Abused

Κεφάλαιο 19

Στριφογύρισα τα μάτια μου προσπαθώντας να συγκρατήσω το χαμόγελο μου και έβγαλα το θερμόμετρο βλέποντας την θερμοκρασία του. Η ανάσα μου όμως κόπηκε όταν είδα οτι ο Άγγελος όχι μόνο φαινόταν πάρα πολύ κουρασμένος, αλλά είχε και 39 πυρετό.

"Έχεις 39 πυρετό! Πώς γίνεται να μην το έχεις καταλάβει τόση ώρα;". Αναφώνησα και από την σύσπαση του προσώπου του κατάλαβα ότι ίσως η φωνή μου να ήταν πιο δυνατή από ότι σκόπευα.

"Αγάπη έχω τρομερή ημικρανία αυτή τη στιγμή. Σε παρακαλώ μην φωνάζεις". Μουρμούρισε.

"Χίλια συγγνώμη έχεις δίκιο". Ψέλλισα και έμεινα για λίγη ώρα σκεπτική παρατηρώντας τον. "Δεν γίνεται να μείνεις έτσι όμως. Πρέπει να πάμε στον γιατρό. Θα τον πάρω τηλέφωνο για να δω αν δέχεται άτομα τέτοια ώρα".

Κοίταξα την ώρα και είδα ότι ήταν 7 το απόγευμα. Ελπίζω να δέχεται άτομα. Ο πυρετός ανέβηκε πάρα πολύ απότομα στον Άγγελο και έχω αγχωθεί πολύ για την κατάσταση του. Από τότε που ήμασταν μαζί ποτέ δεν τον είχα δει τόσο εξουθενωμένο.

Ευτυχώς είχαμε έναν παθολόγο λίγα μέτρα μακριά από το σπίτι μας οπότε μπορούσαμε να πάμε εκεί. Αγνόησα πλήρως τις δικαιολογίες του Άγγελου για να μην σηκωθεί από τον καναπέ και πήρα τηλέφωνο τον γιατρό. Μου το σήκωσε μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα και αφού του εξήγησα την κατάσταση μου είπε ότι μπορούμε να έρθουμε εκείνη την ώρα, καθώς είχε ένα μικρό κενό και δεν είχε κανέναν επισκέπτη. Τον ευχαρίστησα και έκλεισα το τηλέφωνο.

"Άγγελε πρέπει να σηκωθείς. Πρέπει να πάμε στον γιατρό". Τον κράτησα από τα χέρια προσπαθώντας να τον σηκώσω και αγανάκτησε.

"Είναι ανάγκη να πάμε στον γιατρό; Είμαι μια χαρά. Αύριο θα μου έχει πέσει ο πυρετός και δεν θα έχω τίποτα. Είναι παροδικό". Παραπονέθηκε.

"Δεν είναι παροδικό όταν έχεις 39 πυρετό. Σου ανέβηκε πάρα πολύ γρήγορα από το απόγευμα. Πρέπει να πάμε". Τον τράβηξα με λίγη περισσότερη δύναμη από τα χέρια για να σηκωθεί.

Ξεφύσησε και σηκώθηκε πάνω. Κατευθύνθηκε προς την πόρτα με τα πόδια του να σέρνονται ελαφρώς και αγχώθηκα ακόμα περισσότερο με το πόσο κουρασμένος φαινόταν. Φόρεσε το μπουφάν του και τα παπούτσια του και με κοίταξε έτοιμος να φύγουμε. Κούνησα το κεφάλι μου αποσυντονισμένη πηγαίνοντας κοντά του και αφού φόρεσα κι εγώ τα δικά μου άνοιξα την πόρτα και βγήκαμε έξω.

"Το ότι μου ανέβηκε απότομα ο πυρετός δεν είναι αλήθεια". Μου είπε ο Άγγελος, ενώ περπατούσαμε. "Από το πρωί έχω πονόλαιμο, αλλά θεώρησα ότι είναι κάτι φυσιολογικό που δεν χρειαζόταν να ανησυχώ επειδή είναι Νοέμβριος και ξέρεις ότι είναι πολύ εύκολο να κρυώσεις αυτήν την εποχή".