Abused

Κεφάλαιο 22

"Έχω να σου προτείνω κάτι". Μου είπε διστακτικά και έστρεψα όλη μου την προσοχή σε εκείνον. "Αν θες μπορείς να μείνεις εδώ το βράδυ. Έχω έναν ξενώνα που μπορείς να κοιμηθείς και εγώ δεν έχω κανένα θέμα να σε φιλοξενήσω. Απλά δεν θεωρώ ότι πρέπει να βγεις έξω με τέτοιο καιρό. Δεν θα είναι καθόλου εύκολο να γυρίσεις σπίτι".

Έμεινα για λίγο σκεπτική κοιτάζοντας τον αμίλητη. Η καρδιά μου είχε αρχίσει να χτυπάει ανεξέλεγκτα χωρίς κάποιον ιδιαίτερο λόγο και ξεκίνησα να ζυγίζω τις επιλογές μου. Εξάλλου δεν ήταν και πολλές. Ή θα πήγαινα σπίτι και θα γινόμουν μούσκεμα από πάνω μέχρι κάτω με μια σπασμένη ομπρέλα στο χέρι ή θα εμένα εδώ, στο σπίτι του Αχιλλέα και θα γυρνούσα αύριο στο σπίτι μου με πολύ καλύτερο καιρό απ' ότι τώρα.

Κοίταξα ξανά έξω από το παράθυρο και ένιωσα την καρδιά μου να βουλιάζει στο στήθος μου. Βρέχει πάρα πολύ έξω. Είναι πολύ επικίνδυνο από κάθε οπτική να φύγω από εδώ. Σκέφτηκα την πιθανότητα να περάσω μια ολόκληρη βραδιά με τον Αχιλλέα στο σπίτι του. Μόνοι μας. Και σίγουρα θα ήταν καταστροφή.

"Με φοβάσαι;". Με ρώτησε ο Αχιλλέας διστακτικά, βλέποντας ότι αργώ να απαντήσω.

Τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα και έπεσαν πάνω του. Το ύφος του με κοιτούσε με αμφιβολία και με ένα ίχνος λύπης.

"Εννοείται πως όχι!". Η διαβεβαίωση μου βγήκε χωρίς καν να το σκεφτώ από τα χείλη μου. "Εμάς φοβάμαι Αχιλλέα. Θα είμαστε πόσες ώρες κλεισμένοι μέσα σε ένα σπίτι μόνοι μας". Του εξομολογήθηκα.

"Και τι θα γίνει ρε Αγάπη; Θα σε απαγάγω; Ή θα σε κρατήσω όμηρο;". Με ρώτησε ρητορικά κάνοντας με να γελάσω. "Προτιμώ να μείνεις εδώ και να μην σου μιλήσω καθόλου για την υπόλοιπη μέρα παρά να βγεις έξω και να καταλήξεις με πνευμονία". Με πλησίασε βάζοντας μια τούφα μαλλιών πίσω από το αυτί μου και πήρα μια βαθιά ανάσα.

Τι μπορεί να πάει στραβά;

Πήρα το κινητό μου στα χέρια μου και πήγα στα μυνήματα μου με τον Άγγελο. Τα χέρια μου σχεδόν έτρεμαν και ένιωθα να... φοβάμαι; Έλεγα συνεχώς στον εαυτό μου ότι το έχουμε ξεπεράσει αυτό το στάδιο και ότι δεν χρειάζεται να φοβάμαι τον Άγγελο, αλλά δεν μπορούσα να σταματήσω να νιώσω αυτό το αίσθημα άγχους στο στήθος μου. Αγάπη, όλα θα πάνε καλά.

Προς Άγγελος:
Άγγελε βρέχει πάρα πολύ έξω.

Διάβασε το μύνημα μου μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα και περίμενα την απάντηση του. Όμως αυτήν δεν ερχόταν καθόλου. Είχε περάσει ένα λεπτό χωρίς να μου απαντήσει και κάθε δευτερόλεπτο μου φαινόταν σαν αιώνας. Κρύος ιδρώτας άρχισε να με λούζει και εκνευρίστηκα με τον εαυτό μου. Γιατί διστάζω τόσο πολύ να του πω ότι θα κοιμηθώ εδώ το βράδυ; Μόνο ενας τρελός θα άφηνε την κοπέλα του να γυρίσει σπίτι με τέτοιο καιρό! Ξεκίνησα να πληκτρολογώ αποφασιστικά το επόμενο μου μύνημα.