Whose daughter am I?

On May Way Home?

"Dus, doe jij deze job of is dit jouw job zelfs?....." Hij onderbrak mij met zijn lach. Ik keek naar hem met een verward blik. "Waarom lach je? Heb ik iets grappigs gezegd?" Zij ik geïrriteerd. Hij keek naar mij en met lach, 'WOW' hij is echt... . Nee Diana, hij is waarschijnlijke 30 of zoiets, we vallen niet op hem. "Ja." Zij hij ik werd meer verward kan hij mij gedachten lezen? "Wat?" Zij ik heel zenuwachtig. "Ja, dat is mijn job." Zij hij trots. Oh wat een opluchting natuurlijk kan hij geen gedachten lezen niemand, tot nu toe.

"Doe jij dit al lang?" Zij ik zeer nieuwsgierig. "Nou, nee. Want ik ben net mijn opleiding afgewerkt, dus dit is mijn eerste officiële missie. Maar maak je geen zorgen ik was de beste van de klas." Zij hij heel trost, hij keek naar mij met zijn mooie lichte kleur ogen. Oh wacht zij hij zijn eerste keer. "Moet dat mij geen zorgen maken dat jij de beste punten had van je klas? Want dat voel ik helemaal niet." Zij ik zeer snel en ongerust. Hij lacht, weeral hij lacht voor alles.

"Dan waarom leef je nog. Voor mij was dat een makkie." Zij heel vastberaden. Ik glimlach "Tuurlijk, Daarvoor wilde ik je bedanken. Maar als dat een MAKKIE was voor je waarom zou ik?" Zij ik sarcastisch. "Je kent humor. Ik ben blij, want je vader zag ik geen humor." Zij hij terwijl hij naar mij keek. Ik keek naar hem ook. Oh mijn hart bonkte sneller. Bij hem voel ik mij veilig, maar mijn hersenen vinden van niet. Als hij zo blijft staren dan denk ik dat ik hier ga smelten van de hitte in de deze auto. Hij keek terug naar de weg en ik deed de raam een beetje open voor lucht.

"Misschien zouden we even stoppen voor een luchtje te scheppen. Vind je niet? Vroeg hij. Ik knikte, hij weet precies wat ik nodig heb ik ken hem maar twee dagen. Hij ging stoppen op een parking en ik wilde uitstappen maar Piotr hij hield mij tegen. "Wacht hier in de auto. Ik ga wat rond kijken of er geen bedreigingen zijn." Zij heel serieus. Ik knikte, hij neemt dit wel heel serieus. Ik moet er wel van bekomen van wat er al in deze week is gebeurt. En ik ga mijn vader ontmoeten daarvoor moet ik mij al mentaal op voorbereiden. Wat zal ik moeten zelfs zeggen? Piotr klopte aan mijn raam en deed de deur open. "Alles is veilig, kom er uit. Ik heb voor jou iets gekocht, voor om te eten.

Een kleine sandwich met ham en kaas en een beetje saus en sla. Oh, het ziet er lekker uit. "Dank je, hm ga jij niets eten?" Vroeg ik hem. "Oh, ik heb al iets gegeten, wanneer je aan het slapen was in de auto." Zij hij terwijl hij van links en rechts keek of dat er niemand is.