BOWEN'LERİN KORKUNÇ HİKAYESİ

1. BÖLÜM ; MERAKIN BAŞLANGICI...

Bir kış günüydü. Odamdaki penceremden dışarıyı izliyordum. Yağmur öyle yağıyordu ki sanki biri onu kızdırmış gibi. Dışarıya çıkıp su birikintisinde atlamak istiyordum. Ama yağmur bir türlü sakinleşmedi.
Elbet duracaktı ve durmuştu bile.

Daha sonra aşağıya inip annemden dışarı çıkmak için izin istedim ve neyse ki annem beni kırmadı tabi. Dışarısı adeta bir deniz gibiydi. Her yer su birikintisi ile dolu ve zıplamak için beni bekliyordu.
Ben ne mi yaptım? Tabiki koşarak onları karşıladım. Zıp zıp zıplayarak eğlendim.

Çok mutluydum çünkü her ne kadar soğuk olsa bile yağmuru seviyordum çünkü bana bu anı yaşatıyordu. Daha sonra biraz ilerledim ve evden uzaklaştığımı fark ettim. Neyse ki annem bana akıllı saatimi vererek iyi düşünmüştü. Bu sayede onunla iletişime geçebiliryordum.

Daha fazla uzaklaşmadan eve dönecektim ama bir de ne göreyim.

Bir ev...

Terk edilmiş olmalı çünkü yıkık döküktü ve ürkütücüydü.

Biraz ilerledim ama her attığım adım bana korku hissettiriyordu. Çok merak ediyordum elimde değildi.

Bunca zaman neden kimse gelmemişti ki ya da neden bu kadar ürkütücüydü.
Kapıya doğru yönelmeye çalıştım ve zaten kapı aralıklıydı.

Yaklaştım ve biri var mı diye seslendim ama kimse yoktu. Tam adım atacaktım ki arkamdan bir ses geldi.

Adam : Hey dur. Oraya giremezsin.

Bunu duyunca korkum iki kat arttı ve adama yönelerek şöyle dedim ;

Julia : Neden ne oldu ki.

Adam : Orası senin gibi küçükler için güvenli değil ordan hemen uzak dur.

Biri tanımadığı bir insana böyle bir şaka yapacak değildi herhalde tabiki adama tekrar şöyle yöneldim;

Julia :  Sadece merakımdan soruyorum burası neden böyle ki sıradan bir ev ne gibi bir kötülük ve tehlike barındırıyor olabilirdi ki anlamadım ama uyardığınız için minnettarım.

Dedim ve adam bana gülümseyerek gitti. Of be oldu mu bu şimdi meraktan çatlamak üzereydim. O evde ne vardı insanları korkutan ne olduğunu bilmeyip merakına kapılanları uyarmaları gerçekten bu iş iyice korkutuyordu beni. Ama merakta etmiyor değildim.

Evime de çok yakındı aslında az sokak ilerideydi. Acaba burayı sadece ben mi bu kadar merak ediyordum ki ya da bir tek ben mi bu eve ne olduğunu kimin yaşadığını kimsenin neden o evde oturmadığını merak edip araştırıyorum.

Aslında saçma evet kabul ediyorum sonuçta benimle ilgili bir konu değil ama merak uyandıran bişey.

İnsan istemese bile resmen mıknatıs gibi çekiyor beni sanırım sadece beni.

Aslında bu işte yalnız olmak istemiyorum ama kim o evi benim gibi merak edip gelmek isteyip canını tehlikeye atsın ki demi yani.

Olsun ya her ne olursa olsun ben bunu yapacağım çünkü cesaretime güveniyorum. Ve ben bu işin peşini asla çözmeden bırakmayacağım.