Boruto: Son Deneme

Momoshiki İle Kısa Bir Sohbet

Mitsuki: Mavi bir Byakugan'ın vardı. Ama onu Karma çevreliyordu galiba. Normalde beyaz olan skleran simsiyahtı. Mitsuki elimi işaret etti. Aynı Karma'n gibi.
Boruto: B-bunun neresi rahatlatıcı be!?
Ben konuşurken etrafı beyaz bir sis kaplamaya başladı. Herkes ve her şey önce iyice yavaşladı sonra da durdu. Sanki... sanki zaman durmuştu!

Boruto: Ne oluyor be?!
Sisin etrafından önümde yürüyerek Momoshiki belirdi. Momoshiki'nin yürüyüşünü ben şaşkınlıkla izlerken o ağzını açtı.
Momoshiki: Uzun zaman oldu görüşmeyeli, dönüşümde de Jougan mı uyandırıyorsun? Beni bu kadar sevdiğini belli etmene gerek yoktu~
Boruto: Jougan mı?
Şaşkınca her şeyden habersizdim.
Momoshiki'yse şaşkın yüz ifademe bakarak güldü.
Momoshiki: Her şeyini elinden alacak o mavi gözler, yavaş yavaş açılmaya başlıyor. Bunu durduramazsın da. Kaderini değiştirmeye ne gücün, ne de zamanın var çocuk.

Boruto: Kastettiğin şey ölümüm ya da vücudumu ele geçirmen değil mi?..
Derin bir nefes alıp verdim.
Boruto: Buna hazırım, seni engelleyemezsek Kawaki ile konuştuğumuz gibi beni öldürmesini isteyeceğim.
Momoshiki bunu duyduğu anda kahkaha attı.
Momoshiki: Ölümden daha beter kaderler var. Ölüm, onun yanında hiçbir şey.
Momoshiki konuşmasını yavaşlatmış, sesi sakinleştici çıkıyordu.
Momoshiki: Sana söylemek ne kadar yanlış olsa da hayatının son demlerinde olduğun için söyleyeceğim. Ben de ölümden korkuyorum. Belki de ölüm yerine senin kaderini yeğlerdim.
Boruto: Senin gibi güçlü biri bile ölümden korkuyor mu?
Momoshiki yine güldü, bense sorgular bir şekilde izliyordum.
Momoshiki: Çocuk olduğun için anlamıyorsun, ama anlatayım. İnsanlar neden güçlenir biliyor musun?
Birkaç saniye duraksayıp cevapladım.
Boruto: Sevdiklerini korumak için?
Momoshiki: Başka insanlardan mı?
Boruto: Evet.
Momoshiki hayal kırıklığıyla baktı.
Momoshiki: Sevdiklerini ve kendilerini ölümden ve kaderden korumak için güçlenir insan.
Bir süre düşündüm ve başımla onaylayarak konuştum.
Boruto: Evet... galiba haklısın.
Kıkırdayarak sırıtmaya başladım.
Boruto: Kibirli olmasan çok bilgesin aslında~
Momoshiki'yse buna sinirlenmiş olacak ki ayağa kalktı.
Momoshiki: Vücudun olmasa benim için bir çöpten farksızsın aslında, seni yarım akıllı şımarık velet!
Momoshiki arkasını dönüp yürümeye başladı, ama birkaç saniyeliğine gülümsediğine yemin edebilirim.

Birkaç adım sonra konuşmaya başladı.
Momoshiki: Geçmişin çok sıkıcı ama yine de sen ölmeden önce söyleyeyim, çok salak olduğun için anlamasan da Momoshiki başıyla Sarada'yı işaret etti şu Uchiha'yı seviyorsun. Ölmeden önce istersen birkaç anı edin, belki gülümseyerek ölürsün.
Utanarak sesimi yükselttim.
Boruto: Özel hayatımı rahat bırak!
Birkaç saniye düşündüm.
Boruto: BU, KADERİM HAKKINDA BİR İPUCU MUYDU?!!
Momoshiki'yse iğneleyici bir sakinlikle cevap verdi.
Momoshiki: Bilmem ki~ Ayrıca şu an evrende bulunan tek Jougan sahibisin. Ve nasıl sahip olduğunu çok merak ediyorum. Bunca yıllık hayatımda bizler için o sadece bir mitti, yitip gitmiş bir Otsutsuki gözüydü. Belki de Otsutsuki'leşmeye başladığın için olmuştur. Şu an %78 falan.
Sonra da sislerin arasında kayboldu. O kaybolurken her şey eski hızına geri dönüyordu. Bense umutsuzca konuştum.
Boruto: %78 ha... az kalmış.
Sarada: %78 mi az kalmış? Gözünle bunun ne alakası var?
Şaşkınca birkaç saniye anlamsızca bakıştım, sonra da yine gülümsememi takındım.
Boruto: Geceleri oynadığım bir oyun var da, onun %78'indeyim. Oyun bitecek diye üzülüyorum hehehe~
Mitsuki: Sen geceleri oyun oynamıyorsun ki.
Boruto: Onu geçelim de, gördüğünüz göz hakkında konuşmalıyız. Neyin nesi olduğu hakkında fikrim yok.
Kawaki başını sallayarak konuştu.
Kawaki: Hayır, bilmeyi bırak böyle bir şeyi ilk kez görüyorum. Nanadaime'yi bu konu hakkında haberdar et.
Boruto: Ya da Sasuke-san'ı.
Üstümüzü temizlemiş bir şekilde oradan uzaklaşmaya başlayacakken oraya bir ekip geldi ve ortalığı temizlemeye başladılar. Kendilerine teşekkür ederek oradan ayrıldık.