Whose daughter am I?

The next day

Met onrust lag ik op het versleten bed. Ik weet zeker dat mijn moeder en vrienden mij gaan zoeken en dat alles goed zal verlopen. Zo heb ik mijzelf de hele avond proberen overtuigen van. Maar ik lag daar al 3 drie dagen en nog niemand die mij kwam redden. "Het komt goed." Zij ik tegen mijzelf.

De volgende ochtend kwam die man van gisteren avond. Hij naar mij en dan naar het bord waar mijn eten lag. "Je hebt niet alles opgegeten. Vond je het niet lekker?" Zij hij. Ik ging recht op zitten en zij "Nou, ik had niet zo honger." Hij bekeek mij van top tot teen. "Je hebt het nodig in jou staat." Zij hij. Toen herinnerde ik me nog om te vragen wat we gaat er vandaag gebeuren. Maar voor dat ik kon vragen was hij al weg. Maar dit keer heeft hij de deur laten open staan.

Dit is mijn kans om te ontsnappen. Wanneer ik recht stond voelde ik de pijn van mijn been tot in mijn kop. Alles zag er wazig uit. Met een wankel stapte ik uit de deur. Ik rechts en links of dat iemand er afkwam. Niemand te zien 'GO' maar welk kant? Ik hoorde dat iemand van rechts afkwam snel nam ik de gang links. Ik wankelde tot de einde van de gang en zag rechts van mij een deur met een tekening trappen. Dit zal de uitgang zijn. Ik hoorde achter mij mannen die zeiden. "Ze is ontsnapt! Het meisje! Wie heeft de deur laten openstaan!" Ik sla de deur openen en zie de trappen.

Met pijn aan mijn been leunde ik de leun van de trap. Ik probeerde om geen geluid te maken maar de pijn de meer en meer pijn. De laatste trapje nog en ben ik er. "AUW" Zij ik. Mijn been deed opeens zo veel pijn dat ik er niet meer kon op staan. Ik keek naar mijn been. Bloed stroomt, Mijn wonde is open. Wat nu? Ik lag naast de trappen en probeerde naar de deur te schuiven. Je kan mijn bloedsporen zien op de grond. Wanneer ik de deur opende hoorde ik een stem. "Ah hier is ze, Welkom in je nieuwe studio voor berichten door te sturen naar je geliefde vader." Zij Samael. Het is Samael, waarom heb ik deze deur opengedaan?

Ik zag die man daar weer staan met een kom met water en handdoek. Dat betekent niet goed denk ik? Twee andere mannen kwamen naast mij staan en grepen mijn armen vast en letterlijk ze hadden geen compassie dat mijn wonde open stond dat aan het bloedde was ze namen mij en zwierde mij op de stoel. "oof" Zij ik fluistert. "Alles staat al klaar voor jou act voor vandaag. Ik ga zo'n plezier hebben. Neem dat niet persoonlijk Diana." Zij Samael. Ik keek rechts van me en zag de man. De man dat ik dacht hij mij zou helpen ontsnappen, maar nee het was maar een valstrik. Samael begon al te praten, nou meer gezegd te dreigen. ondertussen kwam de man met die litteken op zijn hoofd naar mij toe, hij had een stof doek in zijn hand en propte in mijn mond. Ik probeerde tegen te werken, maar geen zin had het.

Het van Marcin

Ik zat rustig mijn kopje thee te drinken plots komt een van mijn techman en roept. "Hij is live!" zij hij. "Wie is live?" Vroeg ik. Hij kwam aan de deur staan en zij. "Samael, kom snel." Wanneer ik die naam hoorde sprong ik uit mijn zetel. "Zijn jullie aan het traceren van waar de signaal is? Vroeg ik. "Hmm, we zijn bezig!" riep van zijn stoel. Toen ik haar zag op het groot scherm deed ze mij denken aan moeder. Ze lijken zo hard op elkaar. Mijn techman was iets aan het zeggen maar luisterde eigenlijk niet want ik was zo gefocust op Diana. Ze ziet er ook bleekjes uit, bloed aan haar been, stof in haar mond. Maak je geen zorgen Diana we gaan je vinden en de rest laat het aan mij over. Zij ik tegen mij zelf.