36. Bölüm / Yılbaşı

3.6K 156 44
                                    

Instagram: kimbuyazarciniz

Hikâyenin parodi hesapları
Bade Sancak: badesancak

50 Bin özel, upuzun bir bölümle sizi baş başa bırakıyorum :)
Keyifli okumalar 😽

20 Aralık

Boşluktaymışçasına his veren 15 günü geride bırakmıştım. 15 gün boyunca normal haraketli hayatımın aksine stabil ilerleyen, her günün, her saatin aynı şekilde ilerlediği iki hafta bitip gitmişti.

Geçmiş olan iki hafta içinde her gün Ayazın İngilterede bulunan evine gitmiş olsamda onu bir saniye olsun bile görmemiştim. Duymuş olduğum haberlere göre iki hafta önce bizim konuşmamız sonrası kısa süreliğine İstanbula geri dönmüştü.

Çok saçma geliyordu ama evine gittiğimde her gün olurda belki birkaç saniye görürüm ümidi ile gidiyordum o eve. Ne olmuştu, tekrardan nasıl başa dönmüştüm bilmiyordum fakat bu sıralar onunla sürekli görüşmemin bana hiç iyi gelmediğinin farkındaydım

Zamanla unutmamıştım fakat özlemime karşı koymayı azda olsa öğrenmiştim, şimdi ise onun gözlerine tekrar uzun uzun bakışımla aylarca karşı koymaya çalıştığım şeyi başa almıştım.

Onunla tekrardan iletişim halinde olmak bana hiç iyi gelmemişti

Öğlene doğru her zamanki gibi üzerimi giyinip birkaç şey atıştırdıktan sonra evden çıkmıştım. Şu sıralar öz annemin kaldığı evin en yakınlarında bulunan evimde kalıyordum

Karla karışık yağmur hafif hafif çiselerken ben adımlarımı hızlandırarak Ayaza ait olan eve 10 dakika içinde varmıştım.

Her gün olduğu gibi giriş kapıdan girmiş, hiç bir korumanın yüzüne bakmayarak direk kapıya yönelerek zile basmıştım.

Hizmetli kadının açmasını beklediğim kapı sırasında kafamda bulunan bereyi çıkartarak saçımı karıştırıyordum. Önüme düşen birkaç tutam saçla gözlerimin önü kapanırken, kapının açılma sesi gelmişti

Önüme ısrarla düşmeye çalışan saçları son kez öfkeyle kulağıma sıkıştırdığım esnada kapıda beni izleyen Ayazı görmeyi bekliyor değildim.

Ellerimi nereye koyacağımı bilemiyor şekilde kalırken, ağzımın hafifçe açılmasına engel olamamıştım.

15 günün her gününde beklerken ümidimi kesmiş olduğum gün mü gelmişti gerçekten de

Bu heyecanlı haraketimin yanlış olduğunu yarım dakika sonunda anlarken kendime gelmeye çalışarak boğazımı temizledim.

Ayaz benim aksime daha rahat, sanki çok normal bir insanı karşılıyor gibiydi

Aklım hangi cümleyi kuracağını bilemeyecek hale gelirken gözlerimi sıkıca kapatıp açtım. Çok aptaldım, çok yanlış haraketler yapıyordum

"Hoşgeldin, evde olmayacağım sen istediğin gibi takılabilirsin Sofia hanımla" sonunda ağzımı açıp birkaç kelime söyleyecekken bir anda yanımdan geçip gitmesi ile şaşkınca kaldım

Tam olarak liseli bir ergen gibi davranmıştım. Aptal kafam.

Tabi beyefendi benim gelmeme hazırlıklı olduğu için gayet normal bir tepki vermişti, benim aksime!

Daha fazla saçmalamak istemediğim için hızlı ve sert adımlarla içeri girerek kapıyı babamın malıymışçasına sertçe kapattım.

Onu gördüğümde paniklediğimi düşünecekti, gerçekten de öyle olmamış mıydı?

YENİDEN SEVEBİLİR MİSİN Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin