KAYIP KRALİÇE

BENİ ERKEN TERK ETTİN

Güven duygusu tehlikeliydi.Eline bıçağı verip 'Beni sırtımdan vurabilirsin.' demekle aynı şeydi. Belkide güvendiklerimiz yakardı en çok bizi.

Arın ile uzun süre birbirimize baktık.Yüzündeki gülümseme tehlike çağrısıydı.Bulunduğum odanın kapısı çaldı ve bir asker girdi.

"Efendim,Ares Bey geldi."

İsmini duymak bile yetmişti korkumu alevlendirmeye.Kapıdan giren kendisini görmekse ağlamama sebep olabilirdi.Ama hayır,bu kez ona olan korkumla onu eğlendirmeyecektim.Aramızda ufak bir mesafe kalana kadar yaklaştı ve saçımı parmağına doladı.O saçımla oynarken ben gözlerine bakıyordum.Sanırım büyülerde gelişmek için geç kalmıştım.

"Hoşgeldin kraliçem.Keşke seni buraya zorla getirmeseydik.Aslında sana büyük imkan sundum.Alerya'nın başına geçelim senle.Berilyada bizim olsun.Dünyaya hükmedebiliriz prensesim."

Yüzümü ondan kurtardım.Bu onu kızdırdı ve çenemi sıktı.

"Bunun olmayacağını mı düşünüyorsun?Seni benden çalan herkesin kafasını koparacağım.Gücümün farkına var Eftelya.İkimiz birlikte olursak herkesi ezeriz."

Bana her dokunduğunda yüzüm tiksintiye buruşuyordu.İçeri giren askerlerle lafı kesildi.

"Efendim,Kuzey ile askerleri geldi."

Yüzünde korkunun tek zerresi bile yoktu.Bir planı olduğu kesindi.

"Eftelyayı çöz ve misafirlerimizle beraber avluya çıkar onu."

Beni çözen askerin elinde ne kadar çırpınsamda faydasızdı.Avluya çıktık beraber.Karşımda Kuzey,Onur,Nergis ve Umut vardı.Hepsinin yüzünde bariz bir endişe ama hareket edememe çaresizliği vardı.

"Eftelya sizin tarafınıza geçecek ama bir şartım var."

Ares yanında Arın ile arkamdan geldi.Onur ile Kuzey ileri atılmayı denedi fakat askerler yüzünden durmak zorunda kaldılar.Onur ellerini saçından geçirdi ve endişeli gözlerini benden ayırmadı.Nergis,Kuzey'i sakinleştirmeyi deniyordu.Şartı söylemesi için hepimiz Ares'e baktık.

"Onur ile Kuzey...İkiside Eftelya'nın unuttuğu hayatı çizen kişiler.Onu benden çalan kişiler.Peki,bunlardan birisi ölse?Acaba Eftelya hanginizin ölümünde en çok yıkılırdı?Seç kraliçem,hayatını hangi tarafından karartıyım?"

Korkudan gözlerim dolmayacaktı hani?Bu sefer dayanacaktım?Tüm vücudum titrerken gözlerim ikisi arasında gezdi. Korku muydu hareketlerimi yöneten?Yoksa mecburiyet mi?Artık kendime soru sorduğumda cevabı veremiyordum.

"Onların yanına gidebilirsin.Ama unutma,tek yanlış hareketinde hepsinin mezarını kazarsın."

Bir insana besleyeceğiniz nefret ne kadar büyük olabilirdi?Ares'e duyduğum nefretin haddi hesabı yoktu.Yanlarına koştuğumda ilk Onur sonra Kuzey sarıldı bana.Nergis yere çökmüş ağlıyordu.

"Kimse ölmeyecek." Ares'e döndüm."Beni kraliçen mi yapmak istiyordun?Yap o zaman.Sonsuza kadar kalırım seninle ama kimseye dokunma."

Ares kafasını olumsuz anlamda salladım.

"Zaten kraliçem olacaksın.Fakat biriyle şimdi vedalaşacaksın."

Gözlerim ikisi arasında dolaştı.Hiçbirinden vazgeçemezdim.Bir anda askerlerin üstümüze gelmesiyle donup kaldık.Askerler ellerinde silahlarla koşarken Kuzey'in elini kaldırmasıyla bizim taraftanda askerler koşmaya başladı.Kimi sihirle kimi silahla saldırırken Onur beni,Kuzey Nergis'i tutup kenara çekmeye çalıştılar.Askerlerin arasından geçerek ormanlığa girdik.Onur beni bırakıp yardıma gitti.Kuzey, Nergis'i bırakıp yanıma geldi.

"Son ana kadar cesaret göstermen beni ne kadar gururlandırdı bilemezsin.Annemize benziyorsun kardeşim.Keşke onunla daha çok zaman geçirseydin."

Beni kendine çekip sarıldı.Arkadan gelen Onur nefes nefese kalmıştı.

"Kuzey gelmen gerek.Yardımına ihtiyacımız var.Zihinfend ile Ares'i durdurabilirsin."

"Bence de yardım lazım Kuzey.Askerlerin askerlerim tarafından öldürüldü çünkü."

İki el ateş sesi ve iki çığlık sesi...

Sözlerinin bitimiyle benimde sözlerimi çalmıştı Ares.Karnımdan akan sıcak kanı hissediyordum ama sadece sıyırmış olmalıydı.Bir el bana ateş edildiyse diğeri kimeydi?

Hızla gözlerimi açtım fakat o açamadı.

Ben derin nefes aldım ama o alamadı.

Ben çığlık attım ama o sustu.

Ben ağladım ama o deva olamadı.

Kucağımda yatan abime son kez sarıldım.

"Beni erken terkettin Kuzey."

Son kez Kuzey'in adını bağırmamla bilincim kapandı.