I'm Not Sorry- Bang Chan, Stray Kids♡ {Dutch}

16. The key

4 oktober-

Pov Chan-
We waren bij Minho thuis. Ik zat met Hyunjin en Changbin aan de tafel. Terwijl de rest zaten te gamen. Ik keek naar Hyunjin. Terwijl hij me vragend aan keek "Waarom heb je dat gedaan?" Vroeg ik aan hem. Ik kreeg Changbin's aandacht ook "Wat heb-" "Ik had het niet tegen jou" Ik onderbrak Changbin. Hyunjin schudde langzaam zijn hoofd "Ik weet niet waar je het over hebt" Zei hij. Ik zuchte diep "Hij leeft nog" zei ik zacht. Ze keken allebij naar mij "Heb je het over die ene Seungmin?" Vroeg Hyunjin. Ik rolde met m'n ogen en knikte. "What!? Maar dat kan niet" Riep Hyunjin "Weet je het zeker?" Vroeg Changbin "Natuurlijk weet ik het zeker. Y/n had het mij verteld" Antwoorde ik waardoor het stil werd. "Waar is hij dan?" Vroeg Hyunjin. "Hij zou waarschijnlijk weg zijn gelopen" Zei ik.

Het was een tijdje stil tussen ons. Minho liep naar ons toe "Duss... wat gaan jullie dan doen?" Vroeg hij. Zijn woorden maakte me een beetje gefrustreerd. "Ik weet het niet" Antwoorde ik na een paar seconden. "Misschien moeten we wachten tot hij weer terug is" Zei hij. Dat was een briljante idee maar.. Waarom wou onze baas hem zo graag vermoorden? Als Y/n er achter komt zal ze mij verlaten. "Is dat niet een goed idee?" Vroeg Minho om mij uit m'n gedachtes te halen. Ik keek hem aan "Ja.. ja opzich wel"

3 hour later

Het was al laat ik besloot om met de auto naar huis te gaan. Ik liep door de parkeergarage om m'n auto te zoeken Godverdomme waar is die auto? Ik zocht naar die auto, maar het was opeens verdwenen. Ik liep de hele parkeergarage door. "Chan?" Ik hoorde iemand mijn naam zeggen en stopte met lopen. Ik draaide me om en zag Felix. "Hey Felix wat doe je hier?" Vroeg ik. "Kan ik even met je praten?" Vroeg hij. Ik knikte "Natuurlijk, maar dan moet ik eerst die auto vinden" Zei ik geïrriteerd en keek om me heen. "Is dit niet je auto?" Vroeg Felix terwijl hij naar een zwarte auto wees. Ik zuchte "Godverdomme heb ik al me tijd verspeeld aan het zoeken van die stomme auto" Felix lachte. Ik ontgrendelde de auto en stapte in. En hij stapte ook in.

"Weetje.. je vraagt je waarschijnlijk af waarom onze baas Seungmin wilt hebben" Begon Felix. "Nou? Waarom?" Vroeg ik. Hij keek me serieus aan "Het komt door de sleutel" Zei hij. Ik lachte zacht "Een sleutel? Wat voor een sleutel?" Vroeg ik. Felix dacht na "Ik weet het ook niet. Maar onze baas wilt het hebben dus het zal zeker speciaal zijn. Ofzo" Ik dacht diep na "Dus.. Seungmin heeft de sleutel?" Vroeg ik. Hij knikte "Dus wees niet boos op Hyunjin, misschien is het goed zo. We moeten alleen wachten tot hij terug komt" Zei hij zelfverzekerd. Ik knikte

5 oktober-

Pov niemand-
Y/n lag op de bank. Ze had de sleutel in haar hand. De sleutel die Hyunjin vergeten was. Ze keek er naar. Het was een dood normale sleutel, niets bijzonders. Y/n deed de sleutel in haar broekzak, en deed haar ogen dicht. Waar zouden Seungmin en Lia nu zijn? Vroeg ze zich af.

Ze lag daar nogsteeds op de bank. Totdat de deurbel ging.

Ze deed haar ogen open. En keek naar de deur die je vanaf de bank kon zien. Ze gingen rechtop zitten en dacht na. Ze stond snel op en liep naar de deur.

Ze deed de deur open en zag Chan daar staan. "Hallo" Zei ze vrolijk. Chan glimlachte.

Y/n liep snel naar de woonkamer om alles snel opruimen.

Pov Y/n-

Ik ruimde alles snel op. Ik had een troep gemaakt. Ik deed de plastic papiertjes in de prullenbak. Chan liep naar me toe en gaf me een kus op m'n voorhoofd. Ik keek in zijn ogen en we maakten oogcontact. Er verscheen een kleine glimlacht op m'n gezicht. "Y/n?" Vroeg Chan. Ik knikte langzaam me hoofd. "Zullen we zometeen een rondje door de stad lopen?" Vroeg hij. Ik glimlachte "Ja, dat lijkt me leuk" Antwoorde ik. Chan liep naar de bank en keek uit het raam. Hij stond daar. Ik pakte de sleutel van Hyunjin uit m'n broekzak en keek er naar. Zou ik aan Chan vragen of hij het aan Hyunjin zal geven? Ik schudde m'n hoofd en deed de sleutel weer in m'n broekzak. Ik zal het zelf wel aan Hyunjin geven.

Ik liep naar Chan toe en ging naast hem staan. Het was zonsondergang. Ik pakte zachtjes z'n hand vast en bleef uit het raam kijken. We stonden daar net als we zo op het hotel gebouw stonden. We stonden daar lang samen uit het raam te staaren. "Zullen we naar buiten gaan?" Vroeg ik. Chan keek me aan "Ja, laten we gaan" Hij had m'n hand nog vast en trok me zachtjes mee naar de gang. Hij pakte onze jassen en liep naar buiten.

We waren buiten. Het was al bijna donker. De lichtjes van de lantarenpalen stonden al aan. Ik liep met Chan door de straten. Het was rustig, er was bijna niemand. We hadden elkaars handen vast terwijl we liepen "Over een paar weken gaat het sneeuwen..." Begon ik. "Dan kunnen we samen ergens Chocolademelk drinken" Chan stopte met lopen en had een grijns op z'n gezicht "Waarom moet het dan sneeuwen? Laten we nu een chocolademelk drinken" Stelde hij voor. Ik keek hem ook aan met een grijns "Ja, laten we dat doen" we liepen met z'n tweeën naar het dichtstbij zijnde cafe. En liepen naar binnen. Er waren een paar mensen. We gingen in het hoekje bij het raam zitten. We zaten tegenover elkaar. Ik keek hem aan "Je hebt me nog nooit echt vertel wat je voor werk doet" Zei ik. Hij dacht na "Ik werk gewoon op kantoor niets bijzonders" Ik knikte "Wat doe je dan?" Vroeg ik verder. "Ik help gewoon mensen op kantoor" Regeerde hij. Er kwam een serveerster naar ons toe lopen. "Wat willen jullie bestellen?" Vroeg ze. "Twee chocolademelk graag" Zei Chan. De vrouw schreef het op "Dat komt er aan" Zei ze, en liep weg. Ik keek uit het raam. Het begon langzaam te regenen.

_____________________________________

1054 woorden