Kalbim Artık Biliyor

2.Bölüm

~Bölüm Başı~

Keremin sesiyle hemen irkildim. "Beste uyansana kızım okul bitti." Başımı sıradan kaldırdım ve suratına aval aval baktım.

Neyden bahsettiğini anlamamıştım. Kerem bileğini göstererek saate bakmamı işaret etti.

Telefonum ekranına baktım ve saat 3.30'du. Şimdi anlamıştım okulun bittiğini. En son ders Edebiyattı. Öğretmenimiz okadar yavaş anlatıyorduki uyuya kalmışım.

Şaşırmadım çünkü hep böyle olurdu ama busefer birşey dememesine şaşırdım genelde canımı okurdu.

Düşüncelerimden kurtulup Kereme baktığımda gülümseyerek beni izliyordu. Cevap vermeyi unuttuğumu anladığımda hemen verdim.

"Ay evet sonunda bitti bu lanet okul."

Busefer bende onda sırıtarak karşılık verdim. Kerem yüzünden eksilmeyen gülümsemesiyle elini bana uzattı.

"Kalk hadi daha fazla durmak istemezsin bu lanet okulda."

Kıkırdayarak tuttum elini.Kalkınca hafif tebessüm ederek teşekkür ettik ve sınıftan çıktık.

Okul bahçesinden çıkarken birşeylerin eksik olduğunu farkettim. Tuğba ve Kerim neredeydi? Kerem bana dönünce ne olduğunu anlamadı. Bende hemen ona söyledim.

"Tuğba ve Kerim nerdeler? Birşeymi oldu?"

Kerem anlayınca sorumu hemen yanıtladı.

"Kerim tutturdu Tuğba ile çıkışta birşeyler yapalım diye yalnız kalmak istiyormuş. Tuğba nekadar kabul etmesede Kerimi kırmamak için kabul etti."

Söylediklerinden sonra ikisi şuanda ne yapıyorlar diye düşünmeye başladım. Muhtemelen Kerim Tuğbayı etkilemeye çalışacak diye sinirlendiriyordur, Tuğbada birtane şaplatıp ardından gülüyordur. Gözümde canladırınca hafif kıkırdadım.

Busefer Kereme dönüp  "Şuan ikisi birbirlerini yiyolardır. Katil çıkmasa iyi olur."

Keremde direk bir kahkaha attı. "Kerimin katili olur Tuğba. Sonuçta Kerimden bahsediyoruz ne yapacağı belli olmuyor. " Bende bir kahkaha attım.

"Tuğba Kerime kıyamaz ya çok sever onu."

Tuğba Kerimin duygularını bilmesede Kerime çok değer verirdi gerçekten. Üzüldüğü zamanlar hemen Kerimle paylaşırdı. Kerimde hiç düşünmeden ona elinden gelen şekilde onu mutlu ederdi. Kerim çok güzel seviyordu.

En güzel kim sever diye sorsalar bana hiç düşünmeden Kerim derdim. İnsanın hayatında bir Kerim olmalı. Onun gibi bir dostum olduğu için çok şanslıydım. Bu düşünceyle gülümsedim.

Kerem gitmemizi işaret ettiğinde başımı salladım. Tam adım atacakken birşey beni durdurdu.

Başımı o tarafa çevirdim. Oradaydı.Bu tarafa doğru bakıyordu. Alp bu tarafa daha doğrusu bana bakıyordu... Bende ona baktım.

Bakışlarını çözemedim daha doğrusu neden buraya bakıyor anlamadım. Birsüre öylece bakıştık.

Ona bakınca nedense zaman dursun istedim o anda. Zamanı durduralım ama sadece bizim bakışlarımız kalsın.

O anda Kerem kolumu tuttu. Gideceğimizi unutmuştum. İstemeyerekte olsa yürümeye başladım. Biraz ilerledikten sonra onu tekrar görmek istediğimden dayanamayıp arkamı tekrar döndüm.

Yanında Esin vardı. Her nediyorsa Alp'in hoşuna gidiyordu. Moralim bozulmuştu. Hayır anlamıyorum hangi ara geldinde herşeyi mahvettin. Öylece izledim sadece. Esinin bakışları beni buldu. Kurnaz bir gülümseme vardı. Alp'in koluna girdi. Sinirlerim tepeme çıktı. Öldürsem şuan hiç pişman olmam.

