Time to go

8 0 0
                                    

Na mijn broodje was het tijd om te vertrekken, we waren daar te lang. Piotr en ik stapte in de auto. "We zullen daar 's morgens toe komen, ongeveer." Zij Piotr. Ik knikte terwijl ik naar hem keek en daarna keek ik voor mij. Nou nu alleen mentaal voorbereiden. Ik ga mijn vader ontmoeten, OMG. Als ik er gewoon al denk over krijg ik al rillingen.

Ik maak me wel zorgen over moeder en mijn klein zusje. Mijn moeder zal zo'n zorgen maken, ik hoop dat zij zelf niet het zieken huis is beland. Door al die stress. Het werd donker, ik nam een deken die achter in de auto lag.

Ik legde mijn kussen naast het raam en keek naar buiten. De zon die door de bomen schenen, geel en roos wolken van de zonsondergang. Ik heb liever de opgang. Maar op de snelweg is veel mooier de ondergang van de zon.

Ik keek naar de ondergang van de zon en ik viel langzaam in slaap, Ik was zo uitgeput.

Marcin

"Meneer we hebben hun gevonden." Zij een van de techmannen. Marcin kwam aangewandeld en nam een stoel mee en ging zitten. "Waar zijn ze!" Vroeg hij terwijl naar de computerscherm. "Ze zijn dicht bij de Poolse grens. Niet zo ver daar is een safehouse.

"Weet Piotr dat daar een safe house ligt?" Vroeg Marcin terwijl hij keek naar zijn vriend. "Maak je geen zorgen. Piotr kent elke safe house liggen." Zij zijn vriend. Marcin was een stuk opgelucht maar aan de andere kant heeft hij nog twijfels.

Whose daughter am I?Where stories live. Discover now