Glistening Lantern (Gazellian Series #7)

Chapter 4

Chapter 4: Mate

I accepted his advice. I tried to understand and analyze everything about his kind, from their abilities, weakness, way of living, beliefs, traditions, and even their political system.

Bagaman limitado lang ang inilalahad ng mga libro sa akin at alam kong pahapyaw pa lang iyon ng kanilang pagkakakilanlan, alam kong ang kaunting ideyang iyon ay makakatulong sa akin upang protektahan ko ang aking sarili sa kanya. Tulad nga ng sabi ko noon, wala man akong kapangyarihan, ang kaalaman ko ang magsasalba sa akin sa mula kapahamakan.

The wicked vampire just announced to my clan that he needs a peaceful respite. At ang ginawa niyang pagbaba sa lupa ang siyang kumuha ng malaking porsyon ng kanyang kapangyarihan. Sinabi niya sa lahat na hindi siya maaaring maabala at ang tanging may karapatan lang tumapak sa templo kung nasaan ang kanyang silid ay ang kanyang alay.

Dalawang mababang lamesa ang nasa loob ng silid. Magkapat ang aming dalawang lamesa, ngunit bahagya iyong may distansya. Kapwa kami nakaupo sa sahig na nalalatagan lang ng malambot na tela.

The vampire is still wearing our god's attire. Kung maaari lang ay hubarin ko iyon mula sa kanya dahil sa tuwing ngumingisi siya sa akin at nagtataas ng kilay ay lubos akong naiinsulto.

How can he act so playful and annoying with that sacred white kimono?

Pinababasa ko sa kanya ang mga aklat tungkol sa aming panginoon, ngunit lalong nag-iinit ang ulo ko sa kanya dahil ilang beses ko nang nakikitang pumipikit ang kanyang mga mata at halos malaglag iyong ulo niya dahil sa paglaban sa antok.

I've read something about vampires and their resistance to sleep! It's even possible for them not to sleep for a year! Tapos itong bampirang nasa harapan ko, kaunting pahina lang ng aklat ay nagkanda tulog-tulog na?

I cleared my throat purposely.

He shook his head. Nangalumbaba siya gamit ang isa niyang kamay at pinagpatuloy niya ang pagtungo roon sa aklat.

Sa huli'y bumuntonghininga siya. "Do I really need to do this?"

"Of course! They will behead you if they—"

"But I can always dismiss them and isolate myself like this. They will never find out."

"They will notice! Ano ka ba, bampira?!"

He rolled his eyes. He lazily used his forefinger to follow the lines of the pages as he tried to read the book. "I have a name, you know."

Hindi ko siya pinansin at pinagpatuloy ko ang pagbabasa ng aklat tungkol sa kanya. "You can't even address me like that. My empire will behead you as well..."

Umangat ang kilay ko. "Why? Are you a prince? A King?"

Taas noo niyang sinalubong ang aking mga mata. "I am a Prince. A royal blood."

I huffed. Ilang beses akong napailing at muling yumuko sa aking aklat.

"H-How dare you! Y-You insolent woman! I am a Prince!"

Hindi ko siya pinansin at mas ibinigay ko ang atensyon sa binabasa ko. Isa sa mga nabasa ko tungkol sa mga prinsipe at prinsesa ng mga bampira'y ang pino nilang kilos at ang pagiging pormal ng mga ito sa lahat ng oras.

Just like the royalties of Fevia Attero, royal vampires are high, collected, firm, and elegant even in stranger's eyes. Importante sa kanila ang impresyon at ang taas ng tingin sa kanila.

It's not hard to recognize a prince in first sight. And this man in front of me?

"Y-You!"

My eyes widened when the annoying vampire grabbed my chin and tilted it upward to meet his eyes. "What?!"