Bad

hoofdstuk 66

p.o.v Steffanie
De doktor was langs geweest en zei dat mijn ribben nog erger gekneusd was. Fijn nu mocht ik nog langer niet lopen ik mocht gelukkig wel weer naar school maar wel in rolstoel. Dat werd dus weer een hele lange tijd niet dansen. Toen we weer bij mij thuis waren aangekomen zagen we dat Deena en Dioni op de bank lagen te slapen. Sam bracht me naar boven. toen ik op bed lag viel ik gelijk in slaap. Ik was echt heel moe en ik ging morgen weer naar school.

De volgende ochtend werd ik wakker om 07:00 uur. Ik probeerde me zo ver ik kon me klaar te maken. Sam bracht me naar beneden waar Deena en Dioni al klaar stonden. Na het ontbijt gingen we naar school en de jongens zaten bij ons in de klas wat wel heel fijn was. Op school aangekomen keek iedereen ons aan en je kan al raden waarom. Ik hoorde wat leerlingen fluisteren :" eey zie je haar die in de rolstoel zij is zo'n dom meisje" Ze dachten dat ik ze niet hoorde maar ik hoorde wat iedereen zei over mij. Toen school was afgelopen vroeg ik of we zo snel mogelijk naar huis konden. Deena zag al aan mij dat er iets was dus ze knikte. Thuis aangekomen ging ik gelijk op bed liggen. Ik begon te huilen Deena kwam gelijk naar me toe gelopen en vroeg waarom ik moet huilen. Ik had haar alles uitgelegd. Deena zei :"Steffanie trek je niks van hun aan. als hun jou positie nu hadden dan hadden ze nu anders gepraat" "oke" Sam en Dioni kwamen aangelopen. Toen ze zagen dat ik aan het huilen was vroegen ze tegelijkertijd :"wat is er gebeurd Steffanie" Na dat ik ze alles had verteld en zij mij getroost hadden gesteld besloten we een film te gaan kijken.