Warrior Cats/ Een Hartewens

De das deel II

Ik wil heel even jullie aandacht van tevoren voor @JaelDavidse want ik wilde de das een naam geven en zij heeft me hierbij geholpen. De das heet vanaf nu: Minimus. Nogmaals dank hiervoor!

Ik zag hem op me afstormen en raakte in paniek, ik moest hier weg, nu. Ik draaide me om mijn as op zoek naar een uitweg zonder andere katten in gevaar te brengen. Toen zag ik een klein paadje dat zigzagde tussen de struiken door en het werkte wel. Minimus, de das, ik had hem in mijn hoofd een naam gegeven want alleen ''Onze grote vriend'' is niet heel aardig, rende achter me aan. 

Ik rende een heel stuk tot ik weer een soort heuvel tegenkwam, en ik zag een nauwe opening. Met een beetje geluk zou ik er net tussendoor kunnen. Ik zag de opening steeds dichterbij komen, de wind raasde om mijn oren en de grond roffelde onder mijn rennende pootstappen. Het leek wel of ik vloog. Ik rekte me nog iets meer uit bij iedere sprong. 

Toen ik er bijna was hoorde ik een ijzingwekkende gil 'LELIEPOOT NIET DOEN DAT LOOPT DOOD!!!' Het duurde een paar seconden voor mijn brein realiseerde dat Lichtvoet het meende, dat het niet zou lukken. Als ik zou doorrennen zou ik het niet redden en zou Minimus me te pakken krijgen. Met alles was ik kon gooide ik me om, ik zette mijn klauwen in het zand en probeerde af te remmen.

Ik scheurde de aarde open en voelde brandende pijn in mijn klauwen. Ik ging schuin en moest mijn best doen om overeind te blijven, en toen ik een beetje was afgeremd ging ik naar links, want Lichtvoets gil was van rechts gekomen en ik wilde niet dat Minimus haar of een andere kat pijn zou doen. 

En toen ik weer door kon merkte ik dat Minimus dichterbij was gekomen hij moest het doorgehad hebben, ik moest me nog meer gaan inspannen om hem voor te blijven want hij had al een stuk afgesneden. 

Ik rende weer door, het liefste was ik nu de bomen in gaan en daar verder rennen maar dan zou Minimus allang teruggaan. Terwijl ik probeerde een constant tempo te krijgen hoorde ik knappende kaken achter me.

Ik moest nóg harder gaan rennen anders zou ik zeker als dassenmaal eindigen en daar had ik nou net geen zin in. Terwijl ik het tempo weer opvoerde merkte ik dat er nog meer katten waren. Lichtvoet wist ik al, maar toen zag ik haar ook. Ze rende mee via een ander pad, na Lichtvoet kwamen ook Loofvacht en Valkveer tevoorschijn. 

Als zij hier waren betekende het dat Mistval en Maanlicht oké waren, of in ieder geval veilig. En dat luchtte me enorm op. Maar doordat ik rende, Minimus moest voorblijven, kijken waar ik naartoe ging en wat Lichtvoet, Loofvacht en Valkveer gingen doen. Ging het mis.

Ik rende te snel op een boom af, gelukkig had deze boom een dubbele tak al aan het begin en kon ik er net op tijd doorheen springen. Ik rende weer door zigzaggend tussen alle bomen en struiken.

Ik merkte aan mezelf dat ik vermoeid raakte, maar ik had een best goede conditie dus als ik al moe werd, hoe kon het dan dat Minimus in sterrenclansnaam nog doorrende?!. 

Terwijl ik over dat feit nadacht moest ik weer uitwijken voor een rotspartij. Alleen toen merkte ik dat we in heuveliger landschap kwamen, steeds weer een heuvel op en er dat weer af terwijl je voor je leven rent is toch wel vermoeiend. En toen kwam die enorme heuvel.

Ik rende door, en toen ik om me heen keek zag ik dat Lichtvoet, Valkveer en Loofvacht verdwenen waren. Eindelijk was ik boven. En toen moest ik alweer naar beneden.

Toen kwamen de problemen, ik ging te snel bergafwaarts, mijn poten konden dit niet bijhouden.  En toen alsof alles ineens me tegen leek te zitten rees er een enorme, grote en dikke boom zich voor mijn neus op. Ik remde uit alle macht maar ik kon niet voorkomen dat hij steeds dichterbij kwam, zo dichtbij dat ik het eng vond.

Ineens voelde ik de hevige pijn van een klap en toen kwam de duisternis, hij omsloot me en voerde me mee naar onbekende plekken. Alles leek goed er was geen pijn ik was hier blij. Ik liet me meevoeren....

Het was heel fijn op die plek, ik voelde me veilig, totdat mijn brein weer tot leven kwam. Ik was voordat ik hier terecht kwam aan het wegrennen van Minimus, tot ik tegen die boom aan knalde. Alleen, ik voelde geen pijn... Leefde ik nog? Of beter waar was ik nu?

Ik probeerde te rennen weg van de duisternis, maar er was geen beweging in te krijgen. mijn poten bewogen nog geen millimeter. Mijn andere optie was schreeuwen ook dat probeerde ik, helaas deden mijn stembanden het ook niet. Waarom was ik hier? Zou ik hier ooit nog levend uit komen?

Of was ik gewoon wakker maar was ik al opgegeten? Er schoten duizenden gedachtes en vragen door mijn hoofd maar ik kon nergens een antwoord op vinden. Zouden Lichtvoet, Loofvacht en Valkveer me al gevonden hebben? Hoe was het nu met Maanlicht en Mistval? Of bestond ik niet eens en was dit alles gewoon een mooie droom? Bestond iedereen wel echt? Was ik wel een poes?

Langzaam werd ik gek van mezelf, ik wilde hier weg. Ik wilde antwoorden. Ik wilde weer leven...

Ik dacht na, eigenlijk dacht ik de hele tijd alleen maar na. Ik kon niet praten, schreeuwen, voelen of bewegen. Ik zat gewoon vast. He-le-maal vast. 

Waarom had ik mezelf überhaupt overgegeven aan de duisternis? Normaal zou ik ook weerstand bieden, waarom deze keer niet? Ik snapte niets meer van mezelf. 

Alles wat ik nu nog kon doen was hopen, heel veel hopen. Ik hoopte dat Lichtvoet, Loofvacht en Valkveer veilig waren. Ik hoopte dat Mistval Maanlicht kon genezen en dat zij oké waren. Ik hoopte dat de rest van de clan gezond was. En wat ik het allermeeste hoopte was dat ik hieruit zou komen. Of ten minste antwoorden.

Toen kwam het zwarte gat in de duisternis en werd ik weer meegezogen. Ik was weg. Gewoon weg, en verdwenen. Alles wat overbleef was stilte...  

Zo dat was het hoofdstuk alweer, sorry dat het zo laat is maar waarschijnlijk komen de hoofdstukken vanaf nu op vrijdag, zaterdag of zondag online. Omdat ik dan de meeste tijd heb om te schrijven. Dus ja nogmaals sorry voor het late hoofdstuk, maar het is nog deze week haha. Nogmaals dank voor @JaelDavidse (oftewel Mistval) want zonder haar had de naam Minimus niet bestaan, check zeker haar profiel ook even want zij schrijft geweldige verhalen!

Verder nog een hele fijne dag!
Liefs ♡Palominabloem♡