BOWEN'LERİN KORKUNÇ HİKAYESİ

2.BÖLÜM ; O EVDE NE VARDI?

İyice merak etmiştim. Bu konuyu annemlere anlatmak istedim ama bana kızabilirlerdi. Çünkü tehlikeliydi.

Ne olursa olsun benim böyle bişey yapmamı istemezlerdi. En iyisi bende saklı kalsın. Ertesi gün erkenden kalktım. Ve üzerimi giyinip çıktım aceleyle. Yine o evin yolunu tuttum. Ama bu sefer kimse yoktu dışarıda. Ben de bunu fırsata çevirip içeri girmeye karar verdim.

Yine tedirgin ve korku dolu adımlarımla ilerledim. Ve en sonunda içeriye girdim evet içerdeydim. Evin kocaman merdivenleri vardı. Her yer tozdu ve korkutucu örümcek ağlarıyla doluydu. Tıpkı televizyondaki korku filmleri gibi.

Önce ilk katı gezdim. Çünkü dikkatimi çeken çok şey vardı. Yürüdüm ve bir tablo gördüm. Bir aile tablosuydu. Anne baba ve iki çocuktan oluşan bir aileydi.

Aklıma bir şey gelmişti. Acaba bu evde yaşayan onlar mıydı ki. Onlarsa bile şimdi nerdelerdi ki. Ya da onlara ne oldu. Bir sürü soru vardı kafamın içinde ama cevap yoktu işte. Bende cevap aramak için ilerledim. Alt katta ilgimi çeken sadece o tablo oldu.

Ve bende üst kata çıkmak için yürüdüm. Merdivende yavaş adımlarla ilerliyordum. Ve sonunda çıkmıştım.

Ne kadar büyük bir koridoru vardı. Ve devasa tablolardan bir sürü daha. Aynı zamanda çok fazla odası vardı. Hepsine girmek istiyordum ama korkuyordum. Ah bu merakım başıma neler açacaktı acaba.

Nerden baksan belki de 5 tane odası vardı ve kapıların üzerinde isimler yazıyordu.

Charlie'nin odası...
Merry'nin odası...

Bunlar da kimdi şimdi. Ama bir dakika aşağıda gördüğüm o tablodaki 2 çocuk ya bunlarsa. Merakım iyice artmıştı. Önce kimin odasına girsem diye düşünürken annemden gelen bir çağrı vardı.

Açtım ve bana nerde olduğumu sorduğunda ise yalan söylemek zorunda kaldım. Dediğim gibi bana kızabilirdi.

Koşarak aşağıya indim ve yola koyuldum. Eve geldiğimde ise herkes bana çok tuhaf bakıyordu.

En sonunda babam dayanamayarak sorguladı beni.

Baba : Hey neyin var canım korkmuş gibi görünüyorsun bişey mi oldu.

Çok mu belli oluyordu. Olamaz galiba anladılar ama onlara söyleyemezdim. Olmazdı ve bir yalan uydurmak zorundaydım.

Julia : Ne hayır iyiyim baba sadece biraz üşüdüm ve acıktım da hem neyden korkucam ki hah.

Herkes bana bakmayı bıraktı ama babam benden hala şüpheleniyordu. Umarım peşime düşmez.

Yanlış bişey yaptığımı düşünmüyorum ama tabi bir baba olarak benim iyiliğini düşünmek isteyip takip edebilir.

Babam şüphecidir biraz, bir şeye karşı şüphelenirse eğer mutlaka peşinden gider. Galiba bu konuda babama çekmişim.

Ben tuttuğunu koparan biriyim. Neyse kendimden bu kadar bahsettiğim yeter şimdi biraz da şu merakımla konuşmak istiyorum.

Beni lütfen bu kadar zorlama gerçekten başıma iş açacaksın. Biliyorum keşfetmeyi seviyorsun ama dikkatli olmalıyız kendimizi korumalıyız da.