Chapter 5

12 3 0
                                    

Timothy Greese
•Active Now

Timothy
N

an!
Sige lang take your time

Timothy
Busy ka pa rin ba?

Nan Zy
Hey
Umm medyo
Kakauwi ko lang galing sa
workshop

Timothy
Oh okay
Sige usap tayo pag
free ka na
Pahinga ka na dyan

Nan Zy
O

kay
I wil, thanks
You too

Timothy
Always welcome
Ikaw pa ba
By the way
I like you talaga

Soon 'I love you' na yan

Nan Zy
T

he heck
Pa fall ka

Timothy
Na fall ka ba? Yieeee

Nan Zy
Sira

Timothy
O sige na, have your rest na

Nan Zy
I will, thanks
Timothy reacted ❤ to your message

Kakauwi ko lang galing sa workshop. I'm so tired yet happy, dahil nag-chat na ulit si Tim. And yeah, I felt like my day's complete. Napareklamo nga lang nang kumalam ang tiyan ko. Damn, I'm hungry, but I can't get out of the bed.

Masyado na akong pagod.

"Nancy," the heck that voice. It's dad.

"Not now, I'm tired--"

"Is that how you talk to me, Nancy?" Sa sinabi niya ay tuluyan akong nawala sa mood. What is he damn up to, again?

"Dad, I'm tired so please--"

"Nag drop ka raw sabi ng pinsan mong si Hillary?" Dito ay napaharap na ako sa kanya. At agad na nakuyom ang kamay.

"Not now..." I tried to be chill, but I think I knew where will this go.

"Diba sabi ko, no matter what happend, you'll follow business?" Tila ba galit siyang nagsasalita. But I'm more angry.

"Dad, you don't know the real reason--"

"Yung workshop na naman. Hillary told me you're in that trash earlier," konti na lang. One more nasty word from him, at sasagutin ko na siya. "Diba sabi ko, wag ka nang mag aksaya ng panahon dyan?! I told you to focus on business pero ang tigas ng ulo mo!"

Damn.

"You should stop that, Nancy. You ahould be like Hillary--"

"Tama na, pwede ba dad?" I raised my voice, "Wag n'yo muna akong ikumpara sa paborito at spoiled brat mong pammangkin okay?"

"You're answering me now, huh? Is it because of that trash--"

"Dad, I dropped my dream, okay?! Nag-drop ako sa performing arts na gusto ko, para ipagpatuloy ang business na gusto n'yo, so okay na?" Hindi na napigilan ng luha ko at tumulo na ito, "next time kasi, wag kang makikinig kay Hillary kung tungkol sa pag-aaral ko at mga kagaguhan ko sa buhay ang gusto n'yong malaman," kinuha ko ang phone ko, "anak n'yo 'ko, remember? So sa 'kin kayo magtanong."

Wala na akong sinabi matapos no'n. I walked out of the room and I heard him shouting my name. Pero hindi na ako nakinig.

Umalis na rin muna ako ng bahay. I have to get out of this hell. Pero hindi ko nagawa dahil nakasalubong ko sa daan si mom.

"Sa'n ka na naman pupunta? It's late," sabi niya, "You don't go to clubs, Nancy,"

"Wag mo 'kong ikumpara sa pamangkin mong mala-maria clara sa harap n'yo, ma. Ayokong gayahin siya. Hindi ako pakitang-tao," saka nilampasan siya't walang pagdadalawang isip na umalis.

I don't know where to go, kaya nagdesisyon na lang na sa isang convenience store nanatili. Sa sobrang frustration, nakaubos ako ng tatlong instant jamppong at dalawang boteng soju. And I don't care.

"Kailan ba nila ako maa-appreciate?" Wala sa sariling tanong. "Hmm? Kelan?"

Wala sa sariling napangiti, pero napaluha na lang.

I just dropped my performing arts course, dahil hindi ko na kaya. I thought it would be so easy to take them together pero hindi. But because I love performing arts too much, I still did.

Pero hindi na talaga kinakaya ng utak ko, ng efforts ko. Ng katawan ko.

I wanted to drop business, but I know na ayaw nina dad. Ikakahiya na naman nila ako. Ikukumpara sa perpektang si Hillary. Ipapamukha na wala lang ako kumpara sa kanya.

So I did it. I sacrificed what I love. Shit that.

Who Are You? Where stories live. Discover now