နူတ်ခမ်းထော်လို့ ကားပေါ်ကစောင့်စောင့်အောင့်အောင့်နဲ့ ဆင်းလာတဲ့Hobiကို ကြည့်ရုံနဲ့ Taehyungဘယ်လောက်တောင် စထားသလဲ မေးစရာတောင်မလိုတော့ဘူး...
"Hobi ဘာဖြစ်လာတာလဲ...."
ဘာမှမပြောဘဲ နူတ်ခမ်းထော်ထားတော့ ဘေးကအိမ်ကြီးရှင်က မဖြေရကောင်းလားဆိုပြီး အံတကြိတ်ကြိတ်နဲ့ ကိုယ်မှာမျက်စပစ်တားရသေးတယ်...
"နူတ်ခမ်းနဲ့လည်း လာထိုးမိပါဦးမယ် hobiရယ်..."
"နောက်တစ်ခါ ဘယ်သူနဲ့မှမလွှတ်နဲ့ ကျွန်တော်တစ်ယောက်ထဲပဲသွားမယ်..."
hobiတစ်ယောက်လေသံမာမာနဲ့အော်ပြောနေတာ taehyungကိုဘယ်လောက်တောင်ဒေါသူပုန်ထနေလဲမသိပါဘူး ဒီကလေးတွေကတော့လေ...
"ဟုတ်ပါပြီ....မှာတာအကုန်ပါလာလား..."
"ပါပါတယ္ဗ်ာ...ပစ္စည်းတွေအကုန် ကျွန်တော့်ဆီမှာပါ..."
ပစ္စည်းတွေမနိုင်မနင်းသယ်ပိုးပြီးဝင်လာတဲ့ taehyungကြောင့် နူတ်ခမ်းထော်ရုံမဟုတ်တော့ပဲ မကွလြုံးနဲ့တငြူပှာကလွောကမြယြ့ အကြည့်မျိူးကိုပါ ဖန်တီးလေတဲ့ Hobiကြောင့် taehyungတစ်ယောက်ပြုံးစိစိရယ်...
"ပါရင်ပြီးတာပဲ မီးဖိုချောင်ထဲမှာ သွားထည့်ပေးပါဦးနော် ခိုင်းတယ်မထင်ပါနဲ့....."
"ဘာလို့ရိုရိုသေသေပြောနေရတာလဲ ခိုင်းလို့ရတယ် မောင့်Hyungကိုမော်ကြည့်တာတောင် ကြိုက်တာမဟုတ်ဘူး သွားထားလိုက် Taehyung..."
"ဟုတ်ကဲ့ Boss..."
မျက်နှာတည်နေတာ ကြောက်စရာတောင်ကောင်းတယ် ဒေါသကတကယ်တော့taehyungအပေါ် ပုံချမိတာကိုယ်သိတယ်မောင်...
Hobiစကားပြောတာ လေသံမာသွားလို့ သူစိတ်တိုနေတာလေ မောင်ကအဲ့လိုပဲ ကိုယ့်အပေါ်ကိုလေကြမ်းကြမ်းတိုက်ရင်တောင် သူဒေါသတွေ ငယ်ထိပ်စုံပြုံလာရော...
"မောင့် ဘယ်လိုပြောလိုက်တာလည်း မရိုင်းရဘူးလေ..."
"ကျစ်...."
"မောင့်...မောင့်..."
ဟော ဘာမပြောညာမပြောနဲ့ ထွက်သွားပြီးစိတ်ဆိုးသွားတာဒီတစ်ခါတော့...
Hobiခင်မျာလည်း မျက်နှာဇီးရွက်လောက်ပဲရှိတော့တယ် မောင်ကသူ့ကိုခနဲ့သွားတာကို....
