My Arrogant Patient ( On Going )

CHAPTER 46

"Let me." Agad namang tumayo at lumapit sa akin si Jason ng makita akong pabalik bitbit ang tray ng pagkain.

At mabilis na inagaw nito sa akin ang tray, kaya hindi na ako nakatangi pa. What I did is, ang sumunod na lang dito. Bumalik na rin sila Maribeth na may kanya kanyang bitbit rin na tray ng mga pagkain.

"Tita Ina can you feed me po, please?" Suddenly ang pamangkin kong si Shawtel naglalambin.

"Sure princess, halika dito ka sa tabi ni Tita." Nakangiting sabi ko sa kanya at agad naman siyang umup sa tabi ko.

"Princess, your not a baby anymore. You don't need Tita Ina to feed you, you can eat by your self." Saway naman ni Shawn sa kapatid, though hindi naman pagalit.

"It's ok Shawn hayaan mo na, she missed me that much lang kaya naglalambing." Nakangiting sabi ko sa kanya. Tumango lang siya sa akin

"Thanks Tita Ina." Sabi ni Shawntel sa akin while hugging me and kiss me on my cheek.
hindi ko napigilang mapangitisa ginawa niya. And I already used to this, dahil ganito ang ginagawa niya kapag nami-miss ako.

"Your welcome princess." Sabi ko din at pinakain ko na ang prinsesa namin. Nakangiting nakatingin naman si ate sa akin. And I smile her back.

Hindi nagtagal ay natapos ko na rin ang pagpa-pakain kay Shawntel, panay pa rin ang kwentuhan nila ate at nanay sa gitna ng pagkain. At mukhang nagka gaanan agad ng mga loob.

"Princess dito ka muna ha, I just need to go to the rest room lang." Bulong ko sa kanya.

"Ok po tita Ina, take your time po." Nakangiting sabi niya rin sakin.

"Thanks sweetie." Sabi ko sa pamangkin ko, and nag-excuse na rin ako sa mga kasama ko.

Naramdaman ko naman ang mga matang nakasunod sa akin, dahil mula pa kanina panay ang sulyap niya sa akin. But I just ignore it. Napabuntong hininga na lang ako, agad na akong pumasok sa loob ng bahay and do my business inside the toilet.

Pabalik na ako sa likod bahay ng may maaninag akong parang may isang anino na nagmumula sa likod ng punong mangga, medyo may kadiliman kasi ang bahaging iyon ng manggahan. Kaya naman napakunot noo pa ako ng mapansin ko iyon at nilapitan ko out of curiosity.

"Hello, may tao po ba diyan?" Sabi ko habang papalapit na ako sa may puno, pero wala naman akong narinig na sagot mula doon.

Ilang saglit pa akong nakatayo sa tabi ng puno pero wala pa rin akong narinig. Kaya naisipan ko na lang na bumalik sa kinaroroonan nila ate.

"Ah siguro guni guni lang 'yon, yeah na namamalik-mata lang ako." Nasabi ko na lang sabay talikod.

At nagulat na lang ako ng may biglang magsalita sa likuran ko, na napahawak pa asko sa dibdib ko sa sobrang gulat.

"What are doing here, bakit ka nandito sa dilim?" Sabi ni Jason sa akin na seryosong nakatingin habang nakakunot ng bahagya ang noo.

"Diyos ko naman Jason nakakagulat ka naman aatakihin ako sa puso nitong ginagawa mo eh, bigla bigla ka na lang nasulpot!" Inis kong sabi sa kanya, saka isang matalim na tingin ang ibinigay ko sa kanya.

"I'm sorry I didn't mean to scare you." Hinging paumanhin nito sa akin. "Ano ba kasing ginagawa mo rito? May kadiliman na sa bahaging ito and it's dangerous for you to be here." Sabi pa nito sa akin, habang patingin-tingin sa isang parte ng manggahan.

"Wala ka nang paakialam." Inis kong sabi sa kanya at nilampasan siya. Narinig ko na lang na napabuntong hininga siya.

"Can we talk for a while?"
Maya maya narinig kong sabi niya sa akin.