First Love Never Dies (SHS Series #1)

Chapter 7

"Buti naman at sinagot mo narin sa wakas ang tawag ko, Ma."parang nag diriwang ang buo kong kaluluwa dahil sa ilang araw kung tawag ay saka niya palang nasagot.

"Hindi ako makakauwi ng ilang linggo,nak.N-Nagkasakit yung Lola mo,kailangan kong bantayan muna hanggang sa maka recover siya."

"Okay lang naman sakin kahit isang taon ka pang hindi umuwi. Yung allowance ko lang talaga ang kailangan ko sayo."napangiwi ako habang nilalayo ng bahagya ang cellphone ko sa taenga. Rinig na rinig ko parin ang bulyaw nito kaya mahina akong natawa.

"Joke lang naman yun pero seryuso,kamusta na si Lola?"natatawa kong saad dito pero sobrang nag aalala talaga ako kay Lola. She's 70 na kasi thats why humihina na siya sa katandaan niya. Pero im still praying for her fast recovery kasi gusto kong makasama pa namin siya ng matagal.

"Pag ako talaga naka uwi, Anastasia makikita mo.Wag ka ng mag alala kay Lola mo dahil naging okay naman siya this past few days. O siya nga pala,magpapadala ako ng one month allowance mo para wag kanang dumada diyan."Napanguso naman ako dahil kahit sa cellphone ay nag aasaran parin kami. Pero hindi pa naman ako totally okay sa set up nila papa.Kakausapin ko nalang siya pag naka uwi na siya mahirap makipag usap sa malayo baka hindi pa magka intindihan.

"Magkano naman yung ipapadala mo, Ma? 5,000 thousand ba yarn?"pang aasar ko dito paniguradong bubulyawan niya na naman ako.

Gage!Pero Halos mahulog ako sa kinauupuan ko ng marinig ang sagot niya.

"Sige Sige,ihuhulog ko nalang mamayang hapon sa ****** Para may magastos ka sa School. Wag kana palang mag abala pang buksan ang karendirya, focus ka nalang muna sa studies mo. Magpapa alam muna ako kasi papa-kainin ko pa ang lola mo.Mag ingat ka lang always diyan wala ka pa namang kasama."

Tulala kong binaba ang cellphone sa tenga ko at pinagmasdang kusang namatay ang tawag nito .Hindi masyadong nag sink in sa utak ko ang sinabi niya. Asan na ang Mama kong kuripot!?First niyang bigyan ako ng ganon ka laking allowance sa tanang buhay ko.

May times nga na binigyan niya ako ng bente pesos na baon Kahit alam niyang fourth year high school na ako. Kailangan ko pang Mang budol ng kaklase ko para madagdagan yung pera ko.

Time check—

It's 6:25 in the morning. Maliligo muna ako saka magluluto ng almusal. Ang Hirap pala maging independent. Sarili mo lang talaga yung puhunan mo. Kung hindi ka marunong magluto ay nganga ka. Wala ka talagang choice kundi ang laging bumili sa labas nang luto na pagkain. At kung hindi ka rin marunong gumawa ng gawaing bahay—-

Isa Lang ang tawag sayo niyan...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Sadyang Tamad ka lang talaga!

Paki alam ko naman sa life ng iba, mas mabuting sarili ko muna ang isipin ko.Ganyan ako parang selfishness kumbaga.

Naligo nalang ako dahil kung ano Ano nalang ang mga sinasabi ko. Baka sabihin ng utak ko na masyado akong talkative Kahit tahimik naman talaga ako sa personal, Agree ba kayo mga, Mare?

—————

Sinadya ko talagang sa karendirya dumaan, nagbabaka sakaling makita ko ang taong nagpapa kulay ng mundo ko.Nakksss!Bat ang cheesy!?Overload na kaharutan in the morning lang naman trip ko sa buhay.

Hindi nga ako nagkamaling dumaan dito dahil bumukas yung gate nila.Lumabas doon ang isang sasakyan na Feeling ko pang rich people lang. Baka Daddy niya to or yung Mommy niyang mata pobre. I really don't like his mother kasi Masyadong mataas sa sarili.
Simula ng pag sabihin niya akong layuan ang anak niya ay nawala ang amor ko dito.Dahil ba masyado silang mayaman kumpara samin!? Pati kaibigan ay dapat kasing yaman din nila!?
Kalokohan!