I Write You

Chapter 11

"Athenaaaa..."

"Shut up, Patrick."

Nakaharap ako sa lababo sa may labas ng Girls Bathroom. Habang hirap na hirap na tinatanggal ang pintura sa kamay ko. Idagdag mo pa ang nakakainis na si Patrick. Kanina pa siya nangungulit at tawag ng tawag sa pangalan ko

Natigilan ako sa ginagawa nang dumungaw siya sa mukha ko.

"Just say it." He said, and smile.

"Alin ba kasi? Napaka kulit mo naman!" Binasa ko ng tubig ang mukha niya. Kaya napaatras siya palayo sa'kin.

Ako naman ngayon ang napangiti dahil sa itsura niya. Sinamaan niya naman ako ng tingin.

Maka-react naman ang isang 'to. Hindi naman siya mukhang basang sisiw! Talsik nga lang 'yon ng tubig.

I rolled my eyes at him and turned my gaze to my hands. "If you want an answer, then I don't miss you. Is that enough now? " Ipinagpatuloy ko ang pag-alis ng pintura sa kamay ko.

Wala siyang naging tugon kaya binalingan ko siya ng tingin. I raised my eyebrows at him.

"Are you sure about that?" He asked and stepped forward beside me.

Natigilan ako nang makita ang pag-angat ng braso niya at pagdampi ng panyo sa noo ko. He's holding my handkerchief. He is taller than me. Kaya napaangat ang tingin ko sa kaniya habang ginagawa niya 'yon.

"Of course, why do you miss someone who disappear like a bubbles tapos magpapakita sa'yo na parang hindi ka iniwasan ng ilang linggo, Right?" I said to him.

Mula sa noo ay bumaba ang tingin niya sa mata ko. Ibinaba ko ang tingin ko sa aking mga paa. Hindi ko kayang labanan ang titig niya.

He held my chin and slightly pushed it to make my face look at him. "You missed my presence. Ayaw mo lang aminin."

"Bahala ka."

Inalis ko ang kamay niya na nakahawak sa chin ko. Narinig ko ang mahina niyang pagtawa saka dinampian ulit ng panyo ang noo ko.

"Ano bang ginagawa mo diyan?"

"I'm removing the stain on your forehead."

"Okay.."

Iniwas ko ang paningin sa kaniya at doon na lang sa balikat niya tumingin. And because we are close to each other now, I can smell his perfume.

In fairness mangtatanghali na mabango pa rin siya.

I heard his sigh and I saw his shoulder move. "About the sudden avoiding and hiding from you. Sorry for that. " He sincerely said

Ibinaba na niya ang braso niya at inabot sa'kin ang panyo ko. Kinuha ko naman iyon sa kaniya.

"I'm not accepting apologies without explanation." I said and crossed my arms at him.

Ngumiti siya at ginulo ang buhok ko. "Sorry for my ghosting phase. I just needed it to think and breathe."

Kumunot ang noo ko. "Ano naman ang kinalaman ko ro'n?"

"Nothing.." he brushed the back of his hair.

Hinampas ko ang braso niya. "Kung maka-ignore ka kasi sa'kin. Para naman hindi mo 'ko kaibigan!"

"Of course we're friends.... But I want more."

"A-anong sabi mo?!" I stopped from what he said. I don't know if I clearly hear it. But what 'more' he wanted?!

He chuckled and held my shoulders. He turned me back. "Wala akong sinasabi. Bumalik ka na do'n. Bibili ako ng lunch." Sabi niya habang nasa likuran ko.

Nang bitawan niya ang balikat ko ay humarap ako sa likod. Pero mabilis na siyang tumakbo bago pa ako makapagsalita sa kaniya.