If we have each other ~Liry~

4. Snow falls

Pov: Link

Er loopt een rilling over mijn rug. Het is zo koud dat er over de gehele gevel ijspegels hangen. Het is wel een mooi gezicht, het water, dat vast zit in een schitterende vaste vorm, wachtend om weer te smelten en terug te keren naar de aarde. Soms voel ik mij een ijspegel. Ik zit vast als de Dark prince, wachtend om een betere koning te worden en het volk te geven wat ze verdienen. Om terug te keren naar het volk. Maar niet zo lang Straumas er nog is. Of zij.

Zij is hier nu ook. En ze weet dat ik het weet. En ze weet dat ik weet dat zij het weet. En zij weet dat ik weet dat zij weet dat ik weet dat zij het weet. En zij weet dat-, genoeg. Zo maak ik mezelf gek. Ben ik dat niet al? Ik zie duizenden executies per maand waarvan ik er 50 zelf moet uitvoeren. Daarnaast begint zij meer controle te krijgen. Ze blijft het sterkst wanneer ze in de buurt is, maar de valkuil is dat ik het daardoor ook meteen merk. Het lukt haar ook steeds makkelijker door mijn barricades heen te breken, hoe sterk ik ze ook maak.

Een nieuwe rilling maak een rondje over mijn lichaam. Ik merk nu pas dat ik stil voor me uit sta te staren. Ik loop haastig weer door. De sneeuw knerpt onder mijn schoenen en laat een spoor achter waar ik ben geweest. Ik heb wel eens op een van mijn tochten een aantal kinderen met een houten..., iets? wat is het eigenlijk? van een heuvel af zien rijden. Dat lijkt me leuk om eens te doen. Zitten en gaan. Vliegen. Gewoon vrij zijn. Kind kunnen zijn. Alle tijd die ik in mijn jeugd heb gemist inhalen. Ik wil weer eens lol maken. Maar het gaat niet om wat ik wil. Het gaat om wat Straumas wilt dat ik wil. En hij wilt dat ik wil dat ik zoals hem wordt. Maar dat wil ik niet.

Rusteloos trap ik een kiezelsteentje voort. Stenen hebben al sinds ik jong ben mijn interesse. Ze lijken zoveel op elkaar en toch zijn ze allemaal uniek. Ze representeren het volk. Sommigen mooi van binnen, anderen van buiten en sommigen beiden. Maar allen zijn mooi op hun eigen manier, behalve misschien de paar zure appels. Misschien zijn die vergelijkbaar met de stront die af en toe wordt opgepakt, omdat men denkt dat het een steen is. Stop. Ik voel dat zij bezig is. Ik doe de laatste tijd geen moeite meer om haar buiten te houden. Mijn barricades zijn te zwak en ik heb de materialen niet om ze sterker te maken. Maar hoe minder ik haar tegen houd, hoe machtiger ze wordt.

Ik loop langs een van de vele bomen op het terrein. Maar toch is deze mijn favoriet. Ik weet nog dat ik als kind hier een boomhut in wilde. Straumas werd boos en weigerde. Hij vond dat ik als prins geen tijd had voor dat onbenullige plezier. Ik ben er alsnog meerdere keren ingeklommen. Harm ook. Hoe zou het met hem zijn? Ik heb hem nooit meer gesproken sinds de dag dat ik hem had moeten executeren. Zou hij weten dat ik aan hem denk? Denkt hij soms ook aan mij? Leeft hij überhaupt nog?...

Ik schud mijn hoofd om Harm uit mijn gedachtes te krijgen. Na nog even naar de boom te hebben gestaard, loop ik snel door. Blijkbaar is het weer gaan sneeuwen. Een sneeuwvlok beland in mijn nek. Ik krijg er kippenvel van. Als ik doorloop zie ik de rozenbosjes van mijn moeder. Of nou ja, wat er van over is. De tuiniers mogen er niet aanzitten van Straumas, maar hij doet er zelf ook nike aan, waardoor ze nu verwaarloosd zijn. Ze waren prachtig, nu is er alleen nog maar een hoop chaos over. Misschien net als het land. Het was prachtig, toen kwam mijn familie aan de macht en is er alleen nog maar een hoop chaos. Maar op een dag ga ik die chaos beëindigen.

De deur komt alweer in zicht. Ik twijfel om naar binnen te gaan, maar ik doe het toch. Ik raak haar daar makkelijker kwijt en ze kan me niks aandoen. Binnen is het veiliger, ook al is het minder vrij...

Als ik mijn kamer binnen stap laat ik een diepe zucht. "Is er iets m-, Link?" "Nee, niets waar jij iets aan kan doen in ieder geval." "Weet je dat zeker? Ik kan meer doen dan je denkt?" Dat interesseert me. "Wat is jouw mening over Straumas?" Ik zie hem twijfelen of hij het toe gaat geven. "Ik beloof dat wat je ook vindt veilig is bij mij." Dat lijkt hem een beetje te overtuigen. "Ja mijn mening over Straumas... ik wil niet zeggen dat ik hem haat, want hij heeft me werk gegeven en daardoor een kans... maar ik vind hem ook niet bepaald sympathiek. Ik geloof dat jij een betere koning zult zijn." "Ik hoop dat ik jouw vertrouwen waar kan maken, al is het niet lastig om een betere koning te zijn dan hem." Er valt een kleine stilte. "Is er een mogelijkheid dat jij iemand kan vinden?" "Om wie gaat het hier?" "Harm... ik weet zijn achternaam niet meer... is een beschrijving + voornaam voldoende? Misschien staat hij nog in een of ander archief met alle mensen die geëxecuteerd hadden moeten worden, maar gevlucht zijn ofzo?" "Zonder achternaam wordt het wel iets lastiger, maar een beschrijving kan helpen." Ik begin te beschrijven wat ik herinner. "Het is wel jaren geleden dat ik hem heb gezien... Hij had toen blond, kort haar, blauwe ogen, dit ligt waarschijnlijk aan leeftijd, maar in mijn herinnering was hij nogal klein..." Ik noem alle details op die ik nog weet. "Ik denk dat ik hier wel wat mee kan, ik vertel het als ik informatie heb." Ik knik.

Nog steeds wat inspiratieloos voor de Link delen, maar ik heb nu iets meer een idee waar ik zijn story voorlopig heen wil laten gaan.

Small detail dat ik toch wil laten zien ofzo. Link weigert Straumas zijn vader te noemen, voornamelijk door de slechte jeugd die hij had.

Have a nice day :)