I'm Not Sorry- Bang Chan, Stray Kids♡ {Dutch}

17. Nobody knows

6 oktober-

Pov Hyunjin-
Ik zat achter de laptop gewoon op het internet te surfen. Ik verveelde me dood. Er waren vanaf nu geen missies meer. Maar het was goed dat Seungmin was verdwenen. Ze dachten nog steeds dat Seungmin de sleutel had, dus dat is een goed teken. Dat moet verloopig zo blijven. Ookal verraadde ik de rest. Het boeit me niet. De sleutel is van mij.

Iemand klopte op de deur. "Kom binnen" Riep ik. De deur werd geopend en ik zag Jisung. Hij liep m'n kantoor binnen "Heb je het gehoord! Hij is verdwenen, die sukkel" Riep hij. "Gast hou je bek, niet zo hard! Chan wou dat we onze kop moesten houden daar over" Riep ik. Hij deed de deur achter zich dicht en liep naar me toe. "Wat moeten we doen?" Vroeg hij. "Laat me alleen" Zei ik geïrriteerd. Maar hij bleef door praten "We zijn echt de lul" Zei hij. "Nee, het is juist goed dat hij weg is. Iedereen denkt nog steeds dat hij de sleutel heeft. So don't worry" Zei ik. Jisung keek me aan "Duss jij hebt hem niet echt vermoord omdat je wou dat hij nog steeds verdacht was?" Vroeg hij. Ik knikte "Dat was precies de bedoeling"

Jisung was de enige die wist dat ik de sleutel had, en dat moet zo blijven.

"En wat als Chan er achter komt? Hij zal er ooit moeten achter komen" Vroeg hij. "Hij zal er niet achter komen" Antwoorde ik makkelijk. "Waar is de sleutel dan?" Vroeg hij. Hij stelde veel vragen "De sleutel is-" Ik stopte met praten toen ik weer geklopt op de deur hoorde. We keeken allebij naar de deur en we zagen Minho naar binnen lopen. Jisung stond op en liep naar hem en gaf hem een bro hug. Ik keek naar hem "Waarom zijn jullie hier?" Vroeg hij. Ik stond op van de m'n stoel "Ik verveelde me" Antwoorde ik met een zucht. Minho wou altijd alles weten. Het voelde alsof hij je soms stalkte. Ik liep naar hem toe en gaf hem een schouder klopje "Ik ga er weer vandoor" Zei ik en ik liep de gang op.

Ik liep de parkeergarage in en liep naar mijn auto. Ik pakte me autosleutel en ontregelde het. was een bloed rode dure auto. Ik stapte de auto in, en starte de motor. Toen ik de parkeergarage verliet was ik opweg naar m'n huis.

Ik reed hard. Waar is die sleutel ookalweer? Ik liet met één hand het stuur los en maakte de laatjes van de auto open. Ik keek overal waar het kon liggen "Waar is die verdomde sleutel?" Vroeg ik geïrriteerd aan mezelf.

Toen ik thuis kwam liep ik snel het appartement in en keek overal rond. Ik opende laatjes en haalde alles er uit. "Waar is het?!" Ik liep naar m'n slaapkamer en keek in de kastjes waar ik de sleutel lang had bewaard. Ik was lang op zoek, maar gaf niet op. Totdat ik me realiseerde dat ik de sleutel in mijn jaszak had gedaan om aan Jisung te bewijzen de het de sleutel was. Ik rende naar de gang en trok m'n jas van de kapstok. Ik keek in de jaszaken maar het was leeg. Ik smeed de jas op de grond en dacht na. Misschien heb ik het ergens laten vallen? Ik sloeg met m'n vuist tegen de muur van woede. "Wie heeft die verdomde sleutel?!" Schreeuwde ik.

Pov Chan-

Ik zat aan de bar naast Changbin. "Dus over die Y/n. Ik denk dat je haar moet laten gaan." Begon Changbin. Ik keek snel naar hem met een vragend gezich. "Ik bedoel ze is toch nutteloos. Die Seungmin is gevlucht en zij weet niet waar hij is. Dus ze staat nu alleen maar in de weg " Legde hij uit. Ik keek naar de beker gevuld met whisky, en dacht na over wat Changbin net zei "Ik weet het niet hoor.. Waarom begon je hier over?" Vroeg ik. Hij nam snel nog een slok voor hij antwoordde "Die Seungmin zal niet lang meer weg zijn. En dan gaan we hem dooden. Maar Y/n staat dan in de weg." Ergens had hij een punt. Maar ik wil haar niet kwijt. Ik zuchte en nam een slok van m'n whisky.

Wat moet ik doen?

"Laten we gaan" Zei ik terwijl ik al opstond. Changbin stond ook snel op. We liepen naar de uitgang.

Het was licht buiten de zon scheen waardoor het iets warmer was. Ik liep naar m'n auto. En ontregelde het. Ik stapte de auto in en pakte uit het laatje van de auto een document. Het was een document van Seungmin. Changbin ging naast me zitten "We moeten die Seungmin vinden" Zei hij. Ik keek naar de document die ik vast had "Hij zal niet ver zijn" Zei ik. "Als hij terug is gaan we hem dooden" Zei ik verder.

few hours later

Ik was thuis. Ik zat op de bank tv te kijken. Ik dacht na over het gesprek wat Changbin en ik hadden gevoerd. "Wat zal ik doen?" Vroeg ik tegen mezelf. Ik deed de tv uit waardoor het binnen donker werd. De lichten van de lantarenpalen scheenen naar binnen.

_______________________________

(Kort hoofdstuk)

876 woorden