ျမတ္ (မြတ် )

Ep 1(Z & U)

Zawgyi

ေနရာအသစ္၊ေရေျမအသစ္တစ္ခုဟာ ကိုယ့္အတြက္ အစိမ္းသက္သက္ဆိုေပမဲ့ စိမ္းစိုေနတဲ့ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကို ၾကည့္ရင္း ရင္ထဲေအးခ်မ္းလာရသည္။လူေနထူထပ္ေသာ ၿမိဳ႕ျပတစ္ခုမွာ လူျဖစ္လာရၿပီး အံဆြဲသဖြယ္ တိုက္ခန္းငယ္မ်ားတြင္ ေနထိုင္ရသူမို႔ ခုလိုျခံက်ယ္ဝန္းက်ယ္ထဲေျခခ်မိခ်ိန္က် အသက္႐ွဴရတာကအစ လြတ္လပ္ေန၏။

''အဆင္ေျပရဲ႕လား သမီး။ေနခဲ့လို႔ျဖစ္လား။''

ကိုယ္တက္ခ်င္သည့္တကၠသိုလ္က ရန္ကုန္ကအမွတ္နဲ႔ဆို လိုက္မမွီေလေတာ့ နယ္ကိုေျပာင္းၿပီးအပ္ရျခင္းျဖစ္သည္။နယ္မွာေဆြမ်ိဴးမ႐ွိေပမဲ့ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕အိမ္႐ွိေနလို႔သာ ေတာ္ေတာ့၏။

''အဆင္ေျပပါတယ္။ဒီမွာ မိုးႏြယ္ လဲ ႐ွိေနသားပဲ''

အိမ္ကေနေဝးၿပီး မေနခဲ့ဖူးသူမို႔ ေမေမတို႔ကားျပန္ထြက္သြားတာကိုၾကည့္ရင္း မ်က္ရည္ကဝဲခ်င္လာေသးသည္။သို႔ေသာ္လည္း ကိုယ္မငိုျဖစ္ခဲ့ေပ။

''လာ..သူငယ္ခ်င္း အိမ္ေပၚတက္စို႔။အားမနာနဲ႔ေနာ္။နင့္အိမ္လိုပဲသေဘာထား။ဟဲ့.ငျမတ္ အထုပ္ေတြဝိုင္းသယ္ေပးဦးေလ''

မိုးႏြယ္က ကိုယ့္ပခံုးကိုဖက္ကာ အားေပးရင္း ျခံထဲ တစ္လွမ္းခ်င္းလွမ္းဝင္လာသည့္ေကာင္ေလးဆီကိုပါ တစ္ခ်က္ေအာ္လိုက္ေသးသည္။မ်က္ႏွာဆင္တူပံုေထါက္လ်ွင္ မိုးႏြယ္၏ ေမာင္ေလးဆိုတာ ျဖစ္လိမ့္မည္။ခုနစ္ႏွစ္ကြာေၾကာင္းမိုးႏြယ္ေျပာျပတာၾကားဖူးထားေပမဲ့ အရပ္သိပ္မထြက္သည့္ကိုယ္နဲ႔ေတာ့ သူကမတိမ္းမယိမ္းျဖစ္လို႔ေန၏။

''ေက်းဇူးပဲ..ကေလး''

အထုပ္ေတြကိုေနသားတက်ခ်ေပးၿပီး ကိုယ့္စကားကိုလည္း ဘာဆိုဘာမွမတံု႔ျပန္။ၾကည့္လာသည့္မ်က္လံုးေလးေတြကေတာ့ၾကည္လင္ေနၿပီး မ်က္လံုးလွေၾကာင္းမၾကာခဏ ခ်ီးမြမ္းခံရသည့္ ကိုယ္ပင္လိုက္မမွီ။

''အဲ့ေကာင္ေလးက အဲ့လိုပဲ။မရင္းႏွီးရင္ စကားေျပာဖို႔ေၾကာက္''

မိုးႏြယ္က ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ အထုပ္ေတြကိုေနရာခ်ေနၿပီမို႔ ကိုယ္လည္းပဲ အခန္းထဲကို အတူလိုက္ဝင္လိုက္သည္။မိုးႏြယ္တို႔က ေမာင္ႏွမသံုးေယာက္႐ွိၿပီး ပံုမွန္ဆို မိုးႏြယ္ကတစ္ခန္း၊သူ႔အကိုနဲ႔ေမာင္ေလးကတစ္ခန္း အိပ္ၾကတာျဖစ္သည္။ယခုေတာ့ အကိုျဖစ္သူကလည္း အေဆာင္ေနေက်ာင္းသားဆိုေတာ့ မိုးႏြယ္ရဲ႕အခန္းကို သူ႔ေမာင္ေလးဆီေပးၿပီး ႏွစ္ေယာက္အိပ္အခန္းက်ယ္ကိုေတာ့ ကိုယ္တို႔အိပ္ဖို႔အတြက္ လဲယူလိုက္တာပင္။