Boruto: Son Deneme

İki Seçenek...

Momoshiki'yle ben onun sırtındayken köye yaklaştığımızda ben hiç olmazsa biraz yürüyebilecek kadar enerji toplamıştım.
Momoshiki: Yolun bundan sonrasında diğerlerine görünmemek en iyisi olur, boş polemiklere gerek yok.
Boruto: Dünyaya artık bir tehdit olmadığını babama anlatsak olmaz mı?
Momoshiki: Öz oğlunun canını alıp ona yaşayabileceği en büyük acıyı yaşatan birine güvenecebilecek mi sence?
Gözlerimi kaçırdım, haklıydı çünkü.
Momoshiki: Ben de öyle düşünmüştüm.
Boruto: Ama aynı zamanda hayata da döndüren sendin.
Momoshiki: Evet ama ona bunu anlatacak zamanın olmadı. Anlatsan da inanması çok güç olacak. Hem onu geçtim, güvenini almamız gereken tek kişi o da değil.
Şaşırmıştım, ne demek istediğini anlamamış bir şekilde omzundan ileriyi izliyordum.
Boruto: Babam ve Sasuke-san dışında kimin güvenini kazanmalıyız ki?
Momoshiki: Diğer Kage'lerin. Düşünmediğin için anlamıyorsun. Ama diğer Kage'ler bize karşı güçlerini birleştirmek zorunda kalır, ki yine de güçleri yetmez. Eğer benim artık bir müttefik gibi olduğum bilinirse bu zaten dengesiz olan köy/güç dengesini iyice sizin tarafınıza kaydırır. Bunun baban ne kadar iyi yürekli olsa da nelere sebep olacağını tahmin edebiliyorsun. Köylerin dengelerinin eşitlenmesi için onlara da bi' Isshiki vermeliyiz.
Momoshiki ve ben ikimiz de sesli bir şekilde kıkırdadık. Sonrasındaysa ses tonu değişti.
Momoshiki: Şu ana kadar olan bu düzensiz güç dengesi benim varlığımla iyice bozulacak. Sonrasında önce suikast girişimleri olacak. Zaten şu ana kadar düzenlenmemesinin sebebi dün olduğu gibi öleceğinin bilinmesi ve babanın koruması.

Korkuyla yutkundum, ama anlayışla karşılayabiliyordum.
Boruto: Sanırım bana da rasyonel bir bakış açısı kazandırdın. Neden olduğunu anlayabiliyorum.
Momoshiki: Hayır, sadece gelişiyorsun. Aniden gelmiş olsa bile güç, insanı geliştirir.

Momoshiki hafifçe öksürdü.

Momoshiki: Şu anki durumumuza dönersek, yolun geri kalanını yürüyorsun.
Momoshiki bunu dedikten sonra anında kayboldu. Bense sırtından yere iki ayağımın üstüne düşüp köye yürümeye başladım. O sırada görüşüme Momoshiki girdi.
Momoshiki: Yine de böyle eşsiz bir jutsuyu bir gün içinde çözmüş olman iyi bir başarı. Bunun Otsutsuki'liğinle alakası olduğunu sanmıyorum.
Boruto: Cidden mi?
Momoshiki bana gülümseyerek cevap verdi.
Momoshiki: Mutluluğun yüzünden okunuyor, ama evet, fena değil. Bir dahaki tek denemede bul da savaş alanında kullanabil. Çünkü savaşımızda bir Rasengan bir Reppushou kullandın. Başka jutsular kullanabildiğine şüpheliyim.
Boruto: Kullanabiliyorum tabii ki! 5 elementten 3'üne hakimim!
Momoshiki bunu duyduğunda gözlerime garip bir bakışla baktı.
Momoshiki: Senin yaşındayken ben 5'inde de ustalaşmıştım.
Boruto: Cidden mi? Merak etme! Yarın ateş üfleyeceğime emin olabilirsin!
Momoshiki bunu duyduğunda güldü.
Momoshiki: Tabii tabii, gece deneyip evi yakma da.
Birazcık sinirlenerek sesimi yükselttim.
Boruto: Seni yenecek seviyeye geldiğimde de böyle gülebileceğini sanmıyorum! Jougan'ımı kontrol altına aldığımda görürsün gününü.
Momoshiki: Jougan demek. Seni ölüme götürmesini sağladığım göz mü? Seni de kendimi de ölü bırakmak belki daha iyi bir seçenekti.

Kıkırdayarak konuştum.

Boruto: Ama ölümüme kıyamadın di mi?~
Momoshiki: Sana dürüst olayım çocuk. Öldüğümüzde senin içinde bir yerlerde, farklı dünyalardan olsak bile kendimi gördüm. Hiç olmazsa geçmişimde olduğum çocuk gibiydin. O çocuğu yine öldürmek istemedim.

Momoshiki konuşurken onun gözlerinin çevresi bile değişmişti. Ondan beklenmedik bir şekilde çok acılı bakıyordu. Onu daha önce hiç böyle görmeniştim.

Momoshiki: Ama yine o çocuğun zayıf kalmasını istemiyorum. Acıdan dolayı güç aramasını istemiyorum. O zaman geldiğinde o acı olay yaşanmadan engelleyebilecek kadar güçlü olmanı istiyorum. İraden kaderi değiştirecek kadar güçlüydü. Ama fiziksel gücün dünyayı korumayı bırak, bir Otsutsuki ile kıyaslanamaz bile.
Boruto: Kalmayacağım! Söz veriyorum. Sevdiklerimi koruyacağım. Ama sen... senin başına ne geldi?
Momoshiki gülümsedi.
Momoshiki: Beni düşüneceğine kendin hakkında endişelenmen daha mantıklı olur.
Boruto: Ne? Ne demeye çalıştığını anlamıyorum.
Momoshiki: Kawaki.
Boruto: N'olmuş ki Kawaki'ye?
O sırada Kawaki beni tutmak için elindeki element veya jutsu her neyse onu kullandı. Ama kendimden beklemeyeceğim şekilde istemsizce sıyrılmıştım.
Kawaki: NEREDEYDİN SEN?!
Boruto: Antrenman yapıyordum ya, bir şey yok.
Kawaki bunu duyduğu anda yakamdan tuttu ve beni salladı.
Kawaki: SEN BUGÜN İÇİNDE BİR KERE ÖLDÜN FARKINDA MISIN??! GİDİP EVDE YATMAN GEREKİR!
Boruto: Ama sıkıldı-
Kawaki: ANNEME BİLE HABER VERMEMİŞSİN!!
Bunu duyduğumda sırıtmaya başladım.
Boruto: "Annem" mi? Bizim aileden olduğunu kabul ediyorsun yani~
Kawaki yakamı bıraktı ve arkasını dönüp yürüdü. Ben de onu takip ettim.
Kawaki: Seni ilgilendirmez! O kadar konuştum ve dikkat ettiğin şey o mu?
Boruto: Evet, beni merak etmen ve sonunda anneme "annem" demen dışında zaten bildiğim şeyleri söyledin~