ျမတ္ (မြတ် )

Ep...13(Z & U)

Zawgyi

ျမတ္အနားမွာ ေနခဲ့သည္႔ေျခာက္ႏွစ္ဟာ တစ္ခဏမ်ွသာထင္ရေပမဲ့ ျမတ္မ႐ွိသည့္အရပ္ေဒသမွာေနထိုင္ရျခင္းကေတာ့ ကိုယ့္အိမ္ကိုယ့္ရာျဖစ္ေနသည့္တိုင္ တစ္ရက္ကတစ္ႏွစ္သဖြယ္။

''ေကာက္စိန္...နင္ မုန္႔စားခ်င္တယ္ဆို။ထြက္လာခဲ့။ငါနင့္အိမ္ေ႐ွ႕ေရာက္ေနၿပီ''

ဖုန္းကိုခ်ၿပီး အိမ္ေ႐ွ႕ကို ကိုယ္ေျပးထြက္လိုက္သည္။ကိုယ္က တစ္ေယာက္တည္းအျပင္ထြက္ရမွာကို အင္မတန္မုန္းသည္။ေတာ္ရံုကိစၥနဲ႔ကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွတစ္ေယာက္တည္းမသြား။

''ဒါမ်ိဳးက်ျမန္တယ္ေနာ္''

အိမ္ေ႐ွ႕တြင္ အဆင္သင့္ရပ္ေစာင့္ေနသူက ကိုယ့္က္ိုျမင္သည္ႏွင့္ ခနဲ႔စကားကိုဆိုရင္း ေနာက္ေနာက္ေျပာင္ေျပာင္ေျပာလာသည္။သူနဲ႔ကိုယ္က အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း။သူ႔ရဲ႕မူလပံုစံက အေနတည္ၿပီး စကားနည္းေပမဲ့ ကိုယ္နဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ စဟယ္ေနာက္ဟယ္႐ွိတတ္သည္။

''ျမန္ရမယ္ေလ။ဒီမွာေတြ႔လား။အက်ႌေတာင္ စပန္႔ဝမ္းဆက္နဲ႔ပဲ၊ေတာ္ၾကာ နင္စိတ္ေျပာင္းသြားမွာစိုးလို႔''

''အေမလး..ငါ့ကိုနင့္လိုမ်ားမွတ္ေနလား''

''ေတာ္ေတာ္...သြားမယ္။ဒီလမ္းထိပ္ကဆိုင္မွာ တုတ္ထိုးသြားစားမယ္''

သူသည္လည္း အခ်စ္ကံေခ႐ွာသည္။ထိုမိန္းကေလးကို ခ်စ္တဲ့စိတ္ေၾကာင့္ပဲ ယခုတိုင္ အသစ္မ႐ွာျခင္းထင္ပါရဲ႕။

''နင့္ေကာင္ေလး ဖုန္းဆက္လား''

ကိုယ္ ေခါင္းခါျပလိုက္သည္။ေရာက္ၿပီးတစ္ပတ္ေလာက္အၾကာမွာတစ္ခါဆက္သည္ကလြဲလို႔ ၾကားထဲမွာ စာမလာသတင္းမၾကား။ျမတ္က ဖုန္းေျပာတာကိုလည္း စိတ္သိပ္မဝင္စားဘူးေလ။ဖုန္းမဆက္လို႔ အထင္အျမင္လြဲရေအာင္လည္းသူ႔အေၾကာင္းကို ကိုယ္မသိတာမွ မဟုတ္။

''နင္ကဆက္ေပါ့ဟ''

''ဪ...သူမအားဘူးလားဘာလားမသိဘူးေလ''

''ေအးပါ...နင္တို႔ခ်င္းအဆင္ေျပရင္ၿပီးတာပဲ''

သူနဲ႔ကိုယ္ကို မိဘေတြကစီစဥ္ခ်င္ၾကတာျဖစ္ေသာ္လည္း ႏွစ္ေယာက္စလံုးက ကိုယ္စီကိုယ္စီမို႔ ေရလိုက္ငါးလိုက္ေနရင္း အစီအစဥ္ကေ႐ွ႕မေရာက္။တျခားသူနဲ႔စီစဥ္တာထက္စာရင္ေတာ့ သူနဲ႔မို႔လို႔ ကိုယ္ အေနေခ်ာင္ေနျခင္းျဖစ္သည္။