If we have each other ~Liry~

2. Darkness stumbles

Pov: Link

Huge tw voor dit hoofdstuk, voornamelijk voor mishandeling, verminking, moord, bloed. Dit geldt voor het hele hoofdstuk. Dit hoofdstuk is niet perse belangrijk voor de rest voor het verhaal, dus als je makkelijk getriggerd bent door deze dingen kan je het hoofdstuk beter skippen. <3

Ik zit weer in mijn kamer met mijn dienaar. Ik wil weg. Het wordt steeds benauwder en de muren lijken steeds dichterbij te komen. "Kan er niet een een raam open ofzo?" "Nee meneer, orders van uw vader." "Stop dan in elk geval met het meneer en u. Noem me gewoon Link." "Ja me-, ehh, Link, sorry Link." Ik zucht en laat me op mijn bed vallen. Die is het blijkbaar eens met mijn gevoelens, want het zucht en kraakt terwijl het lichtelijk vervormt onder mijn lichaam. Langzaam wordt mijn ademhaling zwaar en regelmatig en val ik in slaap.

Ik ben weer terug bij dat moment. Ik zit in een grote donkere stoel, met voor mij een zware donkeikenhouten tafel. Naast mij staat mijn vader met een kort, maar sierlijk zwaard. Aan de andere kant van de tafel zit een man. Hij heeft een volle donkerbruine baard. Zijn ogen hebben dezelfde donkerbruine kleur. Hij wordt op de tafel gedrukt door 2 wachters, beiden onherkenbaar door het masker dat ze dragen. "Link, deze man heeft illegaal varkens gehouden en moet gestraft worden." Er valt een stilte. Ik knik hem begrijpelijk toe. "Vermoord hem." Ik zie mijn ogen versperren uit angst. "Vader, dat kunt u niet maken!" "Vermoord hem, of ik snijd je tenen eraf." "Vader, alstublieft!" Hij zucht. "Voer hem af en vermoord hem." draagt mijn vader op aan de twee wachters. Zodra de wachters de kamer verlaten zijn draait hij zich weer naar mij. "Schoen uit." Ik trek mijn schoen uit en hij rukt de sok van mijn voet. Hij plaatst het zwaard bovenop mijn tenen en wacht. Opeens zet hij kracht op het zwaard. Ik schreeuw het uit, maar als reactie krijg ik een klap in mijn gezicht. "Wees blij dat het maar 3 tenen waren. De volgende keer is het je het je hele onderbeen." Ik zie dat ik mijn tranen moet inhouden. De dokter, die ik nog niet gezien had, legt snel een drukverband aan en geeft me een icepack. "Volgende!"

Er loopt een meisje, nog jonger dan ik, binnen. Ze heeft roodroze haar, dat in 2 ingevlochte vlechten naast haar hoofd valt. "Deze vrouw heeft een brood gestolen." Ik wil de volgende woorden niet horen, maar ik kan er niks aan veranderen. "Vermoord haar." "Vader, nee, ze is nog zo jo-," "Haar leven of je onderbeen?" "Vader, doe me dit niet aan!" Hij draait met zijn ogen en richt zich naar de wachters. "Voer haar af en vermoord haar." Hij trekt zijn zwaard weer uit de schede. Zonder verdere waarschuwing zwaait hij het zwaard naar beneden. Ik kreeg het voor om het dit keer te behouden tot een kerm. Weer komt de dokter met een bloedstelpende zalf en een drukverband.  "Volgende!" Hoeveel zijn er nog? De wachters komen binnen met... HARM?!

Harm is een van mijn weinige vrienden. Vanaf het moment dat ik hem zag mocht ik hem. Er zit iets sympathieks in die blonde haren en blauwe ogen van hem. Zijn ogen zijn zo liefdevol. En hoewel hij ons af en toe redelijk onhandig is en ons in de problemen krijgt, ben ik blij dat hij mijn vriend is. Ik kon ons er toch altijd wel uitpraten door te dreigen mijn vader te vertellen dat ze iets illegaals hadden gedaan. Ik ben er niet trots op, maar het heeft mij veel straffen bespaard.

Mijn vader spreekt weer. "Hij heeft een smiley getekend op een schooltafel. Vermoord hem." "Vader, u weet dat hij mijn vriend is en-," "Daarom, we doen niet aan vriendjespolitiek in Winternach." "Maar vader, dit kunt u niet van mij vragen." Hij zucht. "Voer hem af en vermoord hem." Op het moment dat mijn vader mijn schoen uit wil trekken, horen we lawaai uit de vertrekken hiernaast. Ik versta vies klein kut kind en meer gescheld. De wachters stormen weer binnen. "Hij is ontsnapt." Ik zie de opluchting in mijn ogen, maar die verdwijnt als sneeuw voor de zon als ik mijn vader woedend zie worden. "Hier moet iemand gestraft worden." Enkele seconden later is ook mijn overheen weg. Ik schreeuw het weer uit, wat nog een klap oplevert. De dokter legt een nieuw drukverband aan. "Volgende!"

Een vrouw van, ik schat, 47 loopt binnen. "Ze heeft oogst achtergehouden. Vermoord haar." Dit keer pak ik het zwaard op. Ik twijfel even, knijp mijn ogen dicht en zwaai het naar beneden. Als ik mijn ogen open, rolt het afgehakte hoofd nog weg. "Braaf jongen."

Hijgend word ik wakker. Ik schiet overeind. Mijn dienaar kijkt me raar aan. "Kan ik iets voor je doen, me- Link?" Ik schud mijn hoofd. "Nee, gewoon een nachtmerrie.:

Ehm ja, sorry voor dit kut hoofdstuk. Ik ben nogal inspiratieloos voor Links pov, dus voorlopig worden het voornamelijk backstory en flashbacks naar zijn (niet zo plezierige) jeugd.