Warrior Cats/ Een Hartewens

De mistdroom

Even over de afbeelding, na het hoofdstuk zal het jullie duidelijk zijn wie deze kat is!

Ook is dit onze eigen je-weet-wel-kater ;D

Veel plezier met lezen verder :)

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ik opende voorzichtig mijn ogen, hoe kon ik nu alweer wakker zijn? Ik was toch net pas in mijn nest gaan liggen? Ik keek rond, ik bevond me aan een rand van een donker eikenbos. Ineens zag ik iets bewegen vanuit de schaduwen.

'Wie is daar? Laat jezelf zien!' Toen kwam de bruin gestreepte kat met het witte op zijn borst tevoorschijn, het was de kat die ik eerder had gezien in mijn droom. Alleen toen was hij wanhopiger en waren de omstandigheden niet zo best want toen stormde het nogal. 'Hoi' hij leek nu zelfverzekerder dan eerst. 'Wat is je naam?' vroeg ik vriendelijk, ik ging me niet op mijn kop laten zitten door een kat die ik nu pas voor de tweede keer ooit zag. 

Hij keek me even aan en besloot toen dat hij zijn naam wel tegen we kon zeggen, hij zag geen gevaar in me. 'Ravenklauw.' was zijn korte antwoord. 'Waarom hebben ze je Ravenklauw genoemd? Je lijkt eigenlijk in niets op een raaf...' Hij haalde even adem voordat hij antwoord besloot te geven. 'Ik was sowieso wat donkerder als kitten, en ik ben geboren maar terwijl ik als kitten lag te slapen viel er een ravenveer naar beneden en besloot mijn moeder me ravenkit te noemen. En dat is dus uitgegroeid tot Ravenklauw.' 

Ik glimlachte dan is mijn naam ook niet erg bijzonder, ik heette gewoon Vlinder, al is het nu wel al Leliepoot. Terwijl ik het zei bedacht ik me dat ik eigenlijk niets wist van mijn familie of wie ik was. Het was altijd Steen, Maan en ik. Later dus Maan en ik. Zouden zij misschien familie zijn?

Ravenklauw had de afwezigheid en verwarring in mijn ogen gezien en vroeg me toen 'Waar dacht je aan?' Ik schudde mijn kop even. Terwijl ik hem aankeek en sprak hoorde ik mijn stem breken 'Ik heb geen idee wie mijn familie is of wie ik eigenlijk ben... wie ben ik?' 

Terwijl we elkaar in de ogen aankeken zag ik van achteren alles om me heen vervagen en verdwijnen. Ik was aan het ontwaken, aan het ontwaken om erachter te komen dat ik nog steeds niet weet wie ik ben. Of wie ik was, ik moest meer te weten zien te komen over mijn verleden en familie. De laatste secondes hoorde ik een zachte stem zeggen 'Wees niet bang, en als je me ooit kwijt bent, kijk dan naar de sterren, daar zullen we elkaar altijd terugvinden...' 

Toen ik dat hoorde kreeg ik rillingen over mijn hele lijf, ik wist niet wie het zei, of waarom het werd gezegd maar de stem raakte me. Raakte me heel diep. Ik werd wakker en ik leef nog even liggen om te beseffen wat er zojuist gebeurd was. Uiteindelijk besloot ik mijn nest toch maar te verlaten. Ondanks dat ik misschien niet klaar was voor wat er nog zou komen moest ik toch opstaan om het tegenmoed te stappen anders zou het me verzwelgen. 

Ik besloot om als eerste naar Mistval te gaan, misschien zou zij weten wat er zojuist was gebeurd. Ik bedoel ze is een medicijnkat dus dan had ze toch ook gesprekken met andere sterrenclankatten? Al weet ik niet zeker of Ravenklauw wel echt bij de sterrenclan hoorde of überhaupt was overleden. Volgens Mistvals beschrijvingen hadden sterrenclankatten sterren in hun vacht maar dat had Ravenklauw niet maar hij had in ieder geval een krijgersnaam, of tenminste iets van een naam dat op een krijgersnaam leek. 

