The Vampire King's Affection [ON-GOING]

CHAPTER 17

Pasikat palang ang araw ay lumabas na ako at binalikan ang banging na pinuntahan ko kahapon.

Huminga ako nang malalim at umayos nang upo saka ipinikit ko ang mga mata ko pina-pakiramdaman ko lang ang buong paligid saka ako nag simulang gawin ang balak ko.

Nakaramdam ako nang enerhiyang papalapit sa akin. Hinintay ko lang ito na maka lapit sa akin.

Kaagad kong sinalag ang matulis na bagay na ngayun ay nakatutuk na sa mata ko tinignan ko naman kung sino ang may gawa nun at nakitang ang lalaki iyon kagabi.

Tinulungan ko itong hindi mahulog sa bangin saka ko ipinikit ang mga mata ko.

"Are you meditating?" hindi ko ito pinansin at nag patuloy lang sa ginagawa. Naramdaman ko naman itong tumabi sa akin nang upo.

Agad akong nagmulat nang mga mata nang biglang sumakit ang dibdib ko at bigla nalang din akong lumutang na para bang may kumukontrol sa akin gayung ang alaga kolang naman ito na gusto nang Kumawala dahil sa tagal na nitong pamamahinga.

I sealed it again until it calm. I heaved a sigh after spitting of so much blood because I used my power just to seal it again. I touched the part were I sealed it. This isn't the time for you to wander the world yet honey.

Naka baba na ako sa lupa at nilapitan naman ako kaagad nang lalaki saka nag-alaala itong naka tingin sa akin.

"Okay kalang ba?" inalis ko ang kamay nito na naka hawak sa balikat ko saka tumango sa kaniya at pinahiran ang dugo sa labi ko napa tingin naman ako sa mga patay na bulaklak na unti-unting nabubuhay dahil sa dugo ko.

Nakita ko naman kung paanong man laki ang mga mata nitong naka tingin sa akin. Hindi ko ito pinansin at umupo ulit sa pwestong kina-uupuan ko kanina saka pinag patuloy ang ginagawa.

Muli akong nagmulat nang mata at malakas na napa buntong hininga at kunot ang noong naka tingin sa malayo naiisip kolang madalas na itong sumasakit at panay rin ang pagpupumilit nitong makalabas sa katawan ko binalingan ko nang tingin ang bulaklak na ang tingkad nang kulay kumuha ako nang isa at ginawa iyong apoy bilang ilaw saka ko ihinulog sa bangin hindi ko inalis ang tingin doon hanggang sa wala na akong makitang bakas nang nag-aapoy na bagay.

Humugot ako nang hininga at iniisip kung gaano kalalim ang bangin na ito. Hinawakan ko ang lupa at pinakiramdaman ang lahat nang enerhiyang nararamdaman ko sa buong lugar.

Napadilat ako nang mata nang marinig ko ang boses ni grandma tinawag ko rin ito pero wala akong narinig na tugon mula dito. Tinignan ko naman sa mga mata ang lalaking kasama ko at kaagad itong nawalan nang malay saka ako bumaba sa bangin ginawa kung ilaw ang apoy na ginawa ko tumingin ako sa itaas pero wala akong maaninag na ilaw nag lakad ako at naka kita nang mga bakas nang paa tinignan ko rin ang bawat gilid at nakita kung gumawa ito nang paraan para maka labas sa abyss nato.

Malakas na tumama ang likod ko sa mga kahoy na naka lagay sa bawat gilid nito at nakita ko rin ang isang lalaki na singliit nang batang iyon siguro ito ang tinutukoy niyang kapatid niya.

"Sino ka? Nahulog karin ba tulad ko?"

Imbis na sagutin ito ay napunta ang atensyon ko sa likuran niya nilampasan ko ito at kaagad na tinignan ang tubig na dumadaloy galing sa itaas nakaramdam ako nang awa sa isipang namuhay ito sa lugar na ito nang mag-isa lang.

Sumunod ito sa akin at tinignan ang tubig na patuloy lang sa pagdaloy papunta pa sa pinaka ilalim nang abyss.

"Isa kang bampira ngunit may kakaiba pa akong nararamdaman sayo" napa ngiti ako dito, mag kapatid nga kayo. Parehong mahuhusay.