÇİN CAPSLOCK KAPATAMADIM, HAYALET OLARAK OKUMAYIN LÜTFEN🥺 BYEEE<33 🙏🏻

twitter: biuexo