Taehyung jest autorem powieści erotycznych, zaś Jeongguk jego wiernym fanem, który czyta każdą książkę Kima z krwistymi wypiekami na twarzy.
Czyli gdzie Taehyung za wszelką cenę próbuje odzyskać utraconą wenę do pisania, przez całkowity przypadek wp...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
❦
Długie i szczupłe palce wysokiego mężczyzny obracały w palcach zwykły, biały marker, który co rusz sunął po wielkiej, czarnej tablicy, na której pojawiały się dziwaczne, pradawne koreańskie frazesy bądź też słowa całkowicie zaczerpnięte z łaciny, których Jeongguk w żaden sposób nie mógł zrozumieć bez użycia ich dosłownego tłumaczenia na współczesny język koreański. Dwudziestoczterolatek nieświadomie wydymał usta i cicho wypuścił powietrze nosem, w międzyczasie kreśląc w swoim notatniku-od-wszystkiego niezrozumiałe słowa zapisane na tablicy przez profesora dosyć koślawym pismem.
— Pan Jeon Jeongguk.
Czarnowłosy automatycznie podniósł głowę do góry, zauważając, jak wykładowca oraz inni studenci z roku spoglądają na niego wyczekująco, przez co brunet z zakłopotania zaczerwienił się dość mocno i nieświadomie uchylił usta, nie wiedząc co takiego mógłby oczekiwać od niego jego wykładowca. Cholera, pewnie zauważył, iż jego student jest całkowicie nieobecny na zajęciach z ewolucji języka, przez co zwrócił na niego uwagę, chcąc ośmieszyć go bądź też ostrzec go na oczach ponad sześćdziesięciu osób siedzących w sali.
— Mógłby pan powtórzyć, panie profesorze? — Jeon odparł cicho, od razu zaciskając usta w cienką linię, zauważając, jak prowadzący zajęcia wykładowca westchnął cicho, schodząc z podestu, a kilka osób wgłębi auli zaśmiało się cicho, sprawiając, iż na twarzy dwudziestoczterolatka wymalowały się dwa, czerwone rumieńce wstydu.
— Jest pan nieuważny — mężczyzna powiedział osądzająco, krzyżując ręce na klatce piersiowej. — Pytanie brzmi, czy kiedykolwiek był pan tak kurewsko sprośny, by pomyśleć o tym, jak całkowicie randomowi, atrakcyjni mężczyźni mocno pieprzą pana w przeróżnych miejscach? Na przykład teraz? Jak często rozmyślał pan o tym, by być wziętym na uczelnianym biurku przez przystojnego wykładowcę? Albo w windzie, w luksusowym apartamencie, albo w pańskim łóżku? Z jaką częstotliwością dochodził pan z tak brudnymi myślami, wyobrażając sobie, jak ktoś rżnie pana w usta, poddusza własnymi rękoma bądź też wielokrotnie uderza w pośladki, szeptając zbreźne słowa? Jak często, panie Jeon?
Kurwa.
Jeongguk poczuł, jak jego ciało automatycznie w ciągu kilku sekund stało się gorące, a po plecach spłynął mu lodowaty dreszcz emocji, które w tym momencie zalewały go od stóp do głów, targając umysłem i ciałem dwudziestoczterolatka na wszystkie strony świata dosłownie tak, jakby za kilka chwil miały całkowicie go rozszarpać. Czarnowłosy chłopak rozchylił usta, chcąc wydobyć z siebie jakiekolwiek słowa, ale gdy tylko je otworzył, z jego gardła wydobył się obcy głos.
— Jeongguk.
Dwudziestoczterolatek uchylił leniwie powieki, czując, jak ktoś dotyka jego ramienia, lekko go szturchając, przez co sapnął cicho i zmarszczył brwi z niezadowolenia, podnosząc głowę do góry, gdzie skrzyżował spojrzenia ze swoim dwudziestosześcioletnim współpracownikiem księgarni, który aktualnie pochylał się nad nim ze skrzyżowanymi na klatce piersiowej ramionami i ostatecznie wywrócił oczami, gdy tylko Jeon zamrugał kilkukrotnie, zdając sobie sprawę, co właściwie robi.
