"Hobiစိတ်ထဲမထားနဲ့နော် သူဒီနေ့စိတ်ဆတ်နေလို့ hyungတောင်းပန်တယ်နော်..."
"ရပါတယ် ကျွန်တော်taehyungကိုစိတ်တိုနဲ့ hyungကို အော်မိသွားတာကို..."
"မဟုတ္တာပဲ..."
"Bossရော Jin Hyung..."
"စိတ်ကောက်ပြီး အိမ်ပေါ်တက်သွားလေရဲ့..."
"Bossကစိတ်ကောက်တတ်တယ်ပေါ့လေ ဟားး..ဟား..."
"ရယ်မနေနဲ့ ကြားသွားမှ အထောင်းခံနေရဦးမယ်..."
"ဟုတ္သားပဲ ဟီး...ဟီး.."
"ကဲHobiကို တစ်ခုခုဧည့်ခံထားဦး မင်းBossကောက်စိန်ဆီ သွားလိုက်ဦးမယ်...hobiနေဦးနော် Hyungပြန်လာခဲ့မယ်..."
"ဟုတ်ကဲ့..."
jinတစ်ယောက် သူ့ဘဲလူမိုက်ကြီးဆီသွားနေတုန်း သူ့ဘဲလူမိုက်ရဲ့တပည့် လူမိုက်လေးက ရှဥ့်ပေါက်လေးကိုဆက်ဖလစ်ဦးမှာ...
"ဘာစားမလဲ...အအေးသောက်မလား မုန့်စားမလား ထမင်းလား...."
"မင်းပါးစပ်လေးပိတ်ပြီး ဝေးဝေးသာသွားနေ..."
"အဲ့လိုတော့မနေနိုင်ဘူးလေ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ကလိုက်တယ်တဲ့ ကုန်တိုက်ကကောင်မလေးကပြောတယ်..."
"မင်း...ပါးစပ္ကိုပိတ္ထား ငါ့ဒေါသတွေပြယ်သေးတာမဟုတ်ဘူး..."
ဒါတောင် စပ်ဖြဲဖြမျက်နှာနဲ့အနားလာပြန်ပြီ တွေ့မယ်...
"အနားမလာနဲ့နော် ဒီမှာတွေ့လား မလုပ်ရဲဘူးမထင်နဲ့...."
"လုပ်ရက်တယ်ပေါ့လေ...."
သေနတ်တောင်မကြောက်တဲ့ဒီကောင်ကို ပန်းအိုလေးကိုကွာ ဒါပေမယ့်လည်း ကြောက်ပြပေးမယ် မင်းကိုအသဲယားလွန်းလို့....
"လုပ်မှာ..."
"ဟိုး...ဟိုး....ခ်ထားခ်ထား အဲ့ပန်းအိုးကဈေးကြီးတယ်နော်....ကွဲသွားရင်ကိုယ်လည်းမလျှော်နိုင်ဘူး..."
"ဟွန့်....မလျှော်ချင်ရင်မလာနဲ့သွား..."
"သွားမယ် ဒါပေမယ့်ပြန်လာခဲ့မယ် တစ်ခုခုစားဖို့သွားယူပေးမယ် ခဏစောင့်..."
"ပြန်မလာနဲ့သွား အေဝးဆုံးကို...သူ့ကြောင့်ကုန်တိုက်မှာ ဘယ်လောက်တောင်မျက်နှာပူခဲ့ရလည်း..."
