Remember Me (AMNESIA SERIES #1)

Chapter 6

Wait. Hindi niya ba talaga ako natatandaan?

"Aeign" tawag ko dito ng mukhang tapos na siya at nag hahanda ng umalis

"How did you know my name?" Tanong nito na nagpakunot ng aking noo.
Masakit na ang kalooban ko at hindi na maganda ang hinala ko dito. Dahil parang, parang hindi niya ko kilala? Arghh erase erase

"You didn't know me?" Labag man sa loob ay pilit ko itong tinanong.

"No. Sorry" seryosong sabi nito saakin
Masakit man sa puso ay nagpatuloy pa din ako, kahit hindi pa nagagalaw ang pag kain ko dahil nawalan na ako ng gana pa.

Hinawakan ko ang kamay nito damn i miss him sa paghawak ko alam na alam ko na siya talaga, at buhay na buhay siya.

I miss him really  really bad but agad niyang inalis ang nakahawak kong kamay da mga kamay niya.

"Sorry miss hindi talaga kita kilala" sabi nito bago tumayo na umalis na.

Hinabol ko naman ito at nakarating sa pinagpaparadahan niya ng kanyang sasakyan, akmang sasakay na ito ng bigla ko itong niyakap sa likod na ikinatigil niya.

Habang yakap ko siya ay siya ding pag agos ng luhang pinipigilan ko kanina pa.

Miss na miss ko siya na ayaw ko nang bitawan pa siya, ngunit siya mismo mo ang umalis ng kamay ko na nakayapos sakanya at saka ako hinirap.

"Ano ba miss hindi nga sabi kita kilala e, pede ba lubayan mo na ako" sabi nito saakin at tila tumigil saglit ang pag ikot ng oras ko.

W-what?

"A-aeign a-ako to yung f-fiancè mo di mo ba talaga ako nakikilala?" Mabagal na tanong ko dito dahil masakit na ang puso ko at hindi na makapagsalita ng maayos.

"Wala akong naaalala na may fiancé ako miss saka may isa akong kilala pero hindi ko siya fiancé, asawa ko na siya." Sabi nito na nagpatigil ng tibok ng puso ko.

Nabingi ba ako? Siya k-k-kasal?
P-pero hindi pa naman kami kasal

"W-wait what? K-kasal kana?" Masakit man ay tinanong ko parin ito

"Oo, kaya kung pwede tigilan mo na ako. Ayaw ko ng gulo masaya ang pamilya namin so please lang. Hindi kita kilala miss pero hindi ako papayag na dahil sayo masira ang pamilyang binubuo ko pa lang" sabi nito na halos ikadurog ko ng todo.

"But a-ako ang pinangakuan mo ng kasal, paanong kasal kana" naguguluhang tanong ko dito.

"Pwede ba miss ilang ulit ko bang sasabihin sayo na hindi nga sabi kita kilala so please let me go, naghihintay na yung asawa ko." Pasaring sa sabi nito saakin bago pilit tinanggal ang kamay ko na nakahawak sakanya

"Pero ako talaga yung pinangakuan mo aeign" mabilis kong pinakita dito ang sing sing ko na siya mismo ang nagbigay at ang sing sing niya na katulad ng saakin na nakuha noon naaksidente kami. Pati ang mga litrato namin na nasa cellphone ko.

"H-hindi ako yan miss baka kamukha ko lang pasenya na" sabi nito bago tuluyang sumakay sa kanyang sasakyan at iwan akong mag isa.

Para namang nawalan ako ng buhay nang makita ang palayo niyang sasakyan.

Hindi niya ko maalala, damn my love don't remember me anymore.
He's already married, pero hindi saakin ngunit sa iba.
He don't love me anymore.

Wala sa sariling naglakad ako at hindi ko namalayan na nasa sasakyan na pala ako.

Mabilis kong pinaandar ang aking kotse habang patuloy ang pag agos ng aking luha at inalala ang napag usapan namin kani kanina lang.

Marami akong plano para sa muling pagkikita naming muli. Na kahit walang kasiguraduhan noon, sumugal ako at umasa na babalik siya, babalik siya para saakin.