Glistening Lantern (Gazellian Series #7)

Chapter 17

Chapter 17: Her promise

Tuluyan nang nawalan ng malay si Caleb sa huli niyang pagsusuka. Sasaluhin ko na sana siya nang ang dalawang diwata na ang gumamit ng kanilang mga kapangyarihan upang ibalik si Caleb sa kama.

They even used their magic to clean the blood on his clothes and on my bed. Hindi na ako nakagalaw sa pagkakatayo ko habang nakatitig sa kasalukuyang kalagayan ni Caleb.

Natatakot na ako... natatakot na akong lumapit sa kanya.

Is this some part of their mate bond? Na sa sandaling may ibang babaeng lumapit sa kanya'y magkakaganito siya? Is this the effect of my blood for him?

Sarkastiko na akong natawa habang nag-iinit ang sulok ng aking mga mata. Inangat ko pa ang aking braso upang itago ang aking mga labi at bawasan ang lakas ng pagtawa ko.

How could I possibly laugh but could feel pain inside?

Why do I have to experience this? Why do I have to feel this strange attraction towards him?

May hinangaan din naman akong mga kilala at tinitingalang Attero noon, ngunit bakit kaiba ang ipinadama sa akin ng bampirang ito sa maiksing panahon?

Sa aming dalawa'y ako ang ipinanganak na may dugo ng mahika, ngunit nang sandaling magtama ang aming mga mata ng gabing iyon, bakit tila siya ang nagdala ng kakaibang mahika sa akin?

The fake earth God who was seemed lost that night...

Kapwa nakadungaw sa natutulog na si Caleb ang dalawang maliit na diwata, ang nagniningning nilang mga pakpak ay kusang naglalaho bago pa man iyon lumapat sa katawan ni Caleb.

Huminga ako nang malalim at lumapit na sa kama. Hinila ko ang isang upuan at itinabi iyon sa kanya.

Naupo na ako, sinubukan kong hawakan ang kamay ni Caleb ngunit agad ko iyong binawi.

"A healer..." usal ko.

"I-I have a little ability in healing..." nag-aalangang sabi ni Sierra.

"Do it."

Tumango siya at sinimulan niyang ilapit ang dalawa niyang kamay kay Caleb. Nang una'y maliit na liwanag lang ang nagmula sa mga kamay niya, ngunit hindi rin nagtagal ay nagsimula na rin iyong lumaki.

Nakatitig lamang ako sa mukha ni Caleb habang abala si Sierra, ngunit ramdam ko ang ilang pagsulyap sa akin ni Vera.

"It's not your fault. If he's really poisoned, it wasn't your blood. Sa henerasyon ng inyong angkan ay wala pa akong nasasaksihang nagtataglay ng nakalalasong dugo. And you're the chosen one, Anna..."

I smirked. Pinagkrus ko ang aking mga braso. "Chosen one? I don't even have my own mana. Ano na lang mangyayari sa akin, sa kanya, kung hindi kayo nagpakita ngayon ni Sierra?"

"Anna, we are your power!" ani ni Sierra.

"I should finish this mission," madiing sabi ko. "I should finish this mission as soon as possible."

Nag-aalalang tumingin sa akin ang dalawang diwata. "I might kill him. We might kill each other for asking for too much. Mali ang naging desisyon ko nang gabing iyon. I should have pushed him more..."

"Anna..." lumapit na sa akin si Vera at naupo siya sa balikat ko.

"Can you do something for me?"

I kept my straight face as I continued to stare at his face. "Can pixies remove feelings?"

Nawala ang atensyon ni Sierra kay Caleb at napalipad mula sa aking balikat si Vera.

"W-What?!" sigaw nilang dalawa sa akin.