The day that everything changed

23 1 0
                                    

De volgende ochtend, maakte ik me klaar voor school.  Zoals gewoonlijk neem ik de bus.
Ik ben op station en zie Marie, ik ga naar haar toe.
"Hoi, wat jij hier zo vroeg? Heb jij geen uur later?" Vroeg ik.
Ze keek naar mij en zij "oh, ja ma ik ga met Tiana en Natalie wat koffiekoeken kopen."

Zij nodigen mij nooit uit nou zelf dat ik nu les heb maar toch. Ik vraag altijd of ik kan mee gaan. "Oe, wat leuk." Zij Diana droevig.
Marie zette haar hand op mijn schouder. "als je wilt kunnen we in de middag iets samen doen?" Vroeg ze. Diana schrok vroeg ze of ik mee kon gaan? Dat was al lang dat ze vroeg om iets samen te gaan doen. "Ja, waarom niet? Zij Diana blij.

Wanneer de middagpauze was wachtte ze op Marie en de rest. Toen zag ze Max ze ging naar hem toe. "Hey, alles goed?" Vroeg ze. Hij keek naar haar en zij heel snel "Ja alles is goed."
En toen werd het stil. Zo verloopt altijd onze conversaties. Tiana en Natalie kwamen. Eindelijk dat duurde lang waar zou Marie zijn?

"Hey, waar waren jullie?" Vroeg Diana.  Tiana antwoordt "ons toets inhalen en Marie zit nog aan haar toets hoe lang kan ze overdoen?...."
Tiana was nog aan het praten over Marie en de toets. Daarom antwoordde ze niet op mijn bericht. Diana onderbreekt Tiana. "Sorry, ma moesten we niet samen uitgaan met de groep?" Vroeg ik.

"Wat!? Wat zouden jullie hier in deze stad doen, zo saai hier?" Zij Max. "Oh, sorry Diana we waren dat totaal vergeten een andere keer misschien?" Zij Tiana. "Ja dat is niet erg." Zij ik met tranen in mijn ogen die ik probeerde te stoppen. "Nou maar ik moet wel iets kopen voor te eten wilt iemand meegaan?" Vroeg ik. "Ja, maar wacht ik zal met je komen" zij Tiana. Max keek naar haar en schudde zijn hoofd. "Moet dat?" Vroeg hij aan haar met een geïrriteerde stem.

Ik nam een diepe adem. "Ik ga wel snel alleen hoor, ik kom zo dadelijk." Zij ik.
Ik ging de richting naar de poort van school.
Verdrietig keek naar de grond terwijl ik een groot groep van vrienden hoor lachen.
Dat was al twee jaar geleden dat we zo'n groep waren. Kon ik maar terug in de tijd gaan.

Ik nam een klein straatje waar ik altijd langs loop. Ik kijk voor mij en er reed een auto. Vreemd hier rijden bijna nooit auto's. Ze ging aan de kant staan voor de auto te laten passeren. Plots staat hij stil. Het is vast niets misschien woont hij hier. Ik besloot om verder te stappen.

Wanneer ik de auto passeerde hoorde ik twee deuren open en dicht gaan

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Wanneer ik de auto passeerde hoorde ik twee deuren open en dicht gaan. Mijn hart ging tekeer. Ik nam een diep adem in en uit. Gewoon verder stappen. 

Maar als één voetstap zet hoor ik de mannen naar mijn kant afkomen. Ik wilde voort gaan maar ik bevroor even. Komaan wat doe ik ? stap voort! Ik besloot om verder te gaan maar wanneer ik voort wilde gaan, greep iemand mijn arm. Ik schrok en keek achter mij.

Twee mannen stonden voor mij, ik probeerde mij te bevrijden. Maar die man was sterk, hij hield mij heel goed vast. Oké rustig denk na, Hoe kan ik aandacht creëren? Dacht ik.
Ik schreeuw voor help.

De man die mij heel goed vast had gooit mij op de grond. "Auw" zij ik stil. Viel recht op mijn knieën en handen. Ik keek naar mijn handen. Over heel mijn hand had ik schaafwondjes en mijn knieën deden pijn. Ik keek naar de mannen. De man die mij op de grond duwde stak zijn hand uit. Voor dat het door had wat zijn bedoeling was, was ik te laat. BAMM, een vuist in mijn gezicht. Door die klap was ik bewusteloos.

Whose daughter am I?Where stories live. Discover now