Hart with Lav and Valentine

Chapter 14

UMAGANG CHISMIS

Yuto's POV

Finally it's Saturday.

It's been a week since the school started and I feel like going back to Tokyo.

The place here isn't welcoming me.

Pagkatapos kong maligo ay lumabas na ako ng kwarto. Magkakape nalang siguro ako bago lumabas mamaya.

Pagbukas ko ng kwarto ay may mga iilang gamit na namang nakakalat sa sahig. Seriously? This house is getting messier and messier each day. Akala ko ba yung Lia ang maglilinis nitong bahay? bakit sa nakikita ko, sya pa yung nagkakalat dito?

And there she is..

Nakahilata pa sa sahig. Na animo'y buong sahig ang kama nya. Feel at home pa nga eh. Kasi naman naghihilik pa.

If she hasn't found her room key, well, she better find a solution on how to open her goddamn door. Wag na yung hiya, mukhang wala naman sya nun. Yung perwisyo nalang sana yung isipin nya. The house is terribly messy.

This isn't a house anymore. It's more like a pig pen.

Pero bago pa ako tuluyang makababa sa hagdan, nahagip ng paningin ko ang isang picture na nakasabit sa wall. It really catches my attention that I've decided to make it more beautiful. Lumapit ako sa litrato. Sinuri ko muna ang mga pinaggagawa ng mga pinsan ko saka ko dinagdagan. Syempre, isang sikat na painter ang isang Mariano Seinfeld, so dapat lang na maski picture nya ay lagyan din ng kulay para maging kabuhay buhay.

Matapos akong masatisfied ay dumiretso na ako sa sala. And again there she is..

Hay..

Napailing nalang ako bago tuluyang pumunta sa kusina.

Dumeritso ako sa counter para kumuha ng cream o sa drawer saka naghanap ng baso. Kinuha ko ang asul na tasa saka itinuon sa coffee machine. At habang naghihintay ay napatingin ako sa mesa at nakita ko na naman ang mga nakatakip na pagkain. Isa isa ko silang binuksan at puro mga prito ang bumungad sa akin.

What are these fine dining?

Does it make sense? Piniritong talong? Saka piniritong saging?

Sorry but all I know is just a fried fish para sa hapunan.

Matapos ang ilang sandali ay ready na ang kape ko. Iinumin ko na sana ito ng makita ko si Lia na papunta sa counter kung nasaan ako. Gulo gulo ang kanyang buhok at mukhang natutulog pa ata oh ewan.

Nagsip ako sa coffee habang nakatingin sa kanya. Muntik ko ng maibuga ang iniinom ko ng makita syang nabunggo sa gilid ng pader. Seriously? Saan ba talaga sya pupunta?

"Aray" rinig kong sabi nya bago hinimas ang kanyang noo. Unti unti nyang minulat ang kanyang mga mata at pinagmasdan ang pader. Maya maya pa ay hinampas nya ito na sya namang ikinagulat ko. "Ba't kasi nakaharang ka jan? alam mo namang naglalakad ako. Alis nga!" saka nya kunwaring tinabig yung pader at lumihis ng daan. Ang matuwid na daan.

Hindi nalang ako kumibo ng papalapit sya sa kinaroroonan ko. "Aga mo ah" bati nya sa akin sabay hikab.

Of course, I ignored her.

"Anime sana, bingi naman."

Oo naman narinig ko yun.

The heck with these people who keep calling me anime. It's just my hair is red. That's all! what's with anime?

Binuksan nya ang ref at kumuha ng kung ano-ano. Maya maya pa ay nag-umpisa na syang magluto. Inubos ko nalang ang cream o saka ininom ang natitira kong kape. Pumunta ako sa tabi nya at inilagay ang tasa sa sink. Aalis na sana ako ng muli syang magsalita.