Bad

Hoofdstuk 47

P.o.v Deena
Toen ik bij Dioni aankwam belde ik gelijk aan. Hij maakte open en keek me lachend aan. Die lach verdween in een bezorgde blik toen hij mijn betraande ogen had gezien. Dioni trok me in een knuffel en vroeg wat er aan de hand was. Ik had hem alles verteld over vandaag. Ineens werd ik gebeld ik keek op me telefoon het was Sam die me belde dus nam ik gelijk op. Na dat ik met Sam had gesproken schreeuwde ik dat we gelijk naar het ziekenhuis moesten gaan. Dioni vroeg is er iets met Steffanie aan de hand. Ik riep jaa ze is wakker.

P.o.v Steffanie
Ik hoorde iemand tegen me praten het was een jongens stem die me zo bekend voorkwam. Hij zei dat hij van me hield en gaf me een kusje. Ik wou me ogen openen maar het lukte niet. Ik kneep zacht in zijn hand en hij riep "Steffanie kan je me horen". Langzaam kon ik mijn ogen openen maar het licht was zo fel dat ik ze gelijk weer sloot. Na een paar minuutjes probeerde ik het weer en het lukte me dit keer wel om me ogen open te houden. Ik keek om me heen en zag Sam zitten. Ik vroeg: "jij bent Samuel Leijten toch". Hij antwoorden: "ja liefje dat ben ik" Toen kwam er een dokter binnen en stuurde Sam weg omdat hij me moest controleren. Na dat alles goed bleek te zijn kwam Deena en heel B-Brave mijn kamer binnen gelopen. Deena gaf me gelijk een knuffel en zei:"Steffanie ik heb je zo gemist" Ik zei: "hoelang ben ik dan wel niet weg geweest" Ze zei "een paar dagen denk ik" Toen vroeg ze aan mij je kent de boys toch nog wel. Ik antwoorden "ja dat zijn onze idolen maar wat doen ze hier?" Ineens begint Sam te huilen en liep de kamer uit. Ik vroeg " heb ik iets verkeerds gezegd" Deena begint me uit te leggen dat Sam en ik een relatie hadden en dat ik door wat fans in elkaar ben geslagen en in coma terecht ben gekomen. En waarschijnlijk geheugenverlies heb. Ik vroeg aan de jongens of ze Sam voor me wouden halen. Na een paar minuten kwamen ze terug met Sam die me met betraande ogen aan keek. Ik vroeg aan de rest of ze ons alleen konden laten. Toen Deena en de boys weg waren zei ik tegen Sam dat hij moest komen zitten.
*gesprek tussen Steffanie (s) en Samuel (Sam)*
S: heey Sam sorry dat ik niks meer weet maar wat ik wel weet is dat ik van je houd
Sam: Steffanie ik weet je hebt geheugenverlies maar ik houd van je en jij kan je niet eens herinneren dat we een relatie hebben
S: en dat spijt me heel erg vertel eens wat over onze relatie misschien dat ik het daarna wel weer allemaal weet. Dus toen begin hij vanaf het begin te vertellen hoe we elkaar hebben ontmoet tot nu. Ineens kon ik me het allemaal weer herinneren het deed me pijn dat Deena en de boys zoveel pijn hadden moeten lijden om mij. Ik gaf Sam een knuffel en kusje en zei bedankt ik weet het allemaal weer. Hij zei geen dank liefje voor jou alles. De rest kwam weer naar binnen gelopen en vroegen of alles weer goed was. Sam en ik zeiden tegelijk jaa en gaven elkaar een kusje.