I'm Not Sorry- Bang Chan, Stray Kids♡ {Dutch}

25. Stay with me

Y/n liep een uitgestorven park in. Het was koud en mistig. Haar adem was te zien door de licht. Ze liep lang een meertje. Ze keek er naar. Ze wist niet wat ze moest doen. Ik haat mijn leven. zou dit het einde zijn? Ze bleef er naar kijken. "Y/n!" Ze hoorde iemand haar naam roepen. Een bekend iemand. Chan? Ze hoorde voetstappen dichter naar haar toe komen. Ze draaide om. En zag Chan naar haar toe rennen. Haar hart klopte hard. Ze was bang voor hem. Ze pakte de pistool en richte het op hem "Blijf daar staan!" Ze riep. Chan keek haar aan en stopte met lopen. "Y/n....." Hij zei zacht. Ze keken elkaar aan. Chan zag de pijn in haar ogen. "Het is Okey Y/n" Chan probeerde haar te kalmeren. Hij deed een stap dichterbij. "Kom niet dichterbij" Zei ze. Een traan rolde over haar wang. "Ik weet dat er veel is gebeurd, maar laat me het recht zetten" Hij keek haar aan. Y/n kneep in het handvat van de pistool. Haar handen trilde en deeden pijn door de druk. Chan keek haar bezorgd aan. Y/n's beenen trilde, ze hield het pistool steviger vast. Ik kan dit niet dacht ze. Chan keek haar aan. "Y/n... alsjeblieft..." Chan smeekte. Y/n deed wijste het pistool naar de grond en daarna drukte ze het onder haar kin. "Sorry Chan" Ze Zei zacht terwijl traanen over haar wangen liepen. "Nee!! Y/n stop!" Chan rende op haar af en pakte haar vast. Hij pakte het pistool en probeerde het uit haar handen te halen. "Y/n je bent meer dan dit waard!" Hij pakte het uit haar handen. Hij gooide het pistool op de grond. Y/n keek naar het pistool. Chan trok haar naar hem toen en gaf haar een knuffel. Y/n voelde zijn armen om haar heen. Ze hielden haar strak vast. Ze voelde zijn hoofd tegen haar hoofd. Ze rook zijn geur. Traanen verlieten haar ogen. Ze deed haar handen om Chan heen. Chan was stil en hield haar zo vast. Zijn rechterhand op haar schouder, en de linkerhand bij haar heup "Vergeef me alsjeblieft" Chan fluisterde in haar oor. Y/n deed haar gezicht tegen Chan's nek. Hij voelde haar traanen bij zijn nek. "Het spijt me" Chan Verontschuldigde. Y/n bleef stil en zwijgend.

"Laten we terug gaan" Zei Chan na een tijdje. "Ik wil niet terug gaan" Y/n Zei het zacht. Chan keek Y/n aan. "Ik laat je niet meer alleen" Y/n knikte. Chan pakte zachtjes haar hand vast. Ze voelde zijn warmen handen tegen haar koude handen. Chan keek haar aan "Het zal beter zijn als we zouden gaan. We moeten Hyunjin ontwijken." Y/n knikte. Ze wist dat Hyunjin hier elk moment kon zijn. Chan tilde Y/n op. Ze keek hem verbaasd aan. "Je bent vast moe" Chan Zei met een zachte stem. Hij had gelijk, ze kon elk moment in slaap vallen.

Y/n zat naast Chan in de auto. Ze keek uit het raam. Het was nog mistig buiten. Ze dacht aan de dagen die ze met Hyunjin had doorgebracht. Ze was zwak het voelde alsof ik een prooi was Alleen maar door een stomme sleutel. Ze hate het. Ze wilde het nooit meer zien. Ookal had ze het in haar broekzak. Het had haar leven verpest. Van all die gedachtes kreeg ze al kippenvel. Ze draaide om en keek naar Chan. Hij was gefocust op de weg. Y/n staarde naar hem. Hij had geen worden op zijn gezicht. Ze keek naar zijn handen die het stuur vast hielde. Hij had ook geen wonden op zijn handen. Hoe zal het afgelopen zijn met Hyunjin en hem? Kan ik hem echt vertrouwen? Ze twijfelde. Ze staarde naar hem terwijl ze tegen de stoel aan lag. Chan merkte het en keek naar Y/n. Hij glimlachte, zijn kuiltjes in zijn wangen waren te zien. "Gelukkig ben je in orde" Hij zei. Y/n knikte. Ze keek weer uit het raam. Ze was moe en slaperig. Haar ogen vielen langzaam dicht.

Y/n werd langzaam wakker. Haar ogen gingen langzaam open. Ze lag op haar zij en keek naar de muur. Het was bekend voor haar. Ze ging rechtop zitten. Ze keek om haar heen. Ze lag in haar eigen kamer en bed. De warme deken over haar benen. Ze was een beetje in de war. "Waar is Chan?" Vroeg ze. Ze stond op en opende de deur. Alles was netjes. De troep die Hyunjin had gemaakt was weg. Ze liep verder de woonkamer in. "Hallo baby" ze keek over haar schouder en zag Chan. "Oh... hi" Ze was in de war. "Ik heb hier wat eten voor je" Zei Chan. Y/n liep naar hem toe. Hij gaf haar een bord met eten. "Ik snap het niet meer " Zei ze zacht. "Geen zorgen, Ik heb alles opgeruimd" Chan zei. "Jij hebt dat gedaan?" Vroeg ze zacht. Chan knikte. Y/n keek naar haar hand die het bord vasthield. Het verband dat om haar hand was gewikkeld zag er nog okey uit. Ze keek naar Chan. Hij kwam dichterbij en drukte zijn lippen op die van haar. Hij pakte het bord uit haar handen, en legde het op het aanrecht neer. Hij pakte haar heupen zachtjes vast. Hij trok terug en keek haar diep in de ogen aan. "Je weet dat ik van jou houd, toch?" Hij vroeg. Y/n knikte. Chan kreeg een kleine glimlacht op zijn gezicht en trok Y/n in zijn armen. Hij voelde de handen van Y/n over zijn rug. "Het spijt me Y/n. Ik wou je dit niet aandoen" Chan Zei. "Het is oke. Laten we gewoon normaal leven" Y/n Zei zacht. Chan trok terug van de omhelzing en keek haar aan. Y/n keek hem vragend aan. "Vertrouw je me?" Hij vroeg. Y/n twijfelde even bij zijn vraag. "Ja..." Zei ze. Hij liet haar los en deed zijn hand voor hun. Y/n keek naar zijn hand, niet wetend waar hij om vroeg. "Mag ik het?" Vroeg Chan. Y/n was in de war. "Wat wil je?" Vroeg ze zacht. "Mag ik de sleutel?" Vroeg hij. Ze twijfelde. Was dit de reden waarom Chan zo aardig opeens was? Y/n dacht. Y/n deed een stap naar achteren. "Ik heb het niet" loog ze. Chan zuchte. "Ik weet dat jij het hebt. Lieg niet tegen me" Zijn stem klonk een beetje boos. Hij deed een stap dichterbij. Y/n deed een paar stappen naar achteren. "Y/n geef het gewoon. Dan gaan we samen verder niks aan de hand" Zei hij. Y/n twijfelde

________________________________

1128 woorden