"boss....jin hyungဆီလာတဲ့ အလှလေးရောက်နေပြီ...."
"ဘယ်လို အလှလေးက ဘယ်သူလဲ...."
"Hobiကိုပြောတာနေမှာပေါ့....tae မင်းhobiကိုကြိုက်နေတာလား..."
"ဟုတ်တယ် Hyungရဲ့သူ့ကရှဥ့်ပေါက်လေးနဲ့တူတယ်...အသဲယားစရာလေး...."
"အောက်ဆင်းမယ် မောင်...သွားမယ်လာ..."
[A\Nအောက်ရောက်တာနဲ့ ကင်ထယ်မျောက်တို့ ဂယက်စပြီပဲ....]
"taehyung...သူနဲ့အတူမင်းလိုက်သွား...သူစျေးသွားဝယ်မှာ မင်းလိုက်သွားပေးလိုက်..."
"တကယ်လားBoss....ကျွန်တော်ကန်တော့ချင်စိတ်ပေါက်သွားပြီဗျာ ကျေးဇူးတင်လိုက်တာ..."
"အေးပါ ကောင်းကောင်းသွား..."
"hobi hyungမလိုက်တော့ဘူး taeနဲ့သွားလိုက်နော် ဝယ်ရမယ်စာရင်းရေးပေးလိုက်တယ် သေချာဝယ်ခဲ့နော်...."
"ဟုတ်ကဲ့ Hyung..."
ဟူး...ဟိုလူနဲ့သွားရမှာ ရူးချင်တာပဲ မျက်နှာကပြောင်စပ်စပ်နဲ့....
"မောင့် ခနလေးနော်..."
"အင်း..."
"လာဦး Hobi.."
hobiကိုအကွယ်ထိဆွဲခေါ်လာခဲ့တဲ့ တကယ်တော့သူနဲ့ကျွန်တော်အတည်ပြုစရာကိစ္စရှိနေလို့ အတူတူသွားမှာ....စုံစမ်းနေတဲ့ကိစ္စကို မောင့်ကိုပြောမပြထားဘူး မောင့်ကိုပြောလိုက်ရင် လွယ်ကူမှာသိပေမယ့် ကိုယ်တိုင်ပဲစုံစမ်းချင်တယ်....
"နောက်မှ သွားကြမယ် ဒီနေ့တော့ထားလိုက်တော့ ဖုန်းဆက်ပြီးကြည့်ကောင်းအောင် ပြောလိုက်နော်..."
"ဟုတ်.Hyung..."
"tae ကောင်းကောင်းသွားနော်....မထိမခိုက်ပြန်ခေါ်လာခဲ့..."
"hyungကလည်း ကျွန်တော်ကသူ့ကိုတစ်ခုခုလုပ်မှကျနေတာပဲ....".
"ဒါဆိုသွားတော့လေ...နောက်ကျနေမယ်..."
"ဟုတ်....သွားလိုက်ပါဦးမယ်..."
hyungကသာပြုံးပြနူတ်ဆက်နေတာ သူ့ဘေးကလူကြီးက ငယ်တယ်သာပြောတယ်...ကြောက်စရာကြီး နူတ်ဆက်တာတောင် မှောင်ကျသွားပြီး တိတ်ဆိတ်သွားသလိုပဲ...... နူတ်ဆက်တာတောင်အသိအမှတ်မပြုဘူး ဘယ်လိုလူလဲမသိဘူး.....