Terwijl ik er heen ging kwam Lichtvoet naar me toe, ik stopte wat wilde ze van me? Ze riep iets. 'Wat? Ik versta je nog niet!' riep ik terug. Toen ze me had ingehaald zei ze 'Ga je even jagen met Maanlicht? We hebben nog wat prooi nodig en ik wil ook dat je iets voor jezelf vangt, want erna ga je met Mistval naar de Maansteen want dat hoort bij het officiële leerling worden.' ze zei het met een glimlach.

Ik knikte enthousiast 'Is goed!' Lichtvoet knikte instemmend 'Ga nu maar dan!' wat ik dus ook meteen deed, want als ik nu meteen met Maanlicht zou gaan jagen betekende het ook dat ik erna Mistval de hele reis voor mezelf had. En als ze dan in een goeie bui was, dus niet het sarcastische, zou ze me misschien alles kunnen uitleggen. 

Ik zocht het kamp af naar Maanlicht, waar was ze?! Ik wilde echt meteen gaan jagen en- Oh kijk daar is ze, ik rende meteen op haar af. 'Maanlicht, Maanlicht!' Ze liep gewoon rustig op me af. 'Ja, wat is er Leliepoot?' 'Ja-eh lichtvoet- jagen-nu-steen' ik struikelde over mijn woorden Maanlicht remde me af 'Ho ho, wacht even twee seconden, wat is er aan de hand dat je zo druk bent? Ik had verwacht dat je rustiger zou zijn nu haha' 

Ik begon opnieuw 'Sorry, Maanlicht, Lichtvoet wilt dat we nu gaan jagen, en kan dat ''nu'' nu? Want straks mag ik met Mistval naar de Maansteen omdat ik nu officieel leerling ben.' zei ik nu rustiger maar nog steeds snel achter elkaar. Gelukkig leek het geen probleem voor Maanlicht en snapte ze me snel. 'Ja hoor, ik heb nu toch niets te doen, laten we dan meteen maar weer gaan.' glimlachte ze. 

We draaiden ons om en liepen richting het bos, we kletsten over de Maansteen en over hoe zij het had beleefd. In het bos gingen we samen te werk en vingen twee muizen, een mus en een merel. Eenmaal terug in het kamp at ik met moeite een muis. Ik voelde de spanning steeds meer opbouwen in mijn lichaam. Toen ik daar mee klaar was liep ik voor de tweede keer naar Mistval.

Eenmaal daar aangekomen wilde ik het hol binnengaan, maar voordat ik een stap naar binnen kon zetten kwam Mistval zelf al naar buiten gelopen. Toen ze me rook zei ze 'Oh Leliepoot, je bent er al, mooi mooi, want Lichtvoet zei al dat je met me naar de Maansteen zou gaan. Ik begon me al af te vragen waar je bleef.' Daarna ging ze sarcastisch en plagend verder 'Al had ik ergens ook verwacht dat je niet zou komen want je lijkt me echt het type dat aan dit soort dingen een hekel heeft'. Gelukkig moest ze er zelf een beetje mee lachten.

Binnen een paar secondes had ze zichzelf weer opgepakt en legde ze wat kruiden voor me neer 'Kijk eens, dit zijn de reiskruiden die stillen je honger en geven je wat energie, let wel een beetje op als je ze opeet, ze zijn namelijk niet zo smakelijk haha.' Ik likte ze op, en huiverde. Mistval had niet overdreven ze waren inderdaad niet zo lekker. 

Uiteindelijk, toen we van iedereen afscheid hadden genomen gingen we op weg, we gingen echt naar de Maansteen! We liepen een stuk door het bos het was stil, niet oncomfortabel ofzo. Maar gewoon rustig-stil tot ik eraan dacht wat ik had gedroomd en waarom ik vanochtend naar Mistval liep. Ik besloot dat ik het haar gewoon maar moest vragen. 

Ik doorbrak de stilte 'Eh... Mistval......? 

Zo dat was weer een nieuw hoofdstuk, ik hoop vanaf nu weer iedere week te posten maar ik wil jullie geen valse hoop geven, dus beloof ik nog niets. Ik was wel erg blij dat ik vandaag gezegend was met ✨INSPIRATIE✨ In ieder geval bedankt voor het lezen!! Heb nog een hele fijne dag vandaag!

Liefs van ❤🌸Palominabloem🌸❤