Daha fazla bakmak istemediğimden önüme döneceğim sırada Alp bana tekrar baktı. Üzgün bir bakış atıp önüme dönerek yürümeye devam ettim. Bunlar benlik şeyler değil ama atmazsam çok içimde kalırdı.

Üzüntümden bende Keremin koluna girdim. Kerem başını bana çevirip sadece gülümseyip tekrar önüne döndü. Keremin varlığı bile benim mutlu olma sebeblerimden biri.

Keremin arabasına doğru geldiğimizde, Kerem arabasını benim için birkez daha açtı. Teşekkür edip bana açmış olduğu kapıdan arabaya bindim. Keremde hemen şoför koltuğuna oturdu.

Yüzüme çarpan serin rüzgarla dışarıyı izlemeye başladım. Bugün olanları düşünmeye başladım. Alp ve grubunun gelmesi iyi olmamıştı. Kötü şeyler hissetmeye başladım. Hissetmem bile çok saçma. Yeni bir grup sanki ne olacak.

Düşüncelerimin içimde kalmasını istemediğimden Keremle paylaşmak istedim. "Kerem" vitesi değiştirirken hemen cevap verdi. "Efendim Beste".

Derin bir nefes alıp "Neden bilmiyorum ama yeni gurubun gelmesi ile hiç iyi şeyler olmayacak gibi hissetmeye başladım. Biliyorsun 6.hislerim beni yanıltmıyor. Sen ne düşünüyorsun?"

Keremde "Güzelim sadece yeni bir grup birşey olmaz. Ayrıca tanımıyoruzda. İçin rahat olsun. Ters birşey yaparlarsa bizden ters nedemek gösteririz biliyorsun."

Göz kırpıp yoluna devam etti. Keremin böyle konuşması içimi rahatlatmıştı. Ona inanarak daha fazla üstelemedim.

                              🖤<3

Eve vardığımızda Kereme sarılıp, evin yolunu tuttum. Eve vardığımda Aysel Ablanın mutfaktan sesleri geliyordu. Şarkı söylerek iş yapmayı çok seviyordu. Şarkı birde sevgisini katınca elini sürdüğü herşey mükemmel olurdu. Yemekleri özellikle.

Mutfağa doğru ilerleyip Aysel Ablanın yanağına öpücük kondurdum. Gülümseyerek bana döndü.

"Hoşgeldin kızım. Günün nasıl geçti?"

Yemeklerinden gözlerimi ayırmadan "Nasıl olsun Aysel Abla? Herzaman ki gibi dersler yorucu okul sıkıcı.Değişen birşey yok. Sen onu bunu boşver de yine döktürmüşsün Aysel Abla"

Bu halime gülerek "Sevdiğin yemeklerden yapayım dedim Bestecim."

Aysel Ablaya dönerek "Aysel Abla sen birtanesin" dedikten sonra ona sarıldım ona bana karşılık vererek

"Sen mutlu ol bana yeter güzel kızım"
dediklerinden sonra daha sıkı sarıldım. Gözümde dolan yaşların akmasına izin verdim.

"Teşekkür ederim Aysel Abla herşey için."

Aysel Abla herşey için dediğim kısmı çok iyi anlamıştı. Onunda ağladığını hissettim. Oda bana sıkıca sarılarak.

"Kuzum benim teşekküre gerek yok. Ben seni öz kızım gibi görüyorum. Sen benim kızımsın.Anneler çocukları için herşeyi yaparlar. Bende senin için yapıyorum."

Geri çekilerek gözyaşlarımı sildi.

"Hiç üzülme sakın hep mutlu ol sen çok güçlüsün ağlamak o güzel gözlerine hiç yakışmıyor."

Aysel Ablaya içtenlikle gülümsedim.

Aysel Ablam benim herşeyimdi. Öz annem gitti ama o beni kendi kızı gibi görerek hiçbirşey beklemeden yanımda oldu,elimden tuttu. Anne dediğin böyle olur. Aramızda kan bağı olmasa bile o benim annem sayılırdı. Aysel Ablam bu acımasız dünyaya göre çok iyiydi. Aysel Ablam benim karanlığımın içinde elimi tutarak benim ışığım olan kadın...

~Bölüm Sonu~

Yorum ve oy atmayı unutmayın!🦋