Bir günde bu kadar bilinç kaybı bana bile fazlaydı.Bu kez odamdaydım.Yanımda Onur oturuyordu.Kalkmayı denedim ama izin vermedi.Ben kendimi toplamaya çalışırken odaya Ares girdi.Sınirle ona baktım.Orada beni bırakıyordu.Hızla ayağa kalktım fakat başım dönünce sendeledim.Onur her an beni tutmak için hazırda bekliyordu.
"Beni orada bırakıyordun.Sen beni ölüme terk ediyordun.Şimdi de hiçbir şey olmamış gibi yanıma geliylrsun.Sen ne kadar adi ve yüzsüz bir insansın ya."
Dediklerimi o kadar büyük bir sakinlikle dinledi ki şoka girdim.Acaba farklı bir şeyler mi demiştim.Ares ellerimi tuttu ve benimle beraber yatağa oturdu.
"Sakin ol Eftelya.Biliyorum şu an olay kötü gibi görünüyor ama inan bana düşündüğün gibi değil.Benim gücüm hız.Sen daha düşmeden seni tutardım.Zaten Kuzey seni atamazdı.Nedenini sorma.Sadece atamayacağına ülken üstüne bahse girerim.Senden vazgeçmeyi düşünmedim bile Eftelya."
Onur hızla ayağa kalktı."Onu Berilyada mı bırakıyordunuz?Hemde ölüme?"Sinirden kahkaha attı.Ares onu sakinleştirmeye çalışıyordu ama işe yaramıyordu.Bir anda ayağa kalkıp bağırdım.
"Hepiniz dışarı çıkın.Hemen odamı terk edin."
Onur ağzını açıyordu ama bakışlarımla sustu.İkiside çıktı odadan.Sinir bozukluğuyla ağlamaya başladım.Bu kadarı fazlaydı.Artık kime inanacağımı bilmiyordum.Yere oturup gözyaşlarım bitene kadar ağladım.İçimdeki yumruyu bir türlü atamıyordum.Yarım saat kadar ağladım ve artık gözyaşlarım yerini hıçkırıklara bıraktı.Kapı açıldı.Şu anhatara sahip çıkmam gerekiyordu.Odam yol geçen hanına dönmüştü.Başımı kaldırdım kızardığına emin olduğum gözlerimle.Karşımda Aleda duruyordu.Geldiğimden beri neredeyse tek kelime etmemiştik onunla.Ellerimden tuttu ve beni kaldırıp yatağa oturttu.Bir anda kendine çekip beni sarmasını beklemiyordum.Karşılık verecek halde değildim.Biraz sonra beni bıraktı ama bu seferde yüzümu avuçları arasına aldı.
"Şu an hiç vakti değil biliyorum ama yapmazsm rahat edemem.Eftelya,buradaki kimseye güvenmeyeceksin.Herkes arkandan iş çeviriyor olabilir.Fakat buradan çıkış yok.Eğitimini en iyi şekilde tamamla ve bitir bunu."
Arkasında kafayı yemek üzere olan bir ben bırakarak hızla çıktı odadan.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAYIP KRALİÇE
FantasyKorku muydu hareketlerimi yöneten?Yoksa mecburiyet mi?Artık kendime soru sorduğumda cevabı veremiyordum. "Binlerce kez pişmanlık yaşadım buraya geldiğim için.Ama asıl ironik olan ne biliyor musun?Buraya geleceğimi bile bile o kovuğa girerdim.Hemde d...